رادیو پیک

۲۴ بهمن به روز شد!

عنوان اول پیک نت ۲۸ بهمن

نتایج‌منفی سیاسی واقتصادی

سخنرانی‌های رهبرج.اسلامی

سخنرانی اخیر رهبر جمهوری اسلامی که مضمون آن مخالفت با مذاکره (با امریکا) بود، یکبار دیگر بازار ایران را بهم ریخت و دلار را ۲۰ تومان بالا برد و گرانی مایحتاج مردم را تشدید کرد.

بحث این نیست که مضمون سخنرانی وی غلط بود، خیر، چنین نبود، بویژه که نکات درستی هم در آن مطرح شد. بحث بر سر آنست که چرا این مخالفت در یک سخنرانی بیان می شود و نه در جلسات و دیدارهای حکومتی؟ بی شک مسئله مذاکره در جلسات غیر عمومی با ایشان مطرح شده و او در جریان جزئیات هم بوده، بنابراین اگر نظر مخالفی داشته در همان جلسات با مسئولین باید آن را بیان می کرد و طبیعی  است که مسئولین هم قانع شده و بدان عمل می کردند. حتی اگر قانع نمی شدند هم عمل می کردند.

 در اینصورت اوضاع بازار هم آشفته تر از آنچه  هست نمی شد و برای رسانه های غربی هم سوژه درست نمی شد و در داخل کشور هم هر از راه رسیده ای در تائید نظر ایشان و با هدف چاپلوسی اظهار نظر نمی کرد.

این یک شیوه سالم و مرسوم حکومتی است و ما کشور دیگری را سراغ نداریم که مهم ترین مسائل مملکتی، نه در جلسات حکومتی بلکه در دیدارهای عمومی بیان شود. به تاسی از همین شیوه، امام جمعه های دائم و موقت و سرداران و مجلسی ها هم بالای منبر بروند و آش را شورتر کنند. این شیوه حکومتی حتی در حد تبلیغ و قدرت نمائی و یا جلب نیرو و به نمایش گذاشتن قدرت و اختیارات هم ارزش ندارد و حتی نتیجه خلاف آن شده و می شود.

این شیوه رهبری کشور، علاوه بر نتایج اقتصادی آن که درباره بازار به آن اشاره کردیم، نتیجه سیاسی اش تضعیف کارگزاران حکومتی و دولتی و عمدتا دولت و قوه مجریه است. ما در عرصه های دیگری هم شاهد این شیوه عمل هستیم. برای مثال ایشان وقتی به نمایشگاه دستآوردها می رود زیر لبی به صاحب یکی از غرفه ها توصیه می کند که به سمت چین و روسیه بیشتر بروند. این هم توصیه درستی است، اما چرا چنین توصیه ای بصورت دستورالعمل های حکومتی در جلسات حکومتی مطرح نمی شود تا تبدیل به یک راهکار شود؟ دهها و دهها نمونه را از این دست می توان برشمرد.

 در تمام دوران رهبری آقای خامنه ای این شیوه حکومتی جریان داشته و از این طریق ضربات سنگینی هم متوجه کشور و هم افراد دور و نزدیک به ایشان شده است. حتی به قیمت گرفتن جان برخی  افراد از سوی آتش به اختیارها.

یادداشت یکی از بازداشت شدگان

عزم حکومت برای جلوگیری از

برخوردهای امنیتی با دانشجویان

نماینده ویژه ایران از مسکو به تهران بازگشت

مشورت ج. اسلامی با روسیه

درباره رابطه با دولت سوریه

ترامپ، پس از گفتگو با پوتین:

اگر به اوکراین وعده ناتو

نمیدادند، جنگ نمی شد!

پس از گفتگوی ترامپ و پوتین

آلمان در موقعیت

اعلام وضعیت فوق العاده

عنوان اول پیک نت ۲۷ بهمن

فاجعه ۴۶ ساله

"ول"بودن درجمهوری‌اسلامی

همگان میدانند که گلوی اینترنت در ایران، پس از تکرار یک جمله از رهبر جمهوری اسلامی در دیدارهای نوبتی اش گرفته شد و فاجعه فیلترینگ و بوجود آمدن مافیای فیلترشکن محصول همین یک جمله بود. آن جمله این بود که "اینترنت نباید "ول" باشد!"

امروز هم نشست و برخاست های سران سه قوه و تیم فضای مجاری و بقیه، به این دلیل بی نتیجه است و اینترنت نمی شود که رهبر جمهوری اسلامی همچنان اعتقاد دارد اینترنت نباید "ول" باشد.

