ديروز و پريشب، مداحان، مروجان خرافات و پياده نظام مصباح يزدی و در واقع سازمان نيمه نظامی حجتيه هر هنری داشت در محلات مختلف تهران و شهرهای كشور به نمايش گذاشت. فرمان چراغانی صادر شده بود اما صدای عربده كشی از بلندگوهای مساجد گوش برای مردم باقی نگذاشت. در بسياری از محلات تهران، مردم دعا دعا می‌كردند روز تمام شود و غائله "مهدی بيا- مهدی بيا" كه همان "مصباح بيا- مصباح بيا" بود خاتمه يابد. آنچه ديروز و پريشب در ايران و به كمك همان شبكه 300 هزار نفره برگزاری كننده و تحميل كننده انتخابات رياست جمهوری به نمايش درآمد، هم نمايش قدرت بود و هم تمرینی برای تبدیل امام زمان غایب به فرمانده جنگ و مقاومت در برابر تهاجم نظامی به ایران که مقدماتش فراهم می شود. البته، همه شواهد نشان می دهد تجربه عراق قرار نیست درایران پیاده شود و پیاده نظامی وارد ایران نخواهد شد که مقاومت شهری لازم باش، مگر ترس از شورش مردم ریشه اصلی این تدارک مقاومت باشد. همه آنها که در جنگ عراق به نوعی حضور داشته اند می دانند که از همین نوع اوهام مذهبی برای فرستادن جوانان و نوجوانان روی مین استفاده شد و حالا با این تصور که زمان را می توان به عقب برگرداند، غارتگران که یک قلمش شیخ شکرخوار "مصباح یزدی" است خیال تکرار همان صحنه سازی ها را دارند و ریشه ترویج خرافات در دوران اخیر در همین مسئله نهفته است. پرونده اتمی را کرده اند، پرچم امام زمان! و عقل مردم را سپرده اند به دست خرافات و به ملی گرائی نیز رنگ سبز پاشیده و می خواهند به مردم تلقین کنند که سردار این جنگ از ته چاه جمکران بیرون خواهد آمد. در پس از توطئه، سرکوب تمام نیروهای مترقی، تسویه حساب قدرت های درون نظام و حکومتی می خواهند بیرون بیآید سراپا نظامی و در خدمت حجتیه در داخل و نوکر امریکا در منطقه. بخش از حاكميت در تدارک اجرای این سناریوست. این جشن نیمه شعبان، که برگزار شد، پیش درآمد آن عزاست. چالش‌های جدی و حتی نظامی آينده در درون حاكميت از همين مهدی بيا مهدی بيا شروع شده و سراسری خواهد شد.

سيمای بيرونی و اروپائی جمهوری اسلامی "جام جم" كه معروف است به "جام غم" ديروز مصاحبه مطبوعاتی دبير جديد شورای امنيت ملی جمهوری اسلامی را پخش كرد. اين مصاحبه كه اختصاص به مواضع جديد اتمی اين شورا و علی لاريجانی دبير آن داشت، در روز و ساعاتی پخش شد كه ايران در راس تمام شبكه‌های تلويزيونی و مطبوعاتی جهان بود. نفت، اتم، سخنرانی بغايت تحريك آميز و درعين حال فاقد انديشه و ديپلماسی احمدی نژاد در سازمان ملل و مصاحبه با شبكه تلويزيونی سی ان ان، در راس اين اخبار قرار داشت. لاريجانی در مصاحبه مطبوعاتی خود، با كلام و زبانی كه شايد برای حزب الله و بسيج و انصار دلنشين بود حرف‌های گنده گنده اما تو خالی را تحويل داد. گهگاه از آقای احمدی نژاد هم ( اغلب‌بی‌آنكه سمت او را بعنوان رئيس جمهور ذكركند) نام برد! اتم خواهی نظامی را با ملی کردن نفت در زمان مصدق پیوند داد به امید تبدیل این خواست به یک خواست ملی. اطلاعات تازه‌ای در باره مسائل اتمی ايران نداد كه همگان ندانند، حتی تهدید به خروج ازNPT که مبتکر اولیه طرح آن حسین شریعتمداری در کیهان بود و تاکنون بارها در مجلس فرمایشی تکرار شده است. اما دو اطلاع غير مستقيم كه از مصاحبه او بدست آمد،؛ جالب تر و مهم تر از ديدگاه‌های اتمی او بود:
1- نوع صحبت كردن داش مشتی گونه او، كه تاسف بر سرپرستی 8 ساله چنين فردی با چنين فرهنگ و ادبيات و اطلاعی بر تلويزيون و اشغال كرسی وزارت ارشاد برای یک دوران  را دو چندان كرد. يقين بايد داشت كه جانشين او در سيمای جمهوری اسلامی اگر كمتر از لاريجانی نباشد بيش از او نيست.
2- دومين نكته تحقيری بود كه او نسبت به احمدی نژاد بروز می‌داد و اين خود نشانه ادامه رقابت‌ها و نبرد قدرتی است كه ادامه دارد و در آينده بيش از اكنون.