تماس با ما - اشتراك پيك

محرم

اینسوی آب

آنسوی آب

امید(مسافری در کویر)

روز اول محرم در اکثر کشورهای عربی تعطیل می باشد. اشتباه نکنید! آنها که عرب هستند خود را برای مراسم عزاداری دینی آماده نمیکنند و به پیشواز ۱۰ محرم نمیروند بلکه سال نوی خود را جشن میگیرند.امروز ما وارد سال ۱۴۲۸ هجری قمری شدیم.مردم همه کشورهای عربی این روز را جشن میگیرند.خب ناسلامتی سال نوی آنهاست.البته باید اضافه کنم که اعراب به عید فطر و عید قربان خیلی بیشتر از سال نوی قمری بها میدهند و اصلا نمیتوان این دو عید بزرگ را با سال نو مقایسه کرد.

اما در آن سوی خلیج فارس در کشورمون شرایط به کلی فرق دارد. با شروع محرم فضای شهر ها به مدت دو ماه ! تغییر میکند و شما میتوانید پرچم های سیاه را بر روی دیوارها ببینید. برنامه های تلویزیون که در شرایط عادی هم زیاد لبخند را به صورت مخاطب نمی آورند سنگین تر و با شرایط غم انگیز تری برنامه ها را ادامه میدهد.از همه این موارد بدتر شرایط اقتصادی در ایران است که دست خوش تغییرات بدی قرار میگیرد. اوضاع اقتصادی در ایران اصلا جالب توجه نیست، مخصوصا امسال که شایعه جنگ از سالهای گذشته پررنگ تر جلوه میکند. مطمئنا با شروع ماه محرم اوضاع اقتصادی در ایران وخیم تر و دردناکتر میشود.البته این خراب بودن اوضاع اقتصادی در ماه محرم را نمیتوانیم فقط به گردن دولت بی اندازیم.مردمی را در نظر بگیرید که طبق روال سنتی در این ماه هیچ گونه خرید و فروشی را انجام نمیدهند! و یا برنامه های مهم زندگی خود را به ماه های بعد انتقال میدهند.

همه این مسائل چندین سال است که در کشور ما تکرار میشود. در حالی که در این سوی آب ها خود اعراب زندگی عادی و روزمره خود را ادامه میدهند. شاید سالی یک بار به خاطر وفات حضرت محمد اشکی بریزند...شاید!

آقای رضوانی

(رضوان الله علیه)

با ماجرای اربیل

 ارتباط نداشته!

سیامک زند

هر کس، از هر حادثه و رویدادی، این روزها یک چیزهائی می داند و انواع شاخ و برگ ها را هم به آن میدهد. این خبرها، گاه با همان شاخ و برگ هایش دهان به دهان گشته و به گوش من هم که سروگوشم همه جا می جنبه، می رسد. مثلا، درباره همین ماجرا اربیل عراق و گرفتار شدن 5 ایرانی بدست امریکائی ها که مردم اسمش را گذاشته ماجرای 1+5 . چون می گویند امریکائی ها 6 نفر را گرفته بودند، یکیش را ول کردند و پنجتاشو بردند مردم اسمش را گذاشته اند 1+5 . البته کنایه ای هم هست به طرح پیشنهادی – اتمی اروپائی ها که رد شد و ایران آن را نپذیرفت و کار کشید به شورای امنیت.

از اصل خبری که می خواستم بنویسم پرت نیفتیم. یک دوست قدیمی و با وفا دارم که نه رنگ عوض کرده و نه خط و خال. پنجشنبه رفته بودم اداره اش. کاری نداشتم. رفتم که سری بهش بزنم. یک جای معتبری کار می کنه و گوش شیطان کَر قراره بزودی هم بازنشسته شود. می گفت:

يک ارباب رجوع حکومتی داریم که کت و شلوارش در جمهوری اسلامی نه دوتا، که چندتا شده. دیروز اینجا بود. خودم را زدم به کوچه علی چپ و پرسیدم: شنیدم امریکائی ها حمله کرده اند به "اردبیل".

خندید و گفت: نه بابا، حمله کردند به "اربیل" در عراق. نه "اردبیل" در ایران.

پرسیدم: جنس منس زیاد بردند؟

گفت: جنس نبردند. چندتا حکومتی را بردند که یکیش خیلی می آمد دفتر آيت الله رضواني (عضو شوراي نگهبان).

گفتم: آخه این برو بچه ها چرا می روند اونور مرز و برای خودشون دردسر درست می کنند.

گفت: بچه که چه عرض کنم. زن و بچه هم دارد و این روزها زنش پاشنه دفتر آقا(آیت الله رضوانی" را از جا کنده. هر روز می آید آنجا و شوهرش را از آقا می خواهد. آقا هم به ما گفته بهش بگیم، برو سپاه و از اون ها بپرس. آخه فرمانده سپاه بوده و>>>>....

جيب بُری

از ملت