هنوز هم مردم را گوساله و بزغاله میداند
علم الهدی مشهد
امام جمعه ای برای فریبکاری!

 آیت الله علم الهدی امام جمعه مشهد است. همان شهری که آقای خامنه ای هم در آن پرورش یافته و آیت الله خمینی پس از بازگشت به ایران بدلیل آنکه مراجع و حوزه این شهر را زیر نفوذ واپسگرایان و انجمن حجتیه می دانست حاضر نشد به آن سفر کند. چنانکه هم اکنون نیز امام جمعه دیگر این شهر "محمد باقر فرزانه" از رهبران رسمی انجمن ضد بهائیت است.
علم الهدی از رویش کنندگان دوران رهبری آقای خامنه ای است. همزمان با اینکه امثال کروبی و خاتمی و موسوی خوئینی ها و بجنوردی و توسلی و دیگر نزدیکان آیت الله خمینی ریزش کردند، علم الهدی ها و احمد خاتمی ها و فرزانه ها و ... رویش کردند، رویشی چون علف های هرز بر تنه درخت انقلاب.
این آیت الله علم الهدی که عضو مهمترین و تعیین کننده ترین مجلس کشور یعنی مجلس "خبرگان" رهبری هم هست هفته گذشته نگران از فضای منفی که اخیرا در کشور برعلیه مصرف کنندگان و واردکنندگان خودروهای لوکس بوجود آمده وارد میدان شد و با انتقاد از کسانی که می گویند برای حمایت از تولید داخلی باید جلوی واردات اجناس خارجی را گرفت گفت: "فکر می‌کنند بهترین جواب را می دهند درحالی‌که بدترین جواب را می‌دهند. چرا مردم از خودروی بی‌کیفیت داخلی که در بزرگراه منفجر می‌شود استفاده کنند؟ مردم این کشور قدرت تشخیص دارند و می‌خواهند بهترین کالاها، زیباترین و لذیذترین زندگی را داشته باشند که حق مردم است، چرا ما به مردم بگوییم شما حق استفاده از اتومبیل خوب را نداری و باید با ماشین داخلی تردد کنی."
علم الهدی سپس به بیان تفاوت "منطق" با "حرف زور" از نظر اسلام رویش کرده پرداخت و گفت : "وقتی برخی معنای مصرف نکردن جنس خارجی را به معنای محروم کردن استفاده از کالاهای پیشرفته دنیا در زندگی معنا می‌کنند، حرف زور است، این منطق اسلام نیست، اسلام منطق و عدالت دارد. آن سخنی که می‌گوید جلوی واردات اجناس خراجی گرفته شود تا کالای ایرانی رونق بگیرد، می‌گوید دست مردم به هیچ کالای خوب و باکیفیتی نرسد تا مردم مجبور باشند جنس بی‌کیفیت و بنجل تو را بخرند."
براساس این "منطق" جنس خارجی دارای کیفیت خوب و جنس داخلی بنجل است. مردم حق دارند که جنس خوب یعنی جنس خارجی داشته باشند. این مردم البته آن کارگر و کشاورز و کارمندی نیست که شاید توان خرید همان اتومبیل و جنس "بنجل" داخلی را نداشته باشد. منظور از مردمی که حق دارند جنس خوب و زندگی خوب و زیباترین و لذیذترین کالاها را داشته باشند همان فرزندان و نوه های امثال علم الهدی و دیگر روحانیون امثال او و سردارهای سرمایه دار شده و به مکنت رسیده ای هستند که از این همه شعارهای توخالی درباره خدمت به محرومان و "عدالت اسلامی" خسته شده اند و می خواهند از "حق" خود برای غارت ثروت ملی ایران استفاده کرده و بهترین و لذیذترین کالاها را مصرف کنند. گور پدر ایران و اقتصاد ایران و تولید کننده داخلی و مردمی که در حساب بانکی شان به اندازه کافی "حق" یعنی "پول" ندارند که از لذیذترین و زیباترین کالاها استفاده کنند. این "منطق" همان منطق اسلام قطر و عربستان سعودی و امارات است. نفت می فروشیم و با پول آن کالا وارد می کنیم و مصرف می کنیم. منطق و عدالت اسلام علم الهدی هم چیزی جز این نیست.
