امام جمعه بی نیاز از معرفی مشهد:

آلبومی را شنیده ام که در آن

زن میخواند و مرد زمزمه می کند

یادداشت سردبیری

"لحاف ملانصرالدین"

محور کنفرانس مونیخ است

کنفرانس امنیتی "مونیخ" روز گذشته (جمعه) کار خود را با حضور شماری از سران، وزرای خارجه و وزرای دفاع کشورهای اروپائی و امریکا شروع کرد. مونیخ از شهرهای بزرگ واقع در جنوب آلمان است و از سال 1963 تاکنون پنجاه بار این کنفرانس در مونیخ تشکیل شده است. اجلاس روز گذشته پنجاه و یکمین جلسه این کنفرانس بود که قرار است فردا (یکشنبه) به کار سه روزه خود پایان دهد.

از آلمان صدراعظم این کشور، از روسیه نخست وزیر و از امریکا معاون ریاست جمهوری امریکا در کنفرانس حضور دارند. در تمام سالهای تشکیل جلسات کنفرانس مونیخ، یک موضوع جهانی محور اصلی بوده است. زمانی سقوط طالبان و اشغال آن کشور توسط امریکا و همپیمان های آن کشور، زمانی مسئله تروریسم در اروپا .... و این بار "جنگ اوکرائین" در کنار ماجرای خودساخته ای بنام "داعش"!

از اوکرائین رئیس جمهور نیمی از این کشور که مرکز آن شهر "کیف" است در کنفرانس مونیخ شرکت دارد و این درحالی است که در شرق اوکرائین جمهوری خلق با نام "روسیه نو" تشکیل شده و بخشی از نگرانی حاکم بر کنفرانس و سران اروپا و امریکا ادامه پیشروی و فتوحات بیشتر آنست. به جای رئیس دولت "جمهوری خلق روسیه نو" و در کنار رئیس جمهور نیمه دیگر اوکرائین، ,وزیر خارجه روسیه را به کنفرانس مونیخ دعوت کرده اند!

در آستانه تشکیل کنفرانس مونیخ، نخست وزیر آلمان و رئیس جمهور فرانسه راهی اوکرائین شدند و در کیف با رئیس جمهور نیمی از اوکرائین گفتگو کردند. بصورت همزمان وزیر خارجه امریکا نیز در کیف بود و مذاکراتی 4 جانبه انجام شد. آنها سپس راهی مسکو شدند تا با پوتین رئیس جمهور جمهوری فدراتیو روسیه دیدار و گفتگو کنند. محور دیدارها و مذاکرات ادامه جنگ در اوکرائین بود که عملا با فتوحات پیاپی جمهوری روسیه نو همراه است. آنها که به کیف و مسکو شتافته اند، شیفته صلح نیستند، بلکه نگران پیشرفت ارتش نامنظم و زمینی جمهوری روسیه نو هستند. رسانه های خبری و تصویری غرب پیوسته از کمک نظامی روسیه به ارتش نا منظم شرق اوکرائین می گویند و این درحالی است که ارتش اوکرائین مجهز به نیروی هوائی است و ارتش نا منظم روسیه نو فاقد آن. کارشناسان نظامی ناتو و امریکا پیوسته در اوکرائین حضور دارند و ارتش این کشور را برای جنگ همراهی و راهنمائی می کنند اما رسانه های سخنگوی امریکا و اروپا و ناتو پیوسته از کمک نظامی روسیه به ارتش نامنظم شرق اوکرائین می گویند و می نویسند. گلوله باران زمینی و هوائی مناطق شرق اوکرائین توسط ارتش جمهوری به دو نیمه شده اوکرائین ادامه دارد اما این رسانه ها به گونه ای خبرها را پخش می کنند که گوئی ارتش نا منظم شرق اوکرائین خودش مناطق تحت کنترل خود را گلوله باران می کند و مردم را بی خانمان و آواره! بزرگترین فشار تبلیغاتی علیه روسیه متمرکز شده تا مسکو را در دو زمینه ناچار به سازش و عقب نشینی کند. نخست در اوکرائین و سپس در سوریه. همه این فشار و کشتار برای آنست که ناتو روسیه را محاصره نظامی کند و روسیه دو دست خود را بلند کرده و این محاصره را بپذیرد. در سوریه نیز هدف نهائی محروم کردن ایران از دو خط مقدم است. تغییر حکومت در سوریه و حتی تقسیم و متلاشی کردن آن، چنان که با لیبی کردند و سپس سرکوب خونین حزب الله لبنان. این هر دو خاکریز اول نه تنها مسکو را در موضع ضعف و تسلیم قرار خواهد داد، بلکه زمینه ساز مخوف ترین حمله نظامی به ایران خواهد بود. اسرائیل در کمین این پیروزی است!

