از قدیم می
گفتند: اگر می
خواهی حرفی را
نزنی که در سینه
داری، یا سکوت کن
و یا حرافی کن
اما نه درباره
موضوع اصلی.
این شیوه سخن
گفتن و پر گفتن
مقامات جمهوری
اسلامی است، از
جمله درباره همین
مذاکرات حساس
اتمی که مردم می
خواهند بدانند در
آن چه می گذرد و
چرا به تفاهم
رسیده نمی شود.
مذاکراتی که با
یک سرفه در آن
قیمت دلار در
تهران بالا و
پائین می شود.
هیات ایرانی به
سرپرستی باقری
کنی برای دادن
گزارش و گرفتن
دستورات از رهبر
جمهوری اسلامی از
وین به تهران
بازگشته و بمحض
رسیدن به تهران
چندین مصاحبه هم
کرده اما به همان
شیوه ای که
دربالا نوشتیم.
پر حرف و پر گوئی
اما درباره اصل
موضوع چیزی
نگفتن! این بگو
اما اصلش را نگو
در دولت روحانی
هم جریان داشت و
سرنخ آن، همچنان
که امروز، در بیت
رهبری است. بیم
آن می رود تا
ظاهر شدن
هواپیماها برفرار
تهران و بمباران
تاسیسات اتمی
ایران هم نگویند
پشت درهای بسته
چه گفتند و چه
شنیدند که کار به
اینجا کشید. با
اشاره به همین از
روی سر مردم
تصمیم گرفتن اما
آوار تصمیم های
غلط را بر سر
مردم ریختن، روز
گذشته دکتر مسعود
پزشکیان از معدود
نمایندگان با
صلاحیت مجلس گفت:
«ما
هیچ چارهای
نداریم جز اینکه
اگر میخواهیم
مشکلات مملکت را
حل کنیم بر سر
میز مذاکره
بمانیم،
حرفهایمان را
بزنیم، چیزی
بدهیم و چیزی هم
بستانیم. یک وقتی
هست که من برای
خودم تصمیم
میگیرم، حق دارم
هر کار و تصمیمی
که میخواهم را
انجام دهم؛ ولی
وقتی برای مردم
تصمیم میگیرم،
حق ندارم طوری
تصمیم بگیرم که
آنها را تحت فشار
بگذارم؛ حق ندارم
تصمیمی بگیرم که
مردم با سختی
زندگی کنند، چون
من دلم میخواهد
که مثلا به پوزه
فلانی بزنم!»
حالا نمونه ای از
مصاحبه های باقری
کنی پس از بازگشت
از وین را
بخوانید:
«پیشنهادهایی که
ایران به طرف های
مقابل در مذاکرات
ارائه داده، به
گونه ای است که
نمی توان رد کرد.
این پیشنهادها بر
اساس مفاد توافق
سال
۲۰۱۵
است و همه تحریم
های آمریکا در
حوزه هسته ای
باید فورا لغو
شوند.
دو پیشنهاد ارائه
شده ایران در
مذاکرات وین،
درباره «لغو
تحریم ها» و
«اقدامات هسته
ای» ایران بوده
که هر دو موضوعات
اصلی در برجام
هستند.
»
نه او می گوید و
نه مردم میدانند
که چه
پیشنهادهائی
ایران طرح کرده
است.
حق با روزنامه
اعتماد است که با
اشاره به همین
نوع مصاحبه ها،
در شماره روز
گذشته خود نوشت:
«صریح و شفاف
بگویید در
مذاکرات چه می
خواستند که
ندادید؟ چه می
خواستید که
ندادند؟»
40 نفر رفته اند
وین و دستآوردشان
همان است که
باقری کنی برای
اطلاع مردم گفته
است. رندی نوشته
چهار نفر در جلسه
شرکت کردند بقیه
حتی منتظر نتیجه
مذاکرات نشدند و
به محض اینکه
رسیدند، گردش و
سیاحت در وین را
با اتومبیل های
تشریقاتی شروع
کردند.
آن چهار نفر شرکت
کننده در مذاکرات
هم هر چی مطرح
شده جواب داده
اند باید با
تهران هماهنگ
شویم. گویا
نماینده آلمان به
باقری کنی گفته:
اگر از کنفرانس
مجازی برای
مذاکره استفاده
می کردید الان در
تهران بودید و
بغل دست آنهائی
که باید از آنها
سوال کنید و بهتر
و مفید تر جواب
می دادید. |