عنوان اول پیک نت 4 اسفند

دروغ - انکار - سانسور

مشکل حل‌نمیکند بلکه مشکل‌می‌آفریند

با یک دستور غیبی (معمولا این دستورات از بیت رهبری ابلاغ می شود) مجلس کلیات طرح صیانت که نام مستعار گرفتن کامل تر گلوی اینترنت است را تصویب کرد. همه میدانند که این نوع محدودیت ها و اقدامات نمی تواند در دراز مدت چاره سازباشد زیرا سرعت تکنولوژی بسیار بیش از سرعت درک و دانش تصمیم گیرندگان در جمهوری اسلامی است. حتی از داخل همین مجلس استصوابی نیز نمایندگانی بانگ اعتراض برداشتند و گفتند که این نوع اقدامات راه به جائی نمی برد و  این عجله برای تصویب این طرح برای چیست؟ راس نظام، از یک سو صدا و سیما را زیر فشار سانسور و اندیشه های ارتجاعی زمین گیر و بی مخاطب کرده و از سوی دیگر سعی می کند راه های ارتباطی مردم را در فضای مجازی ببندد. اگر اندک تعقلی وجود داشت، حداقل برای رسیدن با اهداف خود صدا و سیما را تبدیل به یک رسانه واقعی با تکنیک و کیفیت خبری می کردند و از این طریق هم به وحشت خود از فضای مجازی و تلویزیون های فارسی زبان خارج از کشور خاتمه میدادند و هم جامعه را کنترل نرم می کردند. کاری که تمام کشورهای غربی می کنند. بیم از شورش مردم هم با پائین کشیدن فیتیله فضای مجازی و اینترنت و پارازیت تمام نمی شود. این مشکل هم با سیر شدن شکم مردم، ایجاد مشاغل و خاتمه بخشیدن به دستگیری و زندانی کردن و ریشه یابی و حل فساد درون حکومتی حل می شود. خلاف این راه حل، همان نتیجه ای را میدهد که با مرگ بکتاش آبتین بدست آمد. برخی ملاحظات را باید کنار گذاشت و با جسارت گفت که امثال بکتاش آبتین و یا نرگس محمدی تازه وقتی به زندان برده می شوند مشهور می شوند و تابلو. اگر در سر امثال حسین طائب رئیس اطلاعات سپاه و آنها که از بیت رهبری او را هدایت می کنند، اندکی عقل و تدبیر وجود داشت، تا حالا فهمیده بود و از دوران علی فلاحیان و ریشهری آموخته بود که از اعدام و کشتن و زندانی کردن قهرمان ساخته می شود. مثلا اگر آبتین آزاد بود و در محافل ادبی شعرهایش را می خواند و چند کتاب شعر هم منتشر می کرد و یا نرگس محمدی همراه با مادران قربانیان هواپیمای اوکراینی و یا کشته شدگان آبان 98 به سر خاک این و آن قربانی می رفت، چقدر بازتاب جهانی داشتند؟

امثال این افراد که پایداری و آزادگی شان احترام برانگیزند قربانی آن کوته بینی می شوند که به آن اشاره شد. همچنان که اینترنت قربانی این کوته بینی می شود. حتی راه حل خاتمه بخشیدن به بحث حوادث خونباری مانند آبان 98 و یا هواپیمای اوکراین نیز انکار و سانسور نیست. راه حل آزاد کردن زندانیان سیاسی و مدنی و دادن گزارش واقعی و صادقانه درباره وقایع و عذرخواهی و تعهد به تکرار نشدن است. گرچه هیچکس در جمهوری اسلامی گوشش به هیچ نقد و توصیه ای بدهکار نیست و همین است که بقول سیاوش کسرائی " حکومت به راه خود می رود و مردم هم به راه خویش" (نقل به مضمون یک شعر از آن شاعر مردمی)

