اولين روضه خوانی كه روضه " دوره ای” را در تهران مرسوم كرد "آقانور" بود. قدی كوتاه، كمی چاق، محاسنی خيلی بلند و مثل برف سفيد داشت. عمامه اش مشكی و لباس معمولی روحانی به تن می كرد. مردم می گفتند نور از"آقا" می تراود. هيچكس نام واقعی او را نمی دانست. مردم خيلی به او اعتقاد داشتند. خيلی "مجلس" داشت و به همين مناسبت روضه هايش بسيار كوتاه (تقريبا 2 تا 5 دقيقه) بود. مردم به همين هم راضی بودند و صرف حضور"آقانور" را در خانه خود، باعث سلامتی و خوش بختی می دانستند. به محض اين كه روی صندلی (به جای منبر) می نشست يك استكان چای يا "قنداق" به دستش می دادند و استكان را به دهان می برد و لب خود را با آن آشنا می كرد و گاهی چند قطره ای از آن را می نوشيد و بقيه را پس می داد. همسايه ها و بيمارداران هر يك مقداری از چای يا قنداق "آقا" را برای سلامتی بيمار خود همراه می بردند. باری، كار "آقانور" خيلی "سكه" بود. غير از خانه های شهری، باغ و ساختمانی در "زرگنده" داشت كه به آلمان ها اجاره داده بود.( پيش از جنگ بين الملل دوم). آن موقع آلمان ها خيلی در ايران بودند و در زمينه صنعت و تجارت بسيار فعال بودند و معلوم است در كارهای سياسی و تبليغاتی به همچنين. روز دوازدهم هر ماه "قمری” منزل ما روضه بود و "آقا نور" هم دعوت داشت. يك بار در اوائل سال 1320 آقا نور پيش از شروع روضه مطلبی به اين مضمون گفت:

اين "هيتلر" كه در آلمان پيدا شده "هيت لرُ" است. از "لرستان" رفته و سيد هم هست. نايب امام زمان است و ماموريت دار همه دنيا را فتح كند و به "حضرت" تحويل بدهد.

مدتی گذشت و "متفقين" ايران را اشغال كردند و آلمان ها از كشور اخراج گشتند و ساختمان زرگنده "آقانور" به انگليس ها اجاره داده شد و مدت كمی پس از اشغال ايران، روزی را به ياد می آورم كه "آقانور" همانطور كه در خيابان ها و كوچه ها سوار بر الاغ به مجالس خود می رفت  با صدای بلند اعلام می كرد كه : شب جمعه آينده، زلزله شديدی در تهران بوقوع می پيوندد و فقط كسانی كه به امام زاده ها و اماكن مقدس پناه ببرند در امان خواهند بود.

معلوم است كه آن شب، تهران به كلی تخليه شد. بعضی از اشخاص كه نتوانستند از شهر خارج شوند و به امام زاده ها بروند در وسط خيابان ها خوابيدند.

آن شب زلزله نيامد ولی ماه بعد كه "آقا نور" برای روضه به خانه ما آمد بدون اين كه كسی علت نيامدن زلزله را بپرسد خودش گفت: حضرت به خواب كسی آمده و پيغام داده كه چون معلوم شد مردم خيلی مومن و با عقيده هستند، دستور دادم زلزله نيايد.

بمناسبت دوم اردیبهشت، که مصادف است با سالروز تاسیس سپاه پاسداران، ویژه نامه ای با نام "آئینه" در ایران تدوین، تکثیر و پخش شده است. در این ویژه نامه به شکل گیری سپاه از زمان تاسیس تا به امروز پرداخته شده است. تهیه کنندگان این ویژه نامه در مقدمه ای که بر آن نگاشته اند نوشته اند: بی شک این برگ کوچک، جایی بس تنگ است برای چنین تشکیلات عظیمی، اما نگرانی از حضور روزافزون نظامیان در تمام ارکان غیر نظامی جمهوری اسلامی، ما را بر آن داشت تا قدمی هر چند کوچک در بیان آنچه بود، آنچه قرار بود باشد و آنچه شده است برداریم. نیاید آن زمان که وقتی بیدار می شویم، سپاهی های بی ریشه ریشه هایمان را بر باد داده اند. این ویژه نامه  شامل این سرفصل هاست

توضیحی مختصر از تاسیس سپاه

- درباره ورود سپاه به سیاست

- درباره تغییرات در ساختار سپاه

- آنچه سپاه در ماه های منتهی به انتخابات انجام داد

- آنچه سپاه در ماه های پس از انتخابات انجام داد

- خمینی و سپاه

- چگونه سپاه به اقتصاد کشور چنگ انداخته است؛ مروری کوتاه بر انبوه فعالیت های اقتصادی سپاه

 این ویژه نامه را می توانید از اینجا بخوانید.