در هیچ خبری که در ارتباط با کنفرانس امنیتی مونیخ مخابره و منتشر شود، اشاره به این واقعیات نخواهد بود اما تردید نیست که در پشت درهای بسته با صراحتی به مراتب بیشتر این مسائل مطرح خواهد شد. در پشت همین درهای بسته گاه گفتمان سران کشورها به رکیک ترین جملات مزین می شود. این همان نکته ایست که مترجم استالین در کنفرانس تهران و دیدار استالین، چرچیل و روزولت از قول استالین در خاطرات خود نوشت: "این تعارفات تا پشت در کنفرانس است، وقتی درها بسته شود برای گرفتن گریبان حریف از هیچ جمله ای پرهیز ندارند."

وقتی رفیقدوست پیش خطبه می خواند

سفیر شوروی به من گفت

نگذاشتید دین را از مردم بگیریم!

مقایسه ای میان پایتخت آلمان و پایتخت ایران

تهران، پایتختی افقی

که زیر فشار جمعیت عمودی شد

کشته شدن کارگران عسلویه

در تصادف اتوبوس با کامیون

علیه بی نوبتی در توزیع بار

تحصن 500 راننده کامیون

در کارخانه سیمان ارومیه

منتخب اخبار روزهای گذشته

سرمقاله راه توده 492

مبارزه با سرمایه داری ترمز بریده

در ج. اسلامی از کجا آغاز می شود!

روحانی در اصفهان

اصفهان نیمی از جان ایران است!

مخالفان خواستند باد بکارند
مردم اصفهان توفان کاشتند

سخنگوی وزارت خارجه امریکا اعلام کرد

مخالفت امریکا با

خود مختاری در کردستان سوریه

شاه گیج و سر درگمُ

در گرداب حوادث سال 56

تاریخ را دو گونه می نویسند. یا به آن سبک که مرحوم احمد کسروی در باره انقلاب مشروطه نوشت و هنوز معتبرترین تاریخ وقایع آن انقلاب است و به آن "گزارش تاریخی" می گویند؛ و یا تاریخ را بصورت تحلیلی می نویسند. یعنی چرائی و چگونگی وقایع مهم یک انقلاب و انگیزه های طبقاتی مردم یک کشور در آن انقلاب در مرکز توجه است. این نوع تاریخ نویسی را "تاریخ تحلیلی" می گویند که برخلاف گزارش تاریخی، جزئیات حوادث مورد بررسی نیست؛ بلگه انگیزه های طبقاتی حوادث مهم یک انقلاب مورد نظر است. این هر دو شیوه تاریخ نویسی، مهم اند، بویژه برای توده مردم که با انگیزه تحلیلی به وقایع مراجعه نمی کنند. خاطره نویسی نیز این دو شیوه تاریخ نویسی را کامل می کند. آنچه را که ما از کتاب "تاریخ ایران از انقلاب مشروطه تا انقلاب 57" برگزیده و منتشر می کنیم را شابد با همه کمبودهائی که دارد، بتوان "گزارش تاریخی" نامید. ما در این گزارش تاریخی رسیده ایم به سال پرحادثه 1356 که شرح وقایع منجر به انقلاب و سقوط رژیم شاه است.