فرودگاه دبُی- فرودگاه امام

وقت شما بخیر- من همزمان با ورود ابراهیم رئیسی به دوحه پایتخت قطر، از فرودگاه تمیز و منظم دوبی به طرف تهران حرکت کردم. یکساعت و نیم در فرودگاه بودم. هوای مطبوع داخل سالن ترانزیت، اینترنت پر سرعت که در هر گوشه ای قابل دسترسی بود، از جمله کنار دسته صندلی های انتظار. دهها هواپیمای آماده پرواز و یا هواپیمای بر زمین نشسته و درحال تخلیه بار مسافران و یا پیاده شدن مسافران و اتوبوس هائی که مسافران را به پای هواپیماها می بردند و یا از پای هواپیماها به کنار سالن های ورود منتقل می کردند.  حدود 3 ماهی میشد که در ایران نبودم. بالاخره رسیدم تهران، فرودگاه بی نظم امام که ظرفیت پذیرش دو هواپیمای همزمان را ندارد. بجای ماموران خدمات، از هر طرف مامور امنیتی دیده می شد. رفتم قسمت کنترل تست کرونا، سئوال و جوابی درباره واکسن و دیدن کاغذی که همراه داشتم و همین. رفتم قسمت گمرک. کارمندان هواپیمائی مانند کارمندان گمرک خسته و بی حوصله و بی اعتناء اما نیروی انتظامی گذرنامه جوان و قبراق. افسرده از مقایسه ای پیش خودم از دو فرودگاه دوبی و امام که در فاصله چند ساعت آنها را دیدم، از سالن فرودگاه آمدم بیرون. خواشبختانه هوا بارانی و معتدل بود. نفسی کشیدم که بیشتر شبه به "آه" بود.

همراه این دلنوشته، فیلم روز افتتاح فرودگاه امام در زمان خاتمی را برایتان می فرستم که سپاه باندهای فرودگاه را اشغال کرد و به هواپیمای مسافربری که در آسمان سرگردان بود و دور خود می پرخید از  برج مراقبت دستور داد به اصفهان برود. روزی که سپاه دولت را تهدید کرد که اگر فرودگاه را افتتاح کند روی باندهای آن کامیون های نظامی قطار می کند. بهانه این بود که دولت قرارداد خدمات فرودگاه را با یکی از شرکت  های ترکیه بسته، درحالیکه سپاه نه فقط خدمات بلکه مدیریت همه فرودگاه را می خواست و بالاخره هم گرفت و شد آنچه من دیدم و برایتان نوشتم.

من بچه جنوبم و جنگ و رشادت های بسیجی ها و سپاهی ها را در جنگ با عراق دیده ام . نه با سپاه مسئله دارم و نه با جمهوری اسلامی، فقط از خودم می پرسم چرا سپاه باید در هر کاری دماغ خود را فرو می کرد و اعتبارش اینگونه در جامعه ضایع می شد؟

ارتش روسیه در مرزهای دو جمهوری با اوکراین

شلیک توپ های تو خالی

امریکا و اروپا بطرف روسیه

صیانت از اینترنت

"پهنائی" که کم عرض شده!

درهای مجلس را بسته و یواشکی و در جلسات غیر علنی طرح تصویب می کنند و از روی سر مردم به یکدیگر گزارش میدهند و گزارش می گیرند. دراین مجلس که استصوابی تشکیل شد و اکثریت مردم در انتخاب نمایندگان آن نقشی نداشتند، بتدریج تک چهره هائی پیدا شده اند که تن به عافیت طلبی نداده و متاثر از نارضائی جاری در جامعه سخنانی می گویند که خلاف تصورات است. همین نمایندگان بتدریج روبروی دولت و طرح های آن صف بندی کرده و می کنند. دولتی تشکیل شده که می خواست با این مجلس همسو باشد که حالا این همسوئی نیز بسیار کمرنگ شده است. رئیس دولت، با این هدف بر سر کار آورده شد که راستگرایان و متحجرین مذهبی با وی همسو باشند و او هم همسو باشد با هر آن تصمیمی که در بیت رهبری گرفته می شود و فرمانی که از همین بیت به او داده می شود. کسی از فرمانبر انتظار خلاقیت ندارد اما انتظار اجرای فرمان را دارد. تمام تصمیماتی که در 7 ماه گذشته بنام دولت گرفته و ابلاغ و اجرا شده، از بیت رهبری ابلاغ شده و رئیس جمهوری فقط تابلو بوده و اغلب در اجرای فرامین نیز ناتوان. در آن ماه های پایانی دولت روحانی که نزدیک به 8 سال زیر رگبار انتقاد و درعین زیر فشار کارشکنی ها بود و افکار عمومی را فریب داده بودند، ما بارها نوشتیم که چند ماه پس از پایان دولت روحانی، مردم تازه از غفلت خود آگاه خواهند شد. اگر تحریم ها لغو نشود که ظاهرا می رود که لغو شود، دولت رئیسی کوچکترین دستآوردی که نداشته هیچ؛ اوضاع را وخیم تر از دوران روحانی کرده است. در تمام عرصه های معیشتی و اقتصادی و اجتماعی. همین طرح صیانت که در دولت روحانی بسیار تلاش کردند بدست او گلوی اینترنت را بگیرند و نتوانستند، حالا در دولت بی خاصیت و تابع و مجری درحال اجراست. این سخنرانی طنزگونه روحانی در ارتباط با طرح صیانت حالا شنیدنی تر از آن روزهائی است که او گفت و کسی به آن توجه نکرد!

