|
سازمان ملل و
دیگر سازمان های
بین المللی
روزبروز بیشتر به
سازمان هایی بی
خاصیت تبدیل می
شوند که یا در
خدمت اهداف غرب
هستند یا ناتوان
از مواجهه با آن.
در یکی دو هفته
اخیر دو قطعنامه
در مجمع عمومی
سازمان ملل و یک
بحث در شورای
امنیت درباره
ایران مطرح شد که
این وضع را نشان
می دهد.
اول. قطعنامه
مجموع عمومی
سازمان ملل بود
که با ۱۵۲ رای
موافق خواهان جمع
شدن تسلیحات اتمی
اسراییل و قرار
گرفتن این کشور
زیر نظارت
ان.پی.تی (معاهده
عدم اشاعه سلاح
های هسته ای) شد.
آمریکا، کانادا و
اسراییل که
پیشتاز کشورهای
مخالف فعالیت های
اتمی ایرانی
هستند که هنوز
بمب اتم هم نه
ساخته و نه
آزمایش کرده، از
جمله پنج کشوری
بودند که به این
قعطنامه رای
مخالف دادند. در
این قطعنامه از
اسراییل خواسته
شده که تعهد کند
اجازه تولید،
تکثیر، توسعه،
آزمایش و کسب
سلاح اتمی را
نخواهد داد و همه
تاسیسات نظامی و
غیرنظامی و مخفی
و غیرمخفی خود را
در جهت حفظ صلح و
امنیت منطقه تحت
نظارت اژانس بین
المللی انرژی
اتمی قرار دهد.
همان آژانسی که
دوربین در
تاسیسات فعالیت
اتمی ایران نصب
کرده و معترض
تحویل ندادن فیلم
های آنست. با این
حال اسراییل با
حمایت آمریکا هیچ
وقعی به این
قطعنامه نگذاشته
و آژانس انرژی
اتمی و اتحادیه
اروپا هم خواهان
مذاکرات اتمی با
اسرائیل به سبک
"برجام" نشدند.
دو روز پیش (۴
نوامبر) نیز مجمع
عمومی سازمان ملل
قطعنامه ای را در
"محکومیت ستایش
از نازیسم،
نئونازیسم و دیگر
رفتارها در حمایت
از اشکال مدرن
نژاد پرستی،
بیگانه ستیزی و
عدم مدارا" را با
۱۰۴ رای موافق در
سکوت رسانه های
غرب تصویب کرد.
کشورهای غربی عضو
اتحادیه اروپا،
آمریکا، کانادا،
انگلستان،
استرالیا، ژاپن و
اوکراین جزو ۵۴
کشوری بودند که
به این قطعنامه
رای مخالف دادند،
کشورهایی که بیش
از همه در معرض
اتهام نازیسم و
نژادپرستی و
بیگانه ستیزی
هستند.
اما همین کشورهای
اروپایی و امریکا
که با مبارزه با
نازیسم و
نژادپرستی
مخالفند و آن را
در داخل کشورهای
خود تشویق می
کنند وقتی نوبت
ایران رسید
خواهان بحث در
شورای امنیت
درباره اعتراضات
ایران شدند تا
اگر بشود از آن
مانند موارد
مشابه در لیبی و
سوریه و سودان
قطعنامه ای برای
مداخله و حمله
نظامی به ایران
بدست آورند.
تلاشی که با
مخالفت قاطع
روسیه و چین
مواجه شد. هم
سلطنت طلبان، هم
مجاهدین خلق و
برخی گروه های
تجزیه طلب که در
تخیل خود خواهان
ایجاد منطقه
پرواز ممنوع
مانند عراق و
لیبی بر فراز
ایران هستند از
این دخالت غرب
پشتیبانی می
کنند. بخشی از
نیروهای باصطلاح
"چپ" خارج کشور
هم که نمی
توانستند علنا از
مداخله غرب در
ایران حمایت کنند
از این موضع
روسیه و چین
انتقاد کردند که
در واقع به معنای
آن است که
پذیرفته اند
اعتراضات داخلی
در ایران بدون
مداخله نظامی
خارجی بختی برای
موفقیت ندارد.
اپوزیسیون خیال
پرداز خارج نشین
ایران چشم امید
خود را به این
کشورها و این
سازمانها بسته
است، در حالیکه
سازمان ملل اکنون
بازیچه دست
امریکا شده و
پوتین رئیس جمهور
روسیه بدرستی
تاکید کرده است
که در چارچوب
تغییر اوضاع جهان
تک قطبی باید
سازمان های بین
المللی هم باز
آمریکا خارج شوند
و در کشوری دیگر
مستقر گردند و هم
تجدید سازمان
بنیادین شوند.
ما وقتی این
مسائل را مطرح می
کنیم متهم به
طرفداری از روسیه
و مخالفت با جنبش
اعتراضی مردم و
حمایت از جمهوری
اسلامی که تمام
راه های رسیدن
صدای ما به داخل
کشور و مردم را
مسدود ساخته و
بسته و فیلتر
کرده می شویم.
این درحالی است
که بحث اصولی ما
شناخت توطئه
خارجی برای بهره
گیری از نارضائی
های مردم ایران
در جهت منافع خود
و تکه پاره کردن
ایران است. بخش
مهمی از سیاست ها
و اقدامات
وعملیات حکومت و
واکنشی که نسبت
به اعتراضات مردم
از خود نشان
میدهد نیز عملا
در جهت تقویت
توطئه های خارجی
است. |
