قرارداد
دو جانبه
راهبردی
میان
ایران و
روسیه،
سرانجام،
پس از
چند ماه
تعلل از
طرف
جمهوری
اسلامی،
روز
گذشته و
بدنبال
سفر
پزشکیان
به مسکو،
طی
مراسمی
امضاء
شد.
درباره
خاتمه
تعلل چند
ماهه
برای
امضای
این قرار
داد،
تنها می
توان گفت
که
جمهوری
اسلامی
زیر فشار
اقتصادی
ناشی از
تحریم ها
و خطراتی
که پس از
حوادث
سوریه از
جانب غرب
و بویژه
امریکا
متوجه
تمامیت
ارضی
ایران
است، راه
حل سرعت
را
انتخاب
کرد و
تصمیم به
امضای
قرار داد
گرفت.
همانگونه
که
درجریان
کارزار
انتخابات
ریاست
جمهوری
بارها
نوشتیم،
پزشکیان
برای
مدیریت
داخلی یک
دولت
بقول
خودش
"وفاق
ملی"
حمایت و
انتخاب
شد و بر
خلاف
برخی
نظراتی
که همان
زمان
مطرح می
شد،
سیاست
خارجی در
بیت
رهبری و
شورای
فرماندهان
سپاه و
شورای
امنیت
ملی
تدوین و
تنظیم می
شود و
دولت
مجری آن.
بنابراین
اگر
جلیلی هم
رئیس
جمهور می
شد، همان
مسیری را
می رفت
که اکنون
پزشکیان
رفت، با
این
تفاوت که
جلیلی با
تفکرات
ارتجاعی
و خشونت
طلب خود
و
اطرافیان
پایداریچی
اش که
احتمال
حضور و
وجود
نفوذی ها
در آن کم
نیست،
هزینه
های
سنگینی
را نیز
به جامعه
تحمیل می
کرد.
هزینه
هائی که
ایران به
هیچ وجه
توان
تحمل آن
را -
بویژه در
شرایط
کنونی
جهانی و
منطقه
ای-
نداشته و
ندارد و
چنین
هزینه ای
به شورشی
می
انجامید
که به
سود
طراحان
تبدیل
ایران به
جزایر
کوچک و
تحت
کنترل
خود
هستند.
تصمیم
قطعی
برای
امضای
قرارداد
و حتی
تعلل چند
ماهه در
امضای
آن،
متوجه
رهبر
جمهوری
اسلامی
است و
این سخن
پوتین
خطاب به
پزشکیان
که به
نوعی
حامی
مناسبات
با روسیه
و امضای
قرار داد
دو جانبه
را شخص
رهبر
جمهوری
اسلامی
بیان
کرد، در
تائید
همین نظر
ماست.
متن قرار
داد را
که بالغ
بر
۱۸
صفحه است
بصورت
"پی دی
اف" در
ادامه
این
عنوان
اول می
توانید
بخوانید.
پوتین در
نشست
رسمی و
اولیه
خود با
پزشکیان
گفت:
توافق
جدید،
شتاب
بیشتری
برای
همکاری
در همه
زمینه ها
ایجاد می
کند. دو
کشور به
اجرای
پروژه
های
مشترک از
جمله در
زمینه
انرژی
هسته ای
با چشم
انداز
همکاری
بیشتر در
سایر
زمینه ها
ادامه می
دهند.
ساخت دو
واحد
جدید در
نیروگاه
اتمی
بوشهر که
یک پروژه
شاخص
روسیه و
ایران
است،
امنیت
انرژی
ایران را
به میزان
قابل
توجهی
افزایش
میدهد.
کار روی
فاز دوم
با حضور
حدود
۲۰۰۰ نفر
در محل
در حال
انجام
است.
اولین
واحد که
با کمک
روسیه
تکمیل
شد، در
سال ۲۰۱۱
به شبکه
برق
ایران
متصل شد. |