|
سرگئی لاوروف،
وزیر امور خارجه
روسیه در مصاحبه
با خبرگزاری
شینهوآ گفت:
آشکار است که
تلاش‌های جمعی
غرب برای
مانع‌تراشی در
مسیر طبیعی تاریخ
به منظور حل و
فصل مشکلات به
بهای آسیب به
دیگران محکوم به
شکست است.
دنیای امروز
چندین مرکز
تصمیم‌گیری دارد
و چند قطبی است.
می‌بینیم که
کشورهای آسیایی،
آفریقایی و
آمریکای لاتین
چگونه به طور
پویا توسعه
می‌یابند. همه
آزادی انتخاب
واقعی دارند، از
جمله راه‌های
توسعه و مشارکت
در پروژه‌های
ادغام. عملیات
نظامی ویژه ما در
اوکراین هم به
روند
رهایی جهان
از ظلم و ستم
نواستعماری غرب
که به شدت با
نژادپرستی آمیخته
شده کمک میکند.
امروز ما درباره
یک جنگ سرد جدید
صحبت نمی‌کنیم،
بلکه درباره
تمایل مداوم
واشنگتن و
نیروهای نیابتی
آن به جنگ حرف
می‌زنیم که
خودشان را
"اربابان سرنوشت
بشریت" قلمداد
می‌کنند و
می‌خواهند یک مدل
آمریکایی‌محور از
نظم جهانی را
تحمیل کنند. این
وضعیت به جایی
رسیده است که یک
اقلیت غربی برای
جایگزین کردن
معماری سازمان
ملل محور و نظم
بین‌المللی که در
نتیجه جنگ جهانی
دوم با نظم مبتنی
بر قانون خودشان
ایجاد شد، تلاش
میکند. واشنگتن
و متحدانش این
قوانین را خودشان
می‌نویسند و سپس
به عنوان
لازم‌الاجرا به
جامعه بین‌المللی
تحمیل می‌کنند.
ایالات متحده
چندین دهه است که
مسیری مخرب را
دنبال میکند. به
ویژه در تجاوز
ناتو به
یوگسلاوی، حملات
به عراق، لیبی،
تلاش برای نابودی
سوریه و همچنین
"انقلاب‌های
رنگی" در تعدادی
از کشورها از
جمله اوکراین .
تمامی این‌ها به
قیمت از دست رفتن
صدها هزار تن
بوده و به هرج و
مرج در مناطق
مختلف جهان منجر
شده است.
غربی‌ها با
"وحشیانه‌ترین
روش‌ها" تلاش
می‌کنند تا
کشورهایی را که
به دنبال سیاست
مستقل خارجی و
داخلی هستند،
سرکوب کنند و این
فقط مربوط به
روسیه نیست.
می‌توانیم ببینیم
که چطور "تفکر
بلوکی" در منطقه
آسیا – اقیانوسیه
تحمیل شده است.
به استراتژی به
اصلاح هند –
اقیانوسیه که
آمریکا تبلغیش را
میکند، نگاهی
بیندازید و
ببینید که آشکارا
محوریت ضد چینی
دارد.
در روح دکترین
قدیمی مونرو،
ایالات متحده به
دنبال دیکته کردن
نحوه و
استانداردهای
زندگی در آمریکای
لاتین است. این
امر تحریم تجاری
غیرقانونی
طولانی‌مدت علیه
کوبا، تحریم‌ها
علیه ونزوئلا و
تلاش برای
"تغییر" ثبات در
نیکاراگوئه و
برخی از دیگر
کشورها را نشان
می‌دهد. ادامه
فشار بر بلاروس
هم در همین
راستاست. این
لیست را می‌توان
ادامه داد.
