از ۴۸
ساعت
پیش، مهم
ترین خبر
ایران
"انتظار"
بود. هم
در میان
مردم و
هم در
خود
حکومت و
جلوتر از
این هر
دو،
بازار
ایران.
همه
منتظر
بودند تا
بدانند
مضمون
نامه
ترامپ به
رهبر
جمهوری
اسلامی
چیست؟ آن
خبر مهمی
که ترامپ
وعده
داده بود
بزودی
همگان
خواهند
شنید
کدام خبر
است؟ آیا
اساسا
نامه ای
نوشته
شده؟ اگر
نوشته
شده چرا
منتشر
نمی شود؟
و اگر
رهبر
جمهوری
اسلامی
آن را
دریافت
داشته
چرا آن
را
دراختیار
رسانه ها
قرار نمی
دهد تا
مردم
بدانند
پشت صحنه
چه آشی
را دارند
برای
ایران می
پزند؟
حتی
پزشکیان
رئیس
جمهور
نیز در
یادداشت
روز جمعه
خود با
اشاره به
این نامه
نوشت که
او در
این
موارد
هیچ کاره
است: «
ترامپ
گفته به
ایران
نامه
نوشته
است.
البته
خودشان
گفتهاند
هنوز
نفرستادهاند.
به دست
ما هم
چیزی
نرسیده
است.
حالا
نمیدانم
آدرس را
کجا
زدهاند.
اگر
[کشور]
ما را
خوب
بشناسند
که منطقا
نباید به
دست من
چیزی
برسد.»
این نامه
سرانجام
و پس از
انکار و
تکذیب
های
متعدد و
در پایان
دیدار و
سخنرانی
روز
گذشته
رهبر
جمهوری
اسلامی
منتشر شد
که آن را
به نقل
از سایت
"تحریریه"
می
خوانید.
نه در
نامه
ترامپ
اشاره به
شرایط و
خواست
های
امریکا
از ایران
اشاره
شده و نه
در دیدار
و
سخنرانی
روز
گذشته
رهبر
جمهوری
اسلامی
به مضمون
این نامه
اشاره
شد.
البته،
رهبر
جمهوری
اسلامی
بیش از
ترامپ
اشاراتی
غیرمستقیم
به پیش
شرط ها و
یا
موضوعات
مورد
مذاکره و
یا خواست
های
ترامپ
کرد و
گفت که
آنها با
قلدری می
خواهند
توان
نظامی و
موشکی و
... ما
را
بگیرند و
برای ما
تعیین
تکلیف
کنند که
با چه
کسی حرف
بزنیم و
یا چه
کسی
نباشیم.
این
اشارات
یعنی این
که ترامپ
واقعا هم
با قلدری
می خواهد
شرایط و
خواست
های خود
را به
ایران
تحمیل
کند. حتی
در این
حد که
مثلا
ایران در
بریکس و
شانگهای
باشد یا
نباشد و
با روسیه
و چین
دوستی و
اتحاد
داشته
باشد و
یا
نداشته
باشد.
طبیعی
است که
ایران نه
می تواند
و نه
باید زیر
بار چنین
زورگوئی
برود،
اما شرط
این
مقاومت و
تسلیم
زورگوئی
نشدن
چیزهائی
است که
جمهوری
اسلامی
از آن
محروم
است که
در راس
آن رضایت
مردم از
حکومت
است و
حکومتی
که مجلسش
همچنان
اندرخم
لایحه
حجاب
است. علم
الهدا
گفته که
مجلس
مردم اند
و باید
تسلیم
خواست
مردم شد
و قانون
حجاب را
دولت
اجرا
کند.
پزشکیان
پاسخ او
را هم
خیلی زود
و بموقع
داد و
نوشت که
کدام
مردم؟
سری به
میزان
آراء
نمایندگان
مجلس
بزنید و
ببینید
آنها
نماینده
چند در
صد مردم
ایران
هستند؟
هیچ
نیازی به
گفتن و
تکرار
دلائل
نارضائی
مردم
نیست و
همگان از
آن با
خبرند.
درباره
سیاست
خارجی و
داشتن
دوستان و
متحدانی
که
امریکا و
اسرائیل
بتوانند
روی آنها
بعنوان
حامی
ایران
حساب
کنند نیز
آنقدر
حکومت
تعلل
کرده و
آنقدر
رسانه
های
داخلی
علیه دو
متحد
پرقدرت و
واقعی
ایران،
یعنی چین
و روسیه
تبلیغ
کرده اند
که مردم
نمیدانند
امریکا
دوست
آنهاست
یا روسیه
و چین؟
بدین
ترتیب
است که
مردم
میان دو
تیغه یک
قیچی
قرار
گرفته
اند.
فساد و
تقسیم
جامعه به
خودهای
رانت
خوار و
اغلب دزد
و بی وطن
و قدرت
های
خارجی که
مشغول
فشردن
گلوی
ایران
هستند به
این امید
که
سرانجام
کار به
شورش ختم
خواهد
شد. آنها
از تجربه
خود در
کشورهای
مختلف می
خواهند
استفاده
کنند.
کافی است
به چهره
سران
کنونی و
سابق
نظام که
در دیدار
دیروز با
رهبر
جمهوری
اسلامی
حضور
داشتند
نگاهی
عمیق
بیاندازید.
این
دیدار
برای
بیان
پاسخ به
نامه
ترامپ
توسط
رهبر
جمهوری
اسلامی
انجام شد
و چهره
های اغلب
نظامیان
و غیر
نظامیان
آلوده به
بیم و
نگرانی
بود و می
توان حدس
زد که در
سر
هرکدام
از آنها
نگرانی
از آینده
می
چرخید. |