آینده ای تیره و تار
در برابر میلیون ها امریکائی
نویسنده مومیا ابوجمال
ترجمه رضا نافعی(وبلاگ اینده ما)

مومیا ابوجمال خبرنگار و فعال دگراندیش حقوق شهروندی در آمریکاست، که از سال 1982 در زندان است. حکم اعدام او به جرم قتل یک پلیس صادر شده ولی اجرای آن زیرفشار افکار عمومی امریکا و جهان تاکنون ممکن نشده است. او این قتل و پرونده را توطئه ای می داند که برای به زندان افکندن و قتل او تدارک دیدند. آنچه را در ادامه می خوانید، از آخرین مقالاتی است که او در داخل زندان نوشته و مطبوعات چپ جهان – از جمله یونگه ولت آلمان- منتشر کرده اند.

عقل حاج آقا مصلحی، وزیر اطلاعات در ترازوی یک سند
"کافی نت" ها تبدیل به حجله شیشه ای میشوند

در آخرین روز هفته گذشته – پنجشنبه- مهندس موسوی سد حکومت ساخته میان ملی – مذهبی ها و بخش مهمی از حاکمیت دهه اول جمهوری اسلامی را شکست. سدی که رهبران کودتای 22 خرداد بشدت از آن حفاظت می کنند و تاکنون نسبت به عبور از آن واکنش های تند نشان داده اند. جدا ساختن ملی – مذهبی ها- از حاکمیت جمهوری اسلامی، از جمله توطئه های زیرکانه مرتجعین مذهبی در دهه اول جمهوری اسلامی بود که متاسفانه بخش قابل توجهی از چپ مذهبی و حتی خط میانه حاکمیت – از جمله کارگزاران- به دام این توطئه افتاد. اکنون، میرحسین موسوی با جسارتی برخاسته از جنبش عمومی مردم ایران که خواهان در هم شکستن همه این سدها و تفاهم بر سر ایجاد تحول در ایران است این سد را شکست. شبکه های توطئه در دهه اول جمهوری اسلامی که بصورت خزنده در حاکمیت پیش آمدند تا آن که سرانجام در اواخر دهه سوم جمهوری اسلامی قدرت را بدست گرفتند، امثال دکتر پیمان و مهندس سحابی را که خود عضو شورای انقلاب بودند نه تنها از حاکمیت حذف کردند، بلکه آنها را زندانی نیز کردند. آنها، فقط نمونه اند، چرا که در این توطئه خزنده صدها چهره مذهبی و انقلابی از حاکمیت حذف و به حاشیه رانده شدند، ترور شدند، منزوی شدند، زندانی شدند، اعدام شدند و... تاریخ 30 ساله جمهوری اسلامی، بدون کشف این توطئه و بیرون کشیدن مستندات آن، بی اعتبار است! میرحسین موسوی با پیشگام شدن برای دیدار با ملی – مذهبی های ایران، علاوه بر شکستن سدی که در بالا به آن اشاره شد، گامی بزرگ در جهت تدوین تاریخ واقعی جمهوری اسلامی برداشت. در این تاریخ نویسی واقعی است که معلوم می شود چرا امثال آیت الله منتظری منفور کودتاچی هاست؟ چرا شیخ محمد یزدی آیت الله صناتعی را از آیت الهی خلع می کند؟ چرا آیت الله طاهری در اصفهان و آیت الله دستغیب در شیراز منزوی و در واقع ترور شده اند، گرچه زنده اند. چرا آیت الله های همطراز و همفکر آنها در ابتدای جمهوری اسلامی بدست عده ای  آلت دست بنام فرقان و مجاهدین خلق ترور شدند؟ چرا سرلشگر صیاد شیرازی ترور شد؟ چرا شماری از فرماندهان جنگ در جبهه ها از پشت گلوله خوردند و کشته شدند؟ چرا شمار زیادی از دانشجویان خط امام گروهی به جبهه فرستاده شد و در یک انفجار همگی کشته شدند؟

تاریخی واقعی جمهوری اسلامی از دالان پیچ در پیچ این حوادث و دیگر حوادث مشابه آن عبور می کند و تا سد تفرقه علیرغم همه هزینه هائی که کودتاچی ها به آن تحمیل خواهند کرد شکسته نشود، نه از زیر آوار کودتا می توان بیرون آمد و نه مردم با تاریخ واقعی 30 سال اخیر آشنا می شوند. دیدار میرحسین موسوی با ملی – مذهبی، علاوه بر سخنانی که موسوی در این دیدار گفت و تقریبا تکرار دقیق تر همین گفته ها در دیدارهای قبلی و بیانیه های وی بود، دارای این اهمیت است.