هرچه غرب سریع تر
به واقعیت‌های
ژئوپولیتیکی جدید
واقف شود، برای
خودش و جامعه
جهانی بهتر خواهد
بود. همانطور که
شی جین پینگ،
رئیس‌جمهوری چین
در نشست "بوآئو"
تاکید کرد، ما
باید اصل امنیت
تقسیم ناپذیر را
حفظ کرده، یک
معماری امنیتی
متعادل، اثرگذار
و پایدار ایجاد
کنیم و با پیگری
امنیت خودمان به
بهای امنیت
دیگران مخالفت
کنیم.
ایالات متحده و
ناتو اگر واقعا
می‌خواهند به
درگیری اوکراین
پایان دهند،
نباید سلاح به
این کشور روانه
کنند اما اکنون
آنها هر کاری در
توان دارند برای
طولانی‌تر کردن
آن انجام
می‌دهند.
با حمایت علنی از
رژیم کی‌یف،
کشورهای ناتو هر
کاری می‌توانند
برای جلوگیری از
خاتمه یافتن این
عملیات از طریق
توافق‌های سیاسی
انجام می‌دهند.
ریاکاری گسترده و
استانداردهای
دوگانه کشورهای
غربی اخیرا با
بیان اینکه "این
درگیری تا زمانی
که آخرین
اوکراینی مقاومت
کند، ادامه
می‌یابد"، فاش
شد. اگر آمریکا و
ناتو واقعا مایل
هستند بحران
اوکراین حل و فصل
شود، اول از همه
باید به خود
بیایند و به
کی‌یف سلاح و
مهمات ندهند.
مردم اوکراین به
"جاولین" و
"استینگر" نیاز
ندارند بلکه کمک
بشردوستانه
می‌خواهند.
روسیه در حال
اتخاذ تدابیری
است که از
دریانوردی مدنی
در آب‌های
دریاهای سیاه و
آزوف اطمینان
حاصل کند. هر روز
کریدورهای
بشردوستانه باز
می‌شود که یک خط
امن برای جابجایی
کشتی‌هاست. با
این حال، طرف
اوکراینی به
مانع‌تراشی برای
کشتی‌های خارجی
ادامه داده و
تهدیدی برای
گلوله باران در
آب‌های داخلی و
دریای سرزمینی
خودش ایجاد
میکند.
علاوه بر این،
نیروی دریایی
اوکراین در ساحل،
در آب‌های بندر و
آب‌های
سرزمینی‌اش مین
کاشته است. این
تجهیزات انفجاری
از کابل‌های لنگر
جدا شده و به سمت
دریای آزاد رانده
می‌شوند و برای
همین خطری هم
برای نیروهای
دریایی و هم برای
زیرساخت بندری در
دریای سیاه
هستند.
مسکو کسی را به
جنگ هسته‌ای
تهدید نمی‌کند،
اما تسلیم
فشار‌های غرب بر
سر اوکراین هم
نمی‌شود.
زلنسکی،
رئیس‌جمهور
اوکراین گفته
است"اوکراین وقتی
وضعیت یک کشور
هسته‌ای را رها
کرد، مرتکب
اشتباه شد و ممکن
است دوباره به
تلاش برای به دست
آوردن آن فکر
کند". این بازی
با جنگ هسته ایست
و روسیه با آن
مخالف است.
"اوکراین و
لهستان از ایراد
اظهارات خطرناک
پروا ندارند
"
و غرب باید آنها
را کنترل کند.
روسیه فکر
نمی‌کند با ناتو
در حال جنگ است،
اما متاسفانه این
طور احساس می‌شود
که ناتو معتقد
است با روسیه
می‌جنگد. ناتو،
آمریکا و بسیاری
از رهبران
اروپایی وقتی
درباره جنگ
اوکراین سخن
می‌گویند، این
چنین صحبت
می‌کنند که پوتین
باید شکست بخورد
و باید بر روسیه
پیروز شد. وقتی
شخصی از چنین
مفاهیمی استفاده
میکند، فکر
میکند در حال
جنگ با طرف مقابل
است و می‌خواهد
پیروز شود. |
