علی خامنه ای
رهبر جمهوری
اسلامی، در دیدار
اخیرش با سران
نظام گفت که
"رفتارها باید
اخلاقی باشد و
حرمتها حفظ
شود."
این درحالی است
که خود او به
شهادت بسیاری از
سخنرانی هایش نه
رفتاری اخلاقی
دارد و نه حرمت
ها را نگه
میدارد. یعنی هم
دروغ باصطلاح
مصلحتی می گوید،
هم تهمت به این و
آن می زند و هم
حرمت ها را حفظ
نمی کند.
ادبیات او تند و
خشن و اتهامی است
و البته کمی
فاصله دارتر از
آن ادبیاتی که
احمدی نژاد 8 سال
در مملکت از پشت
همه تریبون ها به
کار برد و گفتاری
را رواج داد که
تاکنون در ادبیات
سیاسی ایران
سابقه نداشته
است. حتی رضا شاه
که دهانش را نمی
توانست نگهدارد و
به شیوه قزاق های
تزاری به همه فحش
میداد نیز در
مجالس و مراسم
رسمی ادبیاتش آن
نبود که امثال
احمدی نژاد و
امام جمعه ها و
حتی خود آقای
خامنه ای دارد.
بنابراین، قبل از
نگران بودن از
ترویج انگلیسی در
ایران، باید
نگران آن ادبیاتی
بود که از تریبون
های رسمی کشور
بیان می شود و به
یک فرهنگ حکومتی
تبدیل شده که به
سطح جامعه نیز
کشیده شده است.
نگاه کنید، فقط
به چند نمونه در
مجلسی که عمرش به
سر رسیده و هفتم
خرداد جایش را به
مجلس دهم خواهد
داد.
مهدی کوچکزاده
در صحن علنی مجلس
خطاب به ظریف
وزیر خارجه: تو
خائنی!
بهرام بیرانوند
نمانیده مجلس در
اعتراض به دست
دادن ظریف با
رئیس جمهور
آمریکا در صحن
علنی مجلس: «ظریف
غلط زیادی کرده
با اوباما دست
داده است.»
محمدعلی
حسینزاده، از
نطق انتخاباتی اش
فیلمی روی یوتیوب
هست که توصیه شده
افراد زیر 18 سال
آن را نبینند.
سیدحسین نقوی
حسینی نماینده
ورامین در مجلس:
اصلاحطلبان چهار
شهرستان
۵۰
نفر بیشتر نبودند
و این
۵۰
نفر پشیزی هم
ارزش نداشتند.
اگر من فقط یک
سوت میزدم،
۱۰هزار
نفر جمع میشد.
نادر قاضیپور
نماینده ارومیه
که هتاکی اش به
زنان را همه
اطلاع دارند. |