عنوان اول پیک نت ۲۴ اردیبهشت

بیان رویدادها و افشاگری

بدون ارائه راه‌حل، کارما نیست!

فیلم: غروب روز گذشته میدان سیدخندان تهران

مردم ایران لای دو تیغه قیچی قرار گرفته اند. یک تیغه بحران  اقتصادی و دیگری ارتجاع مذهبی. این دو تیغه، هر کدام به نوعی خشم و خشونت را در جامعه شعله ور کرده اند. زیر تیغ بحران اقتصادی شاهد تظاهرات اعتراضی معلمان و بازنشستگان، کارگران و کارمندان (زن و مرد) هستیم که تکرار اخبار آن از جانب ما، دیگر نه افشاگری است و نه بر آگاهی عمومی می افزاید. اخبار مربوط به دستورات و عمل کرد ارتجاع طالبانی نیز به همچنین. بگیر و ببندها و دستگیری ها و به زندان بردن های قربانیان این دو لبه تیز تیغه این قیچی نیز پنهان از هیچکس نیست. بنابراین، آنچه لازم است یافتن دلائل این بحران و بیان راه حل هاست، به دور و بی نیاز از هیجان سازی رایج در فضای مجازی و تلویزیون های فارسی زبان خارج از کشور که حامل هیچ راه حلی نیستند، همچنان که در واکاوی دلائل وا مانده اند و یا اگر دلائلی را هم بیان می کنند و یا می نویسند، عمدتا "یا علی! غرقش کن، ما هم روش" است. ما در عنوان اول شماره چهارشنبه، تا حدودی به این واکاوی پرداختیم و در حقیقت، در هر شماره پیک نت همین کار را می کنیم و هر بار جنبه هائی از دلائل بحران را نوشته ایم و راه حلی را هم که به ذهنمان رسیده و می رسد مطرح می کنیم. از جمله درباره تضاد سیاست خارجی با سیاست داخلی حکومت که نمی تواند ادامه یابد و سرانجام یکی از آنها بر دیگری غلبه خواهد کرد. در ارتباط با سیاست داخلی، اعتقاد داریم باید واردات در اختیار دولت و یا زیر نظارت مستقیم دولت قرار گیرد و شبکه توزیع کالا نیز از دست بخش خصوصی خارج شود و یا حداقل نظارت دولتی بر آن اعمال شود. اما کدام دولت؟ دولتی که خود آلوده به فساد اقتصادی  است و فاقد توان لازم؟ پاسخ ما منفی است. باید این نظارت "مردم نهاد" شود. از جمله توسط تعاونی های محلی که اتفاقا در قانون اساسی نیز روی آن تاکید شده است. تکرار اینکه نان گران شده و نایاب شده و ... شرح مصیبت است و نه ارائه راه حل. بعنوان نمونه، روسیه بزرگترین تولیدکننده گندم و غلات است و ظاهرا دارای مناسبات دوستانه با جمهوری اسلامی. بسیار خب. این کشور هم مرز آبی و هم مرز زمینی با ایران دارد و شبکه راه آهن آن نیز با یک واسطه می تواند به ایران وصل شود. بسیار خب! چرا گندم از این کشور وارد نشده و نمی شود که امروز با بحران نان دست به گریبان نیاشیم؟ پاسخش ساده است. بخش خصوصی واردکننده غلات گوشه چشمش به غرب است و نمی خواهد از روسیه گندم وارد کند. حتی به قیمت گرسنه نگهداشتن مردم و تشدید بحران. همین بخش، با همین نوع بحران ها، دولت کنونی را مانند دولت های پیشین فلج کرده و اجازه نمیدهد از زیر چنگالش خارج شود. سه بار لایحه تاسیس وزارت بازرگانی به مجلس رفته و دو بار هم به شورای نگهبان و در نهایت به سنگ خورده و برگشته و بی نتیجه مانده است. دلیلش همین است که نوشتیم. ما یقین داریم که مسئله گوشت و میوه و ... هم همین است. هیچ رسانه ای در داخل کشور مسائل را از این زاویه نه مطرح می کند و نه بررسی. به دو دلیل: نخست اینکه دستشان زیر ساطور اتاق بازرگانی است و چاووشی خوانشان روزنامه "دنیای اقتصاد" و دوم این که شیفته امریکا و اروپا هستند. ما هرگز نمی گوئیم باید با غرب مناسبات سیاسی و اقتصادی نداشت، اما داشتن این مناسبات دلیل و انگیزه استفاده نکردن از امکانات شرق نیست و نباید باشد. نگاه کنید به ونزوئلا و کوبا. زیر سنگین ترین فشارهای اقتصادی و سیاