آقای
خامنه ای
در
سخنرانی
روز
گذشته
خود که
در باره
همه چیز
گفت و از
همه
انتقاد
کرد و
یادش رفت
که 75 در
صد قدرت
اجرائی
کشور در
دست خود
اوست و
متهم
ردیف اول
وضع
کنونی
کشور شخص
اوست، یک
جمله
جالبی را
هم مطرح
کرد.
یعنی خود
را با
آقای
خمینی
مقایسه
کرد و
گفت
همانطور
که امام
اجازه
مذاکره
با
امریکا
را نداد
من هم
نمی دهم.
یعنی که
یعنی!
یعنی من
هم خمینی
ام!
از آنجا
که "
میان ماه
من تا
ماه
گردون-
تفاوت از
زمین تا
آسمان
است" به
یاد
ایشان
باید
آورد که
آقای
خمینی لب
تر می
کرد
میلیونها
ایرانی
حاضر می
شدند جان
خود را
فدای او
کنند که
این
البته
ناشی از
شرایط
انقلابی
کشور و
باور و
اعتمادی
بود که
اکثریت
قاطع
مردم
ایران به
او
داشتند.
امروز
اگر جلوی
مردم
گرفته
نشود با
شعار
"مرگ بر
دیکتاتور"
و سپس
"مرگ بر
خامنه
ای" در
خیابانها
راه
خواهند
افتاد و
بقول خود
ایشان
شعارهای
ساختار
شکن می
دهند!!
در دوران
او اصل
44
قانون
اساسی
تصویب شد
و جلوی
غارت
تجار و
صادرکنندگان
و وارد
کنندگان
گرفته شد
و
میرحسین
موسوی با
همین اصل
بیخ ریش
آنها را
گرفته و
اجازه
غارت نمی
داد.
امروز آن
اصل را
ایشان به
ضد خود
تبدیل
کرده و
از آن
تعبیر
خصوصی
سازی
کرده و
فاجعه
کنونی را
به بار
آورده
است. در
دوران
آقای
خمینی هر
کس لباس
سبز تنش
بود و
عینک
آفتابی
میزد و
فرمانده
می شد در
هر امری
از امور
مملکتی
دخالت می
کرد و
اطلاعیه
صادر می
کرد؟
آقای
خمینی
اجازه
میداد
تبدیل به
شاهنشاه
آریامهر
شود و هر
مقام و
مسئولی
با
استناد
به مقام
معظم
رهبری
حرف بزند
و
چاپلوسی
و خرافات
چنان در
هم تنیده
شود که
در همین
شماره
پیک نت
می
خوانید.
آقای
خمینی از
موضع
اقتدار
مردمی می
گفت هر
وقت
امریکا
آدم شد
با او
مذاکره
می کنیم.
آقای
خامنه ای
در
جستجوی
کدام
اقتدار
است.
اقتدار
موشکی و
یا
اقتدار
مردمی؟
موشک
اقتدار
می آورد؟
و یا
ضامن و
حامی
اقتدار
مردمی
برای
مذاکره
می شود؟
کار دومی
لنگ است
و الا
اولی که
هست.
درباره
قیاس مع
الفارقی
که آقای
خامنه ای
میان خود
و آقای
خمینی
کرده این
بخش از
سخنان
ناطق
نوری در
مراسم
رونمائی
از کتاب
«الف لام
خمینی»
بخوانید:
مردم
زمان
امام با
کوپن و
جیره
زندگی می
کردند،
بمباران
می شدند
و بچه
های خود
را به
جبهه می
فرستادند،
اما در
عین حال
به حضرت
امام و
نظام عشق
می
ورزیدند،
این عشق
از کجا
می آمد؟
اما
امروز
متاسفانه
اعتماد
مردم به
دلیل
عملکرد
ما کم
شده است؛
ما از
قبل هم
مشکل
خارجی
داشتیم
اما آنها
را طی
کردیم؛
اما حالا
ما مسائل
داخلی
داریم.
امام
فردی
عاقل،
هوشمند و
در عین
حال
روشنفکر
و انسانی
قاطع و
در عین
حال در
اوج
عاطفه
بود. |