دو دست، در داخل و خارج ایران، با دو هدف، علیه مردم ایران یکدیگر را می شویند. آن دستی که در داخل کشور است درعین حال که نارضائی عمومی را می خواهد تا نقطه انفجار و پذیرش دخالت یک قدرت خارجی در امور ایران پیش ببرد، به آن دستی که در خارج از ایران منتظر رسیدن لحظه عمل است، بهانه های لازم را هدیه می کند. آنها در حالی که جان مردم را به لبشان رسانده اند، تهدید به ماجراجوئی های نظامی و اتمی می کنند و سند و مدرک دراین ارتباط می دهند.

انتشار فصل هائی از کتاب جدید مصباح یزدی که در پوشش تدوین اسلام مورد نظر خویش، تولید و حتی بهره گیری از سلاح اتمی – با نام مستعار "ویژه"- در جمهوری اسلامی را توصیه و تائید – بخوانید فتوا- کرده، از این نمونه هاست. (سایت مصباح یزدی در اینجا) نمونه ای که در 48 ساعت گذشته، همین بخش از کتاب وی با تاکید بر نقش و پیوندی که مصباح یزدی با احمدی نژاد دارد تبدیل به بزرگترین سوژه خبری خبرگزاری های جهانی علیه ایران شده و زمینه حمله به ایران را فراهم می کند.

آن دستی که درخارج است، در این مرحله تمام فشار خود را می آورد که فضای حکومتی در ایران هرچه بیشتر نظامی و جنگی شود و هر نوع آلترناتیو حکومت کنونی و حتی افرادی که می توانند مردم را بسیج کنند، درداخل کشور نابود شود. حتی روحانیونی که علیرغم فضای بدبینی نسبت به روحانیت، در یکسال گذشته مورد توجه و احترام مردم قرار گرفته اند.

اعلام خبر اجازه عربستان به ارتش اسرائیل برای استفاده از حریم هوائی این کشور برای حمله به تاسیسات اتمی ایران در روزنامه انگلیسی "تایمز" لندن با استناد به منابع مجهول آمریکایی از آخرین نمونه های این توطئه است. همچنان که اعلام خبر فروش پیشرفته ترین موشک امریکائی THAAD (اینجا)به بحرین و استقرار آن تا پایان تابستان جاری در این کشور، که مبلغ آن 7 میلیارد دلار اعلام شده (در حد تولید سالانه 150 هزار مرسدس بنز در آلمان!) نمونه ای دیگر است. و آخرین آن، شب گذشته از سوی سایت خبری "یو. پی. آی" (روزنامه نگاران مستقل) چنین اعلام شد: جمهوری اسلامی در تدارک عملیات نظامی در کشورهای خلیج فارس است!(اینجا)

هیچ معلوم نیست که عوامل پنهان این دو دست، رابطه های مستقیم نیز برای این پاسکاری با هم نداشته باشند.

در سالگرد کودتای 22 خرداد، ما - پیک نت- کارنامه یکساله خود را ورق زدیم. می خواستیم هم سیر حوادث را مرور کرده باشیم و هم یکبار دیگر به حال و هوای آن روزها  باز گردیم. به همه آنها که پیگیر حوادث یکسال اخیر ایران هستند – بویژه به خوانندگان ثابت قدم خود- توصیه می کنیم، در این روزها فرصتی یافته و همان کنند که ما کردیم. یعنی ورق زدن صفحات اول پیک نت. هفته انتخابات، هفته بعد از انتخابات، هفته های پس از کودتا، ماه های پس از آن تا... برسند به آنجا که اکنون همه با هم هستیم. یعنی همین شماره ای که امروز منتشر شده است. ما با این مرور، به حال و هوائی رسیدیم که دریغمان آمد آن را برای شما آرزو نکنیم. اما به این شرط که وقت و حوصله کرده و به آرشیو بازگردید. از همین شماره 22 خرداد 1388 شروع کنید و تا هرجا که حوصله داشتید و اخبار کشش داشت جلو بروید. صفحه اول پیک نت 22 خرداد در سه زمان به روز شد. پیک نت ابتدا صبح با خبر پیام تلویزیونی شب قبل احمدی نژاد منتشر شد. سپس، در ساعت 4 بعد از ظهر با خبر تدارک انتشار یک ویژه نامه برای پیروزی احمدی نژاد در روزنامه دولتی "ایران" پیک به روز شد. خبر تقلب و گام های کودتائی ساعت 8 شب در راس صفحه اول پیک قرار گرفت و سرانجام ساعت 11 شب خبر قطعی کودتا را پیک اعلام کرد. یعنی همین صفحه ای که در برابر شما قرار دارد.

