سرنوشت عبرت آموز
آقا زاده ها درج. اسلامی

عکسها بالا از راست به چپ:احمدی خمینی، محمد منتظری، علی جنتی و مهدی هاشمی

پائین از راست به چپ علیرضا بهشتی، مجتبی خامنه ای، علی مطهری و مهدی خزعلی

---------------------------------------

آقا زاده ها، در جمهوری اسلامی سرگذشت عجیبی یافته اند و می یابند. آنها دو گروه اند. گروهی که پول پارو کردند و سیمشان را روی سیم سیاست نیانداختند و هوس حکومت نکردند. گروه دوم، آنها که هم هوس حکومت کردند و هم انگشت به سوراخ مار، چنان که دودمان "ابوی" را هم بر باد دادند و یا ممکن است بدهند.

اولین آقازاده فرزند بزرگ آیت الله منتظری بنام "محمد" بود، که سابقه انقلابی اش از همه روحانیون جوان بیشتر بود و بسیار تند و کارآمد. آیت الله منتظری او را سرمایه عمر خود میدانست. آیت الله بهشتی را هم چندان قبول نداشت و انقلابی نمی دانست. سرش درجریان  انفجار حزب جمهوری اسلامی برباد رفت. عجیب است که شب انفجار، او را که اصلا قرار نبوده درجلسه حزب جمهوری اسلامی شرکت داشته باشد، با چند تلفن و به هوای این که آقای بهشتی با شما یک کار واجبی دارد به مرکز حزب جمهوری اسلامی کشاندند تا زیر آوار در کنار بهشتی کشته شود!

آقا زاده بعدی، حاج احمد خمینی بود که همه (از جمله علی خامنه ای) هنگام ورود به بیت آیت الله خمینی و دیدار با وی، دست او را پیش از رسیدن به آیت الله خمینی و یا پس از دیدار و هنگام ترک بیت می بوسیدند و درعین حال نمی خواستند سر به تنش باقی بماند. آقای خمینی که فوت کرد، واقعا هم نگذاشتند سر به تنش باقی بماند. قرص هایش را امنیتی کردند و با ایست قلبی کارش را ساختند. شاید از نخستین قربانیان قتل های زنجیره ای او بود. پس از شنیدن خبر فوت آیت الله خمینی در بیمارستان، می گویند خود را در اتاقش حبس کرد و ساعت ها گریست. وقتی اهل خانه بالاخره توانستند وارد اتاق شوند به آنها گفت: من تمام شدم!

منظورش جلال جبروت و امکان و قدرتی بود که در سایه پدرش داشت و اندک زمانی پس از آن نیز واقعا "تمامش کردند"!

کمی بیائیم پائین و دوباره برویم بالا:

آقا زاده آیت الله خزعلی که پیر حجتیه است، پس از چند بار گرفتن و آزاد کردن، بالاخره در آستانه 13 آبان اخیر (روز اشغال سفارت امریکا) دستگیرش کردند و در بند سپاه در اوین است. معلوم نیست که همچنان در اعتصاب غذاست یا نیست.

آقا زاده آیت الله بهشتی، که حالا تحصیل کرده و شده دکتربهشتی، درجریان جنبش سبز چند بار بازداشت و زندانی و آزاد شد و فعلا منزوی است و شاید هم منتظر فرصت اند تا کلک او را هم بکنند.

آقا زاده آیت الله مطهری، یعنی علی مطهری فعلا در مجلس است و اگر نبود حمایت لاریجانی ها تا حالا حداقل زبانش را بریده بودند. کاری که اگر در روی پاشنه کنونی درجمهوری اسلامی بچرخد بعید نیست سرانجام بکنند. البته همزمان با زبان، شاید نفسش را هم بریدند.

آقا زاده احمد جنتی دبیر شورای نگهبان، یعنی "علی جنتی" را به جرم نزدیکی اش با هاشمی رفسنجانی فرستاده اند کویت. باید دید پس از جنتی که بزودی به 90 سالگی می رسد و یا شاید هم نرسد، با او چه خواهند کرد.

حالا دوباره یک پله برویم بالا:

آقا زاده و خانم زاده هاشمی رفسنجانی (مهدی و فائزه) در زندان اند و ظاهرا برای سر اولی، یعنی مهدی نقشه ها دارند. فعلا یک نوار (جعلی و غیر جعلی اش مورد بحث نیست) به همت "نیک آهنگ کوثر" برایش کوک کرده اند که در آنها لقمه بزرگتر از دهانش برداشته و گفته : آقای خامنه ای دیکتاتور شده و باید جلوی او را گرفت و کنترلش کرد!

جرم از این بالا تر؟ در کشتی شکسته ای که سکانش دست رهبرمطلقه و فرزانه، آقای خامنه ایست، کسی در خارج از کشور تلفنی با فردی بنام  مثل نیک آهنگ کوثر تلفنی حرف بزند و از این فضولی ها بکند؟

