این که درعراق چه حوادثی روی میدهد و جنبش اعتراضی این کشور به کدام سرانجام و نتیجه ای خواهد رسید برای ایرانی ها و حکومت مهم است، اما آنچه در کشور همسایه روی میدهد به خود آنها مربوط است و هر نوع دخالت نهادهای علنی و مخفی جمهوری اسلامی در امور داخلی آن کشور می تواند به نتایجی خلاف آنچه که آنها می اندیشد بیانجامد. این مسئله از ابتدای تاسیس جمهوری اسلامی و زمانی که هنوز حمله ارتش عراق به ایران شروع نشده شروع شد.

زمانی که  سفیر جمهوری اسلامی درعراق حجت الاسلام دعائی  نگران از دخالت های تحریک آمیز  در امور داخلی عراق چند بار به ایران آمد و گزارش نگرانی از  تحریکات را به آیت الله خمینی داد. این دخالت ها اکنون به یک اعتراض مردمی در عراق تبدیل شده است و آن را باید جدی تلقی کرد، پیش از آن که به جنگی نوین و متفاوت با حمله ارتش صدام به ایران تبدیل شود. جنگی که اسرائیل و امریکا قطعا از آن حمایت کرده و حتی مشوق و سازمانده آن خواهند بود. چنان که تبلیغات سنگینی را امریکا با اعلام نقش ایران در حمله به یکی از پایگاه های نظامی آن کشور در عراق، از هم اکنون شروع کرده است.

  روز گذشته آیت الله سیستانی نیز برای چندمین بار به دخالت کشورهای دیگر در امور داخلی عراق هشدار داد که این هشدار همانقدر میتواند شامل حال امریکا شود که شامل حال جمهوری اسلامی. شاید شایعاتی که درباره حضور سردار قاسمی فرمانده سپاه قدس در عراق منتشر شده نیز از انگیزه های هشدار جدید آیت الله سیستانی باشد. روزنامه کیهان که بلندگوی این نوع ماجراجوئی ها و دخالت ها در امور دیگر کشورهاست، روز گذشته خلاف هشدار سیستانی نوشت:

"دوستان عراق (که منظور جمهوری اسلامی است) نسبت به آنچه علیه یک کشور مهم منطقه راه افتاده، ناظر بی‌طرف نیستند و اجازه تحقق حکومت «داعش سیاسی» را نمی‌دهند".

(اشاره کیهان به انتخاب یک نخست وزیر نظامی درعراق است)