با آنکه از
ابتدای جنبش
اعتراضی کنونی،
نوشته و بارها
نیز تکرار کرده
ایم که سیاست ما
در ارتباط با این
اعتراض ها سیاست
تلویزیون های سه
قلوی لندن نیست و
نمی تواند باشد،
باز هم از ما
سئوال می شود که
شما چه موضعی در
برابر این جنبش
دارید؟
ما با هیچ
اعتراضی که علیه
سیاست های غلط
اجتماعی و
اقتصادی و سیاسی
حکومت باشد مخالف
نیستیم و آن را
تائید هم می
کنیم. آنچه که با
آن مخالف هستیم
تخریب و خشونت
است که دراین
زمینه نیز اعتقاد
داریم عواملی از
خود حکومت نیز
دراین عرصه نقش
دارند. ضمن آنکه
نقش تشویقی
تلویزیون های یاد
شده برای تزریق
خشونت به
اعتراضات را هم
نمی توان نادیده
گرفت. از ماجرای
یورش به کوی
دانشگاه تهران و
تحصن دانشجویان
در دانشگاه تهران
سیاست ما بر همین
اساس بوده است.
چنان که در
ارتباط با جنبش
اعتراضی کنونی
نیز که مبنای آن
تقریبا اول
مهرماه، پس از
مرگ مهسا امینی
بود، در پیک نت
اول مهرماه
نوشتیم:
آنچه باید در
ایران با آن
مبارزه کرد و
برای آن به میدان
رفت و یا در
میدان ماند،
سیاست های
اقتصادی و
اجتماعی سه دهه
گذشته جمهوری
اسلامی است.
نکاتی که در
اعتراض های
کارگران،
کشاورزان،
فرهنگیان،
بازنشستگان و ...
در سالهای اخیر
بود اما در تمام
روزهای اخیر و
جریان تظاهرات
خیابانی مردم
کوچکترین اشاره
ای به آنها نشد و
ما این گمراهی را
حاصل توطئه های
عوامل داخل
حکومت، بویژه
مافیاهای پرقدرت
داخلی مخالف گردش
به شرق، از یکسو
و توطئه خارجی که
بی وقفه توسط چند
تلویزیون فارسی
زبان خارج کشور
تبلیغ می شود از
سوی دیگر
میدانیم. قدرت
های خارجی نه با
روسری زنان مشکل
دارند و نه با
سرکوب و زندانی
شدن فعالان و
معترضان (نگاه
کنید به نقش
امریکا در
بازگرداندن
طالبان به
افغانستان)، کافی
است ایران دو دست
خود را به علامت
تسلیم اتمی و
نظامی بلند کند
تا همان قدرت
هائی که امروز
برای مردم ایران
اشک تمساح می
ریزند، فیتیله
تمام رسانه های
فارسی زبان را
پائین کشیده و به
استوار کردن جای
پای خود در دل
حاکمیت مشغول
شوند. اینها
واقعیاتی است که
بیان و طرح آنها
دراین روزها می
تواند با واکنش
های مردم ناراضی
و خشمگین ایران
روبرو شود، اما
فراموش نکنیم که
بیان حقیقت نیز
به همان اندازه
جسارت می طلبد که
در خیابان ظاهر
شدن و فریاد
اعتراض سر دادن و
نه در خارج نشستن
و فریاد "لنگش
کن" را سر دادن!
آنچه حکومت باید
با درس گرفتن از
تظاهرات خیابانی
روزهای اخیر که
در حقیقت تکرار
چند باره تظاهرات
اعتراضی است که
از سال
۸۸
تاکنون بارها
تکرار شده، خود
را آماده پذیرش
آن کند تغییر
سیاست های سه دهه
گذشته است. والا
گرفتن و زندانی
کردن و نمایش های
تلویزیونی و
ادعاهای تکراری و
نخ نمای گذشته
کوچکترین تاثیری
در عمق نارضائی
جامعه ندارد.
حکومتی که می
خواهد در جبهه
جهانی برای تغییر
موازنه جهانی
قرار بگیرد و به
آینده جهان
بیاندیشد، نمی
تواند در داخل
کشور و در پشت
جبهه سیاست خارجی
خود مردم را
نداشته باشد.
ساختن این پشت
جبهه نیز نیازمند
مقابله جدی با
مافیاهای داخلی،
آغاز حرکت در جهت
مقابله با اختلاف
طبقاتی، خاتمه
دادن به خودی و
غیر خودی حکومتی
و بهره گرفتن از
تمام ظرفیت های
ملی است. ما
بارها، ضمن تائید
بخش های مترقی
سیاست خارجی اخیر
جمهوری اسلامی
نوشته ایم که این
سیاست نمی تواند
به سر منزل برسد
مگر سیستم
اقتصادی و
اجتماعی و سیاسی
کشور با آن
همآهنگ شود. نمی
توان در سیاست
خارجی چشم به
آینده داشت و در
داخل کشور همچنان
در
۱۴۰۰
سال پیش درجا زد.
این آن فاجعه
ایست که اکنون
شاهد آن هستیم.
۹ مهر در ادامه
همین نگرش
نوشتیم:
ایران نزدیک به
۱۰ روز شاهد یکی
از گسترده ترین
تظاهرات اعتراضی
در اکثر شهرهای
کشور است. بهانه
و انگیزه اولیه
این تظاهرات کشته
شدن دختری بنام
مهسا امینی در
مرکز گشت ارشاد
بود، اما بسرعت
این تظاهرات
تبدیل به اعتراض
هائی با شعارهائی
علیه کل جمهوری
اسلامی و رهبر آن
شد.