ولی آقای علم الهدی تنها به دفاع از مصرف کنندگان غارت ثروت ملی ودفاع از "حق" کس و کار خود و دیگر حکومتی ها و مصرف کنندگان کالاهای لوکس وارد میدان نشده، به نفع واردکنندگان این کالاها نیز وارد شده است. امروز افکار عمومی و مردم ایران از این غارت و به باد دادن ثروت ملی ایران بابت ورود کالاهای خارجی ناراضی است. بحث هم تنها بر سر کالاهای لوکس نیست، بر سر هر کالایی است که مشابه آن را می توان در داخل کشور تولید کرد یا امکان فنی و تکنولوژیک و اقتصادی آن وجود دارد. ولی این کالاها با پای خود وارد ایران نمی شوند. عده ای آنها را وارد می کنند و با وارد کردن آن سودهای میلیاردی نصیب خود می کنند، سودهایی که با آن می توانند هر امام جمعه و سردار و دولتمردی را خریداری کنند. اگر خود اینها مستقیما دست در این شبکه های واردات نداشته باشند که غالبا دارند. امروز یک ارتباط تنگاتنگ و جوش خوردگی میان اکثریت امام جمعه ها و نمایندگان ولی فقیه در استان ها و شهرستانها، سران جناح راست و "اصولگرا"، عوامل جبهه پایداری، اکثریت نمایندگان مجلس و سران قوه قضاییه با تجار و واردکنندگان بزرگ کالاها بوجود آمده که سودهای ناشی از واردات صدها میلیارد دلاری دوران احمدی نژاد قدرت آنها را دهها بار بیشتر و این پیوند را عمیق تر و رسمی تر کرده است. علم الهدی در واقع با دفاع از واردات کالاهای لوکس به کشور از شبکه های وسیع واردات و اسکله های قاچاق کالاها و امام جمعه ها و سرداران تاجر شده دفاع می کند.
به همه اینها دلیل و انگیزه دیگری نیز افزوده می شود و آن دفاع از دولت احمدی نژاد است. در واقع همه می دانند و آمارها نیز نشان می دهد که واردات اتومبیل های لوکس و میلیاردی به ایران از دوران دولت احمدی نژاد و کودتا علیه میرحسین موسوی آغاز شد. علم الهدی با دفاع از این واردات در واقع می خواهد از دولت احمدی نژاد و کودتا علیه میرحسین موسوی هم دفاع کند چرا که موسوی در مناظره تلویزیونی خود با احمدی نژاد اتفاقا از میزان و شکل و حجم واردات به کشور انتقاد کرده و گفت کشور ما چرا باید سیاست دروازه های باز سازمان تجارت جهانی را اجرا کند در حالیکه عضو این سازمان هم نیست و از منافع احتمالی عضویت در آن هم محروم است. آیت الله علم الهدی که در زمره سینه چاکان احمدی نژاد بود و اکنون هم با گروه او و جبهه پایداری و دلواپسان تفاهم هسته ای روابط نزدیکی دارد با دفاع از واردات کالاها و حق پولداران به استفاده از آنها می خواهد از احمدی نژاد و از خود نیز دفاع کند. خود او بود که به استناد "عدالت" و "منطق" قوی اسلامی دهها میلیون رای دهنده به موسوی را "گوساله و بزغاله" خطاب کرده بود و امروز که تشت رسوایی احمدی نژاد از بام افتاده همچنان می خواهد از آن دفاع کند.
علم الهدی می گوید مردم حق دارند از کالای خوب استفاده کنند. آیا این سخن در مورد اندیشه و سخن و خطبه نماز جمعه و روزنامه و حزب هم درست است؟ در اینصورت چرا مردم باید ناچار باشند هر روز چهره علم الهدی و احمد خاتمی را در تلویزیون ببینند و خطبه های نماز جمعه آنان را گوش دهند و صدای آنان را بشنوند ولی از شنیدن مثلا خطبه هاشمی رفسنجانی یا دیدن چهره محمد خاتمی یا شنیدن صدای میرحسین موسوی محروم باشند؟ اگر حق برخورداری از کالای لوکس مختص به صاحبان ثروت است، حق آگاهی از اندیشه و گوش دادن به صدا و دیدن چهره که رایگان است. چرا مردم ایران باید مجبور باشند که تنها اندیشه بنجل امثال علم الهدی و احمد خاتمی را مصرف کنند؟
به هر گونه و از هر زاویه ای که نگاه کنیم می بینیم که آیت الله علم الهدی با دفاع از واردات و واردکنندگان و مصرف کنندگان کالاهای لوکس در واقع از رویش خود دفاع می کند.
 

پیک نت 24 اردیبهشت