دراین عنوان اول کوتاه، بحث درباره فیلتر و فیلترینگ نیست، چرا که بارها از زوایای مختلف این مسئله مطرح شده است. باید و نبایدها و ضرر و زیان های آن.

بحث اینست که اگر اینترنت نباید "ول" باشد، چرا گروه های فشار باید "ول" باشند؟ اگر اینترنت "ول" می تواند هموار کننده بحران های امنیتی باشد، گروه های فشار که بیش از اینترنت هموار کننده بحران های امنیتی برای کشورند. نگاه کنید به حملاتی که به سفارت عربستان و انگلستان شد، نگاه کنید به قتل های زنجیره ای، نگاه کنید به زمینه سازی شورش علیه حجاب اجباری و نقش آفرینی گروه های فشار، نگاه کنید به اسید پاشی ها و... راه دور نرویم. نگاه کنید به همین نقشی که همین گروه های فشار در جریان راهپیمائی ۲۲ بهمن امسال در تهران و برخی شهرها آفریدند. از جمله با راه اندازی کارناوال دستگیری ترامپ (البته مجسمه مقوائی او)، در یکی از بحرانی ترین دوران های سیاسی نه تنها ایران، بلکه جهان. این اغراق نیست. امریکا ترورهای مهمی را داشته است. کندی و لوترکینگ دو نمونه اند. حتی ترور ناتمام ترامپ در جریان کارگزار انتخاباتی اش. همه میدانند و رسانه های نیز بارها مدعی شده اند که ایران قصد ترور ترامپ را دارد. تردید نیست که ایران قصد چنین تروری را ندارد، اما رسانه های امریکا و بویژه آنها که وابسته به مافیاهائی اند که ترامپ و ایلان ماسک علیه آنها وارد عمل شده اند بی وقفه از قصد ایران برای ترور ترامپ جعلیات منتشر می کنند. در چنین فضای مسمومی کارناوال دستگیری ترامپ در روز 22 بهمن در تهران راه اندازی می شود. حتی مردم کوچه و بازار هم میدانند که این گروه های فشار به کجا بندند و از کجا فرمان می برند، بنابراین باید از مقامات حکومتی و امنیتی پرسید که چرا سرکرده این گروه ها را دستگیر نمی کنید تا معلوم شود سرنخشان به کجا در داخل و خارج بند است؟ آن نهادهای امنیتی که با یک فراخوان برای مخالفت با ادامه حصر موسوی و همسرش در مقابل دانشگاه تهران فورا وارد میدان شده و دعوت کنندگان آن فراخوان را در خانه هایشان دستگیر می کنند، نمیدانند که در روز ۲۲ بهمن چه کسانی کارناوال دستگیری ترامپ را می خواهند راه اندازی کنند و یا آن هائی را که با زشت ترین شعارها و دشنام ها دنبال حسن روحانی در روز ۲۲ بهمن راه افتاده بودند نمی شناختند و نمی شناسند؟ تا کی باید این بازی ۴۶ ساله ادامه یابد؟

فاطمه مهاجرانی، سخنگوی دولت می گوید تجمعات به مجوز از وزارت کشور نیاز دارند. چرا وزیر کشور که خود یک سردار سپاهی است مهر سکوت در باره آنچه که در بالا نوشتیم بر لب زده است؟

این "ول" بودن، تنها شامل گروه های  فشار نمی شود. امام جمعه ها - از موقت و تا غیر موقت- نیز "ول" اند. اگر ول نبودند که در اردبیل و قزوین دسته گل اخیر را در ارتباط با جمهوری آذربایجان به آب نمیدادند و یا در همین جمعه که دیروز باشد، احمد خاتمی امام جمعه موقت تهران حرف هائی در باره ترامپ نمی زد که ادامه همان کارناوال دستگیری ترامپ در راهپیمائی ۲۲ بهمن بود.

این که ترامپ کیست و چه می کند و چه خواهد کرد، بحث جداگانه ایست، سخن ما در باره "ول" بودن هائی است که ۴۶ سال است در ایران بحران و جنایت آفریده است.

نشست خبری لاوروف در مسکو

اروپائی ها زبان مناسبات را

باید از ترامپ و پوتین بیآموزند

پوتین وترامپ از پیش

خود را آماده گفتگو کرده بودند!

تلویزیون حزب کمونیست روسیه- ترجمه نعمت بوستانی

سرمقاله ۹۵۸

۴۶ سال مقاومت حکومتی

در برابر اهداف انقلاب ۵۷

۳۰ سال پس ازاتحادشوروی

مردم روسیه به چه می‌اندیشند

تلویزیون حزب کمونیست روسیه