پیک نت نیز می
توانست مانند همه
سایت ها و رسانه
های خارج کشور،
به تنور خبری این
اعتراضات پیوسته
و خبرها را "کم و
بیش" منتشر کند،
اما از نگاه ما،
مهم چرائی و
چگونگی حوادث و
رویدادهاست. ما
همانگونه که در
عنوان اول یکشنبه
اول مهر نوشتیم،
اعتقاد داریم از
داخل حکومت بهانه
ها و انگیزه های
اعتراضی مردم
فراهم می شود.
بهانه ها و
انگیزه هائی که
ناشی از فشارهای
اجتماعی در کنار
فشارهای اقتصادی
به مردم است.
جامعه به کاسه پر
آبی تبدیل شده که
حتی ظرفیت یک
قطره آب اضافه را
هم ندارد و دیدیم
که چنین شد. ما
اعتقاد داریم
آنها که توانستند
اسناد اتمی ایران
را بار کامیون
کرده و از نطنز
به اسرائیل منتقل
کنند و حیرت
آورترین عملیات
تروریستی را علیه
دانشمندان و
تاسیسات اتمی
ایران انجام
بدهند، ساده لوحی
است اگر آنها را
دارای شبکه هائی
در تمام ارگان ها
و نهادها و رسانه
ها ندانیم. همین
شبکه های نفوذی
روحانیون و غیر
روحانیون مرتجع
را که در مراکز
تصمیم گیری و
تبلیغاتی قرار
دارند، بنام
اسلام و شریعت
عامل برخی توصیه
ها و قوانین و
تحریکات اجتماعی
می کنند، ناراضی
تراشی می کنند و
کمک پهلوئی می
کنند به تحریم
های جهانی ایران
و تشدید بحران
اقتصادی-
اجتماعی. برای
این شبکه ها
بسیار آسان است
سمت و سو دادن به
شعارها در
تظاهرات و حتی
اقدامات تکیه بر
تحجر مسلط در
حاکمیت و هر سه
قوه و همه
نهادهای حکومتی و
تیغه دیگر در
میان مردم بشدت
خشمگین و امید از
دست داده و بی
اعتماد به حکومت.
همانگونه که در
عنوان اول پیک نت
روز یکشنبه
نوشتیم، امریکا و
اسرائیل و بطور
کلی غرب، نگران
روسری و حجاب
نیستند، بلکه
نگرانی آنها چیز
دیگری است. آنها
نگران ادامه
برنامه اتمی
ایران، تسلیم
نشدن حاکمیت به
پیشنهادهای کاخ
سفید و اسرائیل و
حضور نظامی ایران
در منطقه و اکنون
در جنگ اوکراین
هستند، نگران سمت
گیری ایران به
سوی شرق هستند.
درد اصلی آنها
اینست و بسیار
آسان روی نارضائی
مردم و ناراضی
تراشی حکومت
مانور می کنند و
گلوی اقتصاد
ایران را نیز
بطور همزمان می
فشارند. وقتی به
ما توصیه می کنند
و حتی ایراد می
گیرند که شما چرا
حاکمیت را نصیحت
می کنید،
منظورشان اینست
که ما هم به آن
ساده لوحان
افتاده در تنور
هیجان ها
بپیوندیم و مثلا
با حاکمیت جمهوری
در آستانه سقوط
حرف نزنیم و
توصیه ای نکنیم.
هیجان ها فروکش
می کنند و ما
نمیدانیم آنها که
در روزهای اخیر
با سر در دیگ
هیجان سقوط
کردند، چه توضیحی
برای مخاطبان خود
در آینده خواهند
داشت. پاسخ فردای
ما، همین است که
امروز نوشتیم و
در گذشته نیز
نوشته و بارها
خطاب به حاکمیت
نیز نوشته بودیم
که «سیاست های
داخلی حکومت با
سیاست های خارجی
آن همخوانی ندارد
و این تضاد به
انفجار ختم خواهد
شد. نمی توان به
جبهه جهان چند
قطبی آینده پیوست
و در داخل کشور
در گذشته ۱۴۰۰
ساله درجا زد و
همزمان با آن،
سیستم اقتصادی ۳
دهه گذشته را به
سود اکثریت مردم
ایران تغییر
نداد.»
درتمام شماره های
پس از ۹ مهرماه
که دربالا
خواندید، سیاست
ما بدون تزلزل در
همین چارچوب بوده
است. یعنی بجای
افتادن بدنبال
خبرهای هیجان ساز
و انتشار وقایعی
که حکومت خود
بانی آنست، به
دلائل و چگونگی و
چرائی خبرها و
رویدادها پرداخته
ایم، درعین حال
که از انتشار
خبرها نیز تا
آنجا که توان و
اطلاع مستقیم
داشته ایم و با
وسواس نیفتادن در
"فیک نیوز"ها
تلاش کرده و
خواهیم کرد.
عقیده داریم که
تحلیل رویدادها و
خبرها بسیار
دشوارتر از
انتشار سریالی
خبرهائی است که
در همه سایت و
رسانه ها هست، از
جمله سه
تلویزیونی که از
لندن برنامه پخش
می کنند. |