قرقیزستان
افغانستان دومی در راه است؟
روزنامه یونگه ولت- ترجمه رضا نافعی

از سوی میرحسین موسوی

انتشار منشور جنبش سبز

در سالگرد 25 خرداد

به روز شده در ساعت 11 و نیم صبح امروز به وقت اروپا

شعار “هر ایرانی، یک ستاد” را

به شعار “هر ایرانی، یک جنبش” تبدیل کنید!

در سالروز راهپیمائی چند ده میلیونی مردم تهران و شماری از شهرهای بزرگ کشور درتاریخ 25 خرداد 1388، یعنی سه روز پس از کودتای انتخاباتی 22 خرداد 88، میرحسین موسوی بیانیه ای را بعنوان "منشور سبز" منتشر کرد. وی این منشور را اساسنامه پیشنهادی جنبش سبز اعلام داشت. در مقدمه این بیانیه آمده است:

خون‌ها و رنج‌ها پرده های فریب و ریای تمامیت خواهان را دریدند و فساد نهادینه شده پشت پرده های قدیس نمایی را نمایان کردند و این رویدادهای تلخ و نحوه تعامل دولتیان با مردم به همه اقشار ملت ما از کارگران، معلمان، دانشجویان، روزنامه نگاران، استادان، روحانیون، کارآفرینان، بازاریان، زنان، مردان، جوانان و پیران و همه فعالین جنبش‌های اجتماعی و اقشار مستضعف و میانه نشان داد که ریشه مشکلات آنها در کجاست. ساختی محکم برای دفاع از منافعی شکل گرفته است که از عایدی صدها میلیارد دلار درآمد نفتی و واردات سالانه ۷۰ میلیارد دلار کالا و سلطه بر نهادهای پولی و مالی بدون نظارت های موثر نشات می گیرد. چه کسی جرات دارد پرونده واگذاری های بزرگ را که به بهانه اجرای اصل ۴۴ به مراکز قدرت و نفوذ انجام شده باز کند و پرده از این غارت بزرگ ملی که منجر به ایجاد انحصارهای بزرگ اقتصادی شده است برکشد؟ چه کسی آن شجاعت دارد که از فاجعه نبود کمترین نظارت مالی بر دستگاههای نظامی و امنیتی و نهادهای شبه دولتی که سراسر فضای اقتصادی کشور را تحت تاثیر خود قرار داده اند دم برآورد؟

جنبش سبز موجی از گفتگو درباره مسائل مهم و سرنوشت ساز در حوزه عمومی بین مردم ایجاد کرده که در تاریخ معاصر ما بی‌نظیر بوده است. جنبش سبز با عنایت به لزوم تامین خواست ها و مطالبات به حق تمامی اقشار و طبقات اجتماع، بر پیوند با اقشار متوسط و کم درآمد اجتماع - که در برابر فشارهای اجتماعی- سیاسی ضعیف‌تر هستند- تاکید دارد. نفی هرگونه انحصار فکری، رسانه ای و سیاسی و همچنین مبارزه با حذف فیزیکی هر اندیشه و دیدگاه در سرلوحه اهداف جنبش سبز قرار دارد. آزادی زندانیان سیاسی، رفع محدودیت های غیر قانونی و نگاه امنیتی علیه فعالیت احزاب و گروهها و جنبش های اجتماعی چون جنبش زنان، جنبش دانشجویی، جنبش های کارگری، جنبش های اجتماعی و امثال آن، و همچنین محاکمه عادلانه  آمران و عاملان تقلب در انتخابات، شکنجه و کشتن معترضان به نتیجه انتخابات، و افشاء و محاکمه نظریه پردازان و حامیان خشونت در لایه های مختلف حکومت از راهکارهای روشنی است که باید مورد توجه قرار گیرد. جنبش سبز خواهان سیاست خارجی عقلانی و عزتمند مبتنی بر تعامل شفاف و سازنده با دنیا و طرد دیپلماسی ماجراجویانه و عوام فریبانه و ارتقاء شان ملت بزرگ و تاریخی ایران در جهان است.

