آتش فشان انقلاب
علیه فقر، بیکاری و استبداد
اشپیگل شماره 4  ـ ترجمه رضا نافعی

اشپیگل: دولت های عرب مامور اجرای اوامر صندوق بین المللی پول هستند. حذف یارانه ها و خدمات اجتماعی، از شرایط  بی برو برگرد صندوق بین المللی پول برای وام دادن به کشور های متقاضی است. عمر موسی، دبیرکل اتحادیه عرب  نخستین سخنران کنفرانس شرم الشیخ در دو هفته پیش بود. او گفت: "انقلاب تونس فاصله زیادی با ما ندارد. مردم عرب هیچگاه تا این حد خشمگین و سرخورده نبوده اند. فقر، بیکاری و رکود اقتصادی روح مردم عرب را درهم شکسته است". از 325 میلیون جمعیت کشورهای عرب، سن 53،4 در صد، یعنی 190 میلیون نفر آنها، زیر 24 سال است که تقریبا سه چهارم آنها بیکارند. حرفه ای که آموخته اند اغلب به کارشان نمی آید، چون چنین مشاغلی در جامعه وجود ندارد. سن ازدواج از 35 و 40 به بالاست." پرزیدنت عبد العزیز بوتفلیه، 73 ساله، منزوی است و رابطه با واقعیت را از دست داده است". او سعی می کند، برادر خود، سعید را که 20 سال از او جوانتر است، بجای خود بنشاند، ولی این کشور روی آتشفشان نشسته است. در مراکش دهها نفر فارغ التحصیلان دانشگاه برای این که به استخدام دولت در آیند، در انتظار نوبت چادر می زنند. در کشور سلطان محمد چهارم، رشوه خواری بخشی از کار اداری است. در لیبی، وضع بسیار بدتر از آنست که بنظر می رسد. تا کی مردم عرب از موریتانی گرفته تا یمن و از سودان تا سوریه حاضرند خفت ها را تحمل کنند. حکومت  شیخ نشین  ثروتمند کویت که نفت دارد، اهالی بومی آن از دهها سال پیش، حساب شده زیر فشار گذاشته می شدند تا به خیابان نریزند. اکنون از بیم همین شورش، بدستور شیخ بزرگ 3500 دلار به حساب یک یک شهروندان حواله شده است. در اردن و یمن هزاران نفر به  خیابان ها ریختند و خواستار کناره گیری پادشاهان دو کشور شدند. آیا تونس آغاز پایان حکومت های خود کامه عربی نیست؟  

اینها، عکس هائی است که خبرگزاری ها، روز گذشته از تظاهرات و راهپیمائی مردم مصر در قاهره و اسکندریه مخابره کرده اند. در قاهره مرکز درگیری های مردم و نیروهای انتظامی میدان التحریر گزارش شده است. یعنی همان میدانی که در یکی از عکس های بالا دیده می شود. آنچه در کشورهای خاورمیانه می گذرد، شباهت بدون انکار با مقاومت مردم در برابر کودتای 22 خرداد دارد که به جنبش سبز مشهور شده است. جنبش سبز، پس از یکسال و نیم راهپیمائی و مقاومت و پرداخت هزینه، اکنون به مصر، اردن، تونس، الجزایر، مراکش ... رسیده است. فریاد نان و کار، در کنار "مرگ بر دیکتاتور".  روز گذشته در مصر نیز مردم هم علیه حسنی مبارک بعنوان دیکتاتور و هم پسرش که خیال جانشینی پدر را دارد شعار میدادند. شعار مردم در هفته های پس از کودتای 22 خرداد را همه بخاطر دارند: "مجتبی بمیری، رهبری رو نبینی!"