|
ایران یک روز
آرام ندارد. هنوز
سیستان آرام نشده
در کردستان
عملیات نظامی
تشدید می شود.
هنوز در شمال
غائله علی اف
تمام نشده
اسراییلی ها فیلم
دیدارشان از مرز
آذربایجان و
ایران را نمایش
میدهند. ناگهان
مافیای پتروشیمی
دلارهای ایرانی
موجود در "دبی"
را به گروگان
میگیرند و کشور
را تا مرز
فروپاشی اقتصادی
پیش میبرند.
هنوز
مرز ایران و
طالبان آرام نشده
ناگهان مرز عراق
بسته میشود. هنوز
بورس در شوک
کلاهبرداری های
متعدد است که
ناگهان بازار
خودرو از کنترل
خارج میشود.
هنوز مردم در زیر
تازیانه تورم صد
درصدی که محصول
خصوصی سازی هاست
قرار دارند که
ناگهان غائله
دیگری بنام "مولد
سازی" بدون هیچ
برنامه ریزی
کارشناسی آغاز می
شود. هنوز مردم
پس از قریب ۸۰
روز تظاهرات
خیابانی به خانه
بازنگشته اند که
شوک مسمومیت
دختران دانش آموز
آغاز می شود و
مردم را به
بازگشت به خیابان
فرا می خواند.
این سیاهه هر روز
و هفته و حتی
ساعت بازتولید
میشود. بحران
پیاز. کمبود آرد.
تاخیر و تغییرات
مکرر در بودجه
دولت، تهدیدات
نظامی، تاخیر در
پرداخت یارانه،
رفتن تهران و
بسیاری از شهرها
زیر آوار برف،
زلزله در خوی،
آتش سوزی،
انفجار، حمله
پهپادی به مرکز
اتمی کرج،
موضعگیری شورای
اروپا علیه سپاه
و دست و پا زدن
دولت ناتوان و بی
برنامه و مجلس
فلج و بی خاصیت
در امواج این
حوادث.
مردم گرفتار
رویدادهائی بودند
و هستند و می
شوند که هیچ نامی
جز دسیسه نمیتوان
بر آن‌گذاشت.
دسیسه هائی در
داخل و از خارج.
با آغاز جنگ در
اوکراین و
جانبدارای وسیع
غرب از رژیم کیف
علیه روسیه و
همراهی نسبی
ایران با روسیه
علیه ناتو، دسیسه
ها یکی پس از
دیگری به روز
شدند. چه در داخل
و چه از خارج.
امریکا و
متحدانش،
درحالیکه ایران
را متهم به دخالت
نظامی در جنگ
اوکراین می کنند
و جنجالی بزرگ
علیه خرید
تسلیحات نظامی از
روسیه را سازمان
داده اند، خود
علنا ایران را
تهدید به حمله
نظامی می کند.
این که ایران در
شرایط حساسی
گرفتار آمده و
بیم آن می‌رود که
در گوشه رینگ
بدام افتد، دیگر
حرف و پیش بینی
تازه ای نیست و
اهمیتی هم ندارد،
اهمیت بی اعتمادی
مردم به حکومت و
بی تفاوتی آنها
نسبت به این
دسیسه ها و خطرات
و فلج حکومت برای
بازگشت به مردم و
مقابله جدی با
دسیسه گران پشت
صحنه در داخل
کشور است.
بازگشتی که جز با
تغییر سیاست های
سه دهه گذشته در
تمام عرصه های
اقتصادی و سیاسی
و اجتماعی و
مذهبی ممکن نیست.
در میانه این
میدان رسانه ها و
مطبوعات ایران
سوار بر موج نفرت
اکثریت مردم از
حکومت، عملا سازش
با امریکا را
تشویق می کنند،
غافل از آن که
امریکا حتی به
تسلیم اتمی و
نظامی و عقب
نشینی ایران از
سوریه و یمن و
اوکراین هم راضی
نیست، زیرا با
ایران همان را می
خواهد بکند که می
خواست با روسیه
بکند. یعنی تکه
پاره کردن ایران
با غرق کردن آن
در یک جنگ وسیع
خانگی و آسوده
سازی خیال
اسرائیل.
|