خلاصه ای از سخنان موسوی در دیدار با ملی – مذهبی ها را در ادامه می خوانید:

جمهوری اسلامی
از کجا به کجا رسید!

این دو عکس، مربوط به دو دوره تاریخی اند. دوره ای که میرحسین موسوی نخست وزیر بود و محمد خاتمی وزیر ارشاد در دولت او. البته کابینه دوم موسوی. عکس نیز در محوطه تالار رودکی (وحدت) گرفته شده است. در این دوران علی خامنه ای رئیس جمهور است و مطابق قانون اساسی اختیارات رئیس جمهور محدود و مسئولیت نخست وزیر گسترده و پاسخگو به مجلس. در تمام دوران 8 ساله نخست وزیر موسوی که همزمان بود با رهبری آقای خمینی، کشاکش و اختلاف دیدگاه فرهنگی و اقتصادی و سیاسی میان موسوی و خامنه ای ادامه داشت و البته با حمایت آقای خمینی، این اختلاف همیشه به سود موسوی تمام می شد. پس از درگذشت آقای خمینی و رهبر شدن علی خامنه ای، فرصت برای حذف موسوی و بسیاری از فرماندهان سپاه که با موسوی تفکر مشترک داشتند و یا در ارتباط نزدیک با او بودند آغاز شد. زمان غلبه نظرات سیاسی و اقتصادی و فرهنگی علی خامنه ای که بر سر پیاده کردن آنها با موسوی کشاکش داشت، فرا رسید. یعنی همان نظراتی که امروز در جمهوری اسلامی حاکم است و هیچ قرابتی با اهداف انقلاب 57 ندارد. هیچ غیر نظامی باندازه موسوی با ساختار سپاه و فرماندهان قدیمی و سوابق آنها آشنا نیست. بنابراین، وقتی سه روز پیش اطلاعیه تسلیت وی بمناسبت درگذشت یکی از فرماندهان جانبار سپاه در دوران جنگ منتشر شد، تعجب آور نبود، به همان اندازه که برای فرماندهان کودتاچی سپاه، بیت رهبر و شخص رهبر تکاندهنده بود! (این اطلاعیه را در همین شماره پیک نت می خوانید)

اما عکس دوم. این عکس مربوط به هفته ایست که پس از خطبه های علی خامنه ای در اولین نماز جمعه بعد ازکودتای 22 خرداد شروع شد. دسته های اوباش چماقداران و قمه بدست که در واحدهای بسیج و لباس شخصی - از زیر مجموعه های سپاه -، برای مقابله با مردم به خیابان آورده شدند و شد آنچه که بی نیاز از توضیح است. اینهائی که در عکس می بینید، جانشین آنهائی شده اند که در عکس اول می بینید!

اخبار مرکز زلزله نگاری امام جمعه ها

حدس و گمان ها پیرامون پیش نویس قطعنامه ای که امریکا و دو متحد نزدیک آن در شورای امنیت سازمان ملل در پی تنظیم و سپس جلوگیری از وتوی آن توسط روسیه و چین هستند بتدریج در لابلای مطبوعات امریکا مطرح شده است.

در این قطعنامه 3 بند بسیار مهم پیشنهاد شده و در حال بررسی است:

1- تحريم صادرات نفت ايران و جلوگیری از واردات سوخت به ایران.

2- پیش بینی راه های اعمال زور عليه ايران.

3- متلاشی کردن قدرت نظامی سپاه و از این طریق متلاشی شدن دولت مرکزی که عملا دولت سپاه پاسداران است.

در حاشیه این 3 بند، تمرکز روی طرح حکومت جايگزين در ایران مطرح است. در این چارچوب بحث هائی در جریان است برای تشکیل یک دولت در تبعید که نفی رهبران کنونی جنبش سبز که در داخل کشور هستند هسته مرکزی آنست.

در همین ارتباط، دولت فرانسه متعهد به فراهم ساختن همه نوع امکانات برای تشکیل چنین دولتی شده و از هم اکنون نه تنها مذاکراتی در جهت تشکیل این دولت درجریان است، بلکه محل استقرارآن در حاشیه پاریس در نظر گرفته شد و نشست هائی در آنجا انجام می شود.

از یک نامه دریافتی
احکام دادگاه کودتا

در خیابان "دزاشیب" صادر میشود