این آقا زاده با آقا زاده چهره پنهان اما نام آشنای علی خامنه ای، یعنی "آقامجتبی" دوست و همنشین بوده است و با هم سری هم به جبهه های جنگ با عراق زده اند. البته نه از آن نوع جبهه رفتن ها و ترکش خوردن ها، که آقا زاده خزعلی، یعنی مهدی خزعلی رفته است. خلاصه که گویا "حسین طائب" رئیس سازمان امنیت سپاه از روی پرونده "سید مهدی هاشمی" کپی برداری کرده و نیک آهنگ کوثر را آورده روی صحنه تا همان سناریوئی را پیاده کند که ریشهری در توطئه برکناری آیت الله منتظری از جانشینی آقای خمینی پیاده کرد. سیدمهدی هاشمی که مسئول نهضت های آزادیبخش در سپاه و یک دوره هم رئیس روابط عمونی سپاه بود،(یعنی همین دفتر سیاسی که حالا آقای خامنه ای در سپاه علم کرده) با همه سوابق انقلابی و عمامه سیاه و سیدی اش اعدام شد. اعدام شد تا مبادا تا اقای خمینی زنده است از زندان آزاد شود و بگوید زیر چه فشار و شکنجه ای ناچار به اعتراف به آنچه ریشهری می خواست و دیکته کرده بود شد. محمد منتظری را در انفجار حزب جمهوری اسلامی کشتند و نزدیک ترین یار و همراهش یعنی سید مهدی هاشمی را هم اعدام کردند. سید مهدی هاشمی آقا زاده نبود، اما اگر این اشاره به گذشته نمی شد، ممکن بود مهدی هاشمی (پسر هاشمی) با سید مهدی هاشمی اشتباه شود!

رسیدیم به آقا زاده آقای خامنه ای. یعنی آقا مجتبی که با آگاهی از سرنوشت همه آقا زاده ها که در بالا و بعنوان نمونه از آنها یاد کردیم، پیشدستی کرد و از سرگذشت احمد خمینی درس گرفت و چسبید به سپاه و سازمان امنیت آن و به امید نشستن بر جای پدر، تمرین جانشینی را با قتل و کشتار و بگیر و زندانی کن و شکنجه کن  آغاز کرد.

صبر مردم ایران زیاد است. سرنوشت این آقا زاده را هم خواهند دید. چه کسی با قتل و کشتار رهبر شده و یا رهبر مانده که او بشود و یا بماند. هنوز سر بزرگ حوادث زیر لحاف است!

نامه ابوالفضل قدیانی از اوین به رئیس قوه قضائیه
بازجوهای سپاه، روی
بازجوهای ساواک را سفید کردند

احسان نراقی
پایان زندگی مردی
شیفته خود و عاشق مصاحبه

احسان نراقی که در سالهای پیش از انقلاب ریاست "موسسه عالی تحقیقات اجتماعی" را برعهده داشت و سپس به معاونت "یونسکو" نیز رسید و سرانجام بازنشسته شد و بازنشستگی خود را در ایران می گذراند، در تهران در گذشت. پیرامون او حرف و نظر بسیار است که جای طرح آن در اینجا نیست. مدتی نیز در جمهوری اسلامی زندانی شد. بنی صدر از شاگردان او بود. همچنان که می گویند حداد عادل نیز در آخرین سالهای پیش از انقلاب چنین بود. چپ ستیز بنیادی ترین اندیشه نراقی بود. به همان اندازه که شیفته جامعه شناسی به سبک جهان سرمایه داری بود. موسسه ای که او را در زمان شاه در راس آن قرار داده بودند، از جمله نهادهائی بود که رژیم شاه پس از کودتا و پشت سر گذاشت سالهای تثبیت اختناق و با حمایت فرح راه اندازی شد و نراقی را نه به این دلیل که از دیگر اعضای موسسه تحقیقات اجتماعی دانا تر و با سوادتر بود، بلکه به آن دلیل که دشمن چپ  و مورد اعتماد رژیم شاه بود بر راس این تشکیلات گذاشتند.

بسیاری از آنها که پس از چند سال زندان کودتای 28 مرداد از زندان آزاد شده و در هیچ اداره و نهاد دولتی به آنها کار نمی دانند، در کنار شمار دیگری از پژوهشگران سر از موسسه تحقیقات اجتماعی در آوردند. خنده دار شد که رژیم شاه حتی نتوانست از حاصل اندیشه و مطالعات آنهائی که دراین موسسه جمع شده بودند نیز استفاده کند. اختناق و استبداد به راه خود رفت و مردم به راه خویش.

نراقی انسانی خود شیفته و عاشق مصاحبه  و مطرح شدن در مطبوعات بود. این عکس مربوط به دوران اولیه برپائی موسسه تحقیقات اجتماعی و قرار گرفتن احسان نراقی در راس آنست. آن که از جانب روزنامه کیهان به ماموریت مصاحبه با نرقی رفته "رحمان هاتفی" است که بعدها معاون سردبیر و در سال انقلاب 57 سردبیر کیهان شد. یکبار نیز اسماعیل خوئی (شاعر) که خود عضو موسسه تحقیقات اجتماعی بود با نراقی مصاحبه ای مفصل کرد که در مطبوعات وقت منتشر شد.

این عکس در کنار چند عکس دیگر و گزارشی که از فعالیت های نراقی و شجره روحانی وی، پس از درگذشت وی در سایت "تورجان" منتشر شده، انتشار یافته است.

بهار عربی، تکلیف خود را
با اسلامگرایان روشن میکند
تفسیر روزنامه اومانیته

نامه قدردانی نسرین ستوده
از آنها که با وی همدلی کرده بودند

از یک نامه وارده
بچه ها در مدرسه سوختند
پدر و مادرها در کردستان

دستگیری جوانان در شهرک "خیبر" دزفول

محمد خاتمی:
تفاهم ملی با آزادی زندانیان و پایان

حصر موسوی و کروبی آغاز می شود

ایران، کشور مغازه ها
برای هر 35 تهرانی
یک مغازه توزیعی وجود دارد!