نوشته تحلیلی مصطفی تاج زاده را که ابتدا در سایت نوروز انتشار یافت و سپس در سایت های دیگر، باید حوصله کرد و تا پایان خواند. آنچه او نوشته، هم پذیرش اشتباهات کادرهای حکومتی دهه اول جمهوری اسلامی است، هم آنچه میان امثال او و بازجوها طی یکسال اخیر در زندان گذشته، هم اشاراتی است در تائید و قطعی بودن کودتائی که 22 خرداد صورت گرفت، هم نگاهی است به عمق جنبش سبز و ملی در ایران. او تلویحا می نویسد، اگر مردم ایران نتوانند خود را از زیر آواری که احمد جنتی و احمدی نژاد با تکیه به سرنیزه فرماندهان سپاه بر سر ایران فرو آورده اند بیرون بکشند، ایران با تاریخی ترین فاجعه روبرو خواهد شد. او می نویسد که احمدی نژاد پیش از انتخابات 22 خرداد، با یقینی که به باخت انتخاباتی داشت، طرح دستگیری فعالان سیاسی- مذهبی را تهیه کرده بود. او نگاهی می اندازد به کسانی که جایگزین امثال طالقانی در نماز جمعه تهران شدند، جانشین آیت الله بهشتی در قوه قضائیه شدند، جانشین رجائی شدند و... تاج زاده بدرستی می نویسد که سرچشمه را در همان ابتدای تشکیل دادگاه های انقلاب می شد با یک بیل گرفت تا به سیل بینانکنی که امروز در کشور جاری است تبدیل نشود. تاج زاده می نویسد که مردم با سخنان آیت الله خمینی و تفسیری که او از رای مردم و جمهوری اسلامی داشت انقلاب کردند و نه با سخنان و تفسیر آقای مصباح كه در همان ایام انقلاب، همّ و غمش این بود كه چگونه دكتر شریعتی را بكوبد و به این ترتیب اندكی از زحمت ساواك بكاهد. او می نویسد که در زندان به درک تازه ای رسید. این که باید از برخوردهای ناصوابی كه با مهندس بازرگان و دكتر سحابی صورت گرفت عذر خواست و نیز باید از همه سیاسیونی كه خواهان فعالیت قانونی بودند و حقوقشان به بهانه‌های مختلف نقض شد، پوزش طلبید. من و دوستانم و كثیری از فعالان انتخاباتی كه تا به امروز به لطف الهی از آن مهلكه بزرگ جان سالم به در برده‌ایم، مدیون مردمی هستیم كه با تظاهرات تاریخ‌سازشان در 25 خرداد، نه فقط كودتای انتخاباتی را افشا كردند و دستكش مخملی را از مشت آهنین كنار زدند و نه تنها من و امثال مرا نجات دادند، بلكه به ایران و اسلام جان تازه‌ای بخشیدند و چهره دیگری از ملت ایران در جهان ارائه كردند. همه بگیر و ببندها و مصائبی كه بر سر مردم آوردند، در مقابل آنچه ممکن بود در صورت عدم شكل‌گیری تظاهرات میلیونی 25 خرداد بر سر آیین و میهن و مردم بیاید و «اختناقی» كه قرار بود حاكم شود، یك خرده‌كاری بیش نبود. نوشته تاج زده طولانی است، اما حوصله کنید و آن را با دقت بخوانید.

مصاحبه مرتضی الویری
درباره قتل

"ترانه موسوی"
آنچه را میدانم

نمی توانم بگویم