راه توده 824 منتشر شد!

هفته نامه راه توده - شماره824 (چهارشنبه 4 اسفند 1400)- منتشر شد و مطالب آن علاوه بر سایت این نشریه، روی فیسبوک وکانال تلگرام راه توده نیز قرار گرفت. مطلب ویژه این شماره گزارش تحقیقی است که در دهه 1350 رحمان هاتفی درباره کمال الملک نقاش نوشت و در روزنامه کیهان که بعدها سردبیر آن شد منتشر کرد. سرمقاله این شماره اختصاص به یکی از مهم ترین چالش های جهانی با دلار امریکا و همین چالش در جمهوری اسلامی و دلائل مخالفت های داخل ایران با گردش به شرق دارد. در همین شماره مطالب دیگری می خوانید با عناوین زیر:

تغییر سیاست ها در جمهوری اسلامی گریز ناپذیر است، امریکا و ناتو در اوکراین چه می کنند و چه می خواهند؟، پوتین زیر فشار مجلس روسیه برای پایان تردید در اوکراین، مانیفست پوتین برای روسیه و جهان چیست؟ مانورهای چند گانه فرانسه به رهبری "مکرون"، "ناتو" یعنی امریکا، فرانسه و بریتانیا، امریکا برای چه هدفی آماده جنگ می شود؟، فاشیسم درکمین دو جمهوری در شرق اوکراین، سوسیالیستها در پرتغال و طالبان در افغانستان، استراتژی امریکا برای حبس چین در مرزهای آن کشور و بالاخره انتشار مقاله ای که زنده یاد کیانوری دبیراول وقت حزب توده ایران در سال 1373 و در ارتباط با آینده جنبش تحول خواهی در جمهوری اسلامی.

تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahetudeh

علی لاریجانی در کلاب هاوس

برجام در مذاکرات پشت پرده

با نظر رهبر تصویب شد!

روی مرز 24 تومان

مردم دلار می فروشند

صراف ها دلار نمی خرند!

عنوان اول پیک نت 3 اسفند

در پایان جلسه شورای عالی امنیت ملی روسیه

پوتین استقلال دو جمهوری
درشرق ‌اوکراین‌ را اعلام‌ کرد

حسین راغفر:

بحران اقتصادی کشور، با تغییر

ساختار 3 دهه گذشته ممکن میشود

آتش بازی شکوهمند پایان المپیک پکن

المپیک زمستانی پکن

حتی یک مورد ابتلا به کرونا نداشت!

نمونه از دروغ هائی

که‌اعتباربرای صداوسیما باقی‌نگذاشت

انتخابات زود هنگام در ترکیه

اردوغان ‌را ازسقوط‌ نجات ‌میدهد؟

استانبول- الناز گرچی

فیتیله رسانه ای جنگ پائین کشیده شد

دستور ناتو برای خروج

کارکنان ناتو از اوکراین!

عنوان اول پیک نت 2 اسفند

نگاهی به سخنان سرلشکر باقری

سرمایه و سرمایه گذاری

در ج.اسلامی امنیت دارد؟

نمایش دمکراسی اوکراینی

در میزگرد تلویزیون کیف!

این فیلم، صحنه ای از یک میزگرد تلویزیونی است که بصورت زنده در تلویزیون کیف پخش شد. "یوری بوتوسوف" در نقش خبرنگار این مناظره را مدیریت می کرد و هنگامی که سیاستمدار اوکراینی حاضر در مصاحبه حاضر نشد در برابر سئوال تحریک آمیز خبرنگار "پوتین" را محکوم کند، خبرنگار با مشت به صورت سیاستمدار کوبید و سپس آنها با هم گلاویز شدند.

دو تن از آنها که ناظر این صحنه از دمکراسی اوکراینی اند و نقش جدا سازی را ایفاء می کنند نخست وزیر اوکراین و رئیس جمهور سابق اوکراین اند که در این میز گرد تلویزیوی حضور داشتند. همین مشت بعنوان نمونه برای درک خروار کافی است. امثال این خبرنگار در واحدهای "فاشیستی" به سبک داعش آماده اند تا پایشان به شرق اوکراین برسد و مردم دو جمهوری اعلام استقلال کرده در آن منطقه را قتل عام کنند! آن تلویزیون هائی که بی وقفه فیلم حضور نظامی روسیه در مرزهای اوکراین را نشان میدهد و خبر از حمله قریب الوقوع میدهند، هرگز در این روزها و هفته ها گزارش درباره واحدهای مسلح فاشیست اوکراین پخش نکرده اند. نقش آنها باز کردن چشم وگوش های مردم نیست، بلکه برعکس، نقش آنها بی خبر نگه داشتن مردم است.