نشانه هائی از
فروکش تنش میان
روسیه و ناتو بر
سر جنگ اوکراین
مشاهده می شود.
رسانه های غرب
فتیله خبرهای
جعلی فتوحات
زلنسکی را پائین
کشیده اند و چند
تلویزیون فارسی
زبان خارج از
کشور نیز به
پیروی از آنها
دیگر کمتر
خبرسازی های
زلنسکی را پوشش
میدهند. روز
گذشته مراسم
سالگرد تشکیل
پیمان امنیتی
میان روسیه و
جمهوری های مشترک
المنافع با حضور
سران این کشورها
در مسکو برگزار
شد. در این مراسم
پوتین نیز حضور
داشت و طی سخنانی
، پس از ارائه
گزارشی درباره
تسلط نئونازی ها
بر اوکراین و
ضرورت اقدام
پیشگیرانه تا قبل
از حمله ارتش
اوکراین به دو
جمهوری دونتسک و
لوکانسک و سپس
کریمه و بلاروس و
سرانجام روسیه،
گفت:
"روسیه با فنلاند
و سوئد مشکلی
ندارد و عضویت
آنها در ناتو
تهدیدی برای
روسیه نیست، اما
طبیعی است که از
جانب روسیه
واکنشی را بدنبال
خواهد داشت."
همین اظهار نظر
ملایم او درباره
عضویت فنلاند و
سوئد در ناتو نیز
نشانه دیگری از
کاهش تنش ها
ارزیابی شده است.
بویژه که پیش از
این مراسم، او با
رئیس جمهور
فرانسه گفتگویی
مجازی به مدت 75
دقیقه داشت.
گفتگوئی که ظاهرا
در آن شرایط دو
طرف ناتو و روسیه
برای آینده
اوکراین مطرح شده
است. در باره این
شرایط "فیگارو"
در فرانسه تفسیری
خبری نوشته که در
همین شماره پیک
نت می خوانید.
نشانه دیگر آغاز
کاهش تنش میان
ناتو و روسیه،
تمایل دوباره
ایران برای
گفتگوهای برجام
در جریان سفر
معاون همآهنگ
کننده سیاست
خارجی اتحادیه
اروپا است .
اتحادیه ای که
سرنخ آن دست
امریکاست و این
سفر نیز به
نمایندگی از
امریکا انجام شد.
اگر همه این
نشانه ها دقیق
باشد و جنبه های
مختلف آن نیز یکی
پس از دیگری
آشکار شود، آنگاه
شاهد بازگشت تیم
مذاکره کننده
اتمی ایران به
وین خواهیم بود
که البته بسیار
نامحتمل است که
ایران به شرایط
برجام سال 94 باز
گردد و
دستآوردهای اتمی
خود را تسلیم کند
و یا تن به عقب
نشینی های موشکی
بدهد. بازی
تبلیغاتی اسم
سپاه در لیست
تروریسم جهانی
باشد یا نباشد،
بیش از یک بازی
تبلیغاتی - رسانه
ای نیست و گره
برجام، همراه با
گره تنش های
موجود جهانی و
منطقه ای باز می
شود. ایران
تاکنون، علیرغم
همه فشارهای
اقتصادی و جنجال
های تبلیغاتی چه
در داخل کشور و
چه در خارج کشور،
بویژه در دوران
جنگ اوکراین
(همآهنگ با سیاست
چین در این مورد)
حفظ کرده و به
همین دلیل هر
تحولی که در تنش
جاری در اوکراین
و میان چین و
روسیه و ناتو
بوجود بیاید،
بلافاصله نتیجه
آن را روی سیاست
های خارجی ایران
شاهد خواهیم بود.
چنان که هم اکنون
درباره تقویت
احتمال دوره تازه
مذاکرات اتمی و
در حقیقت امضای
یک تفاهمنامه
اتمی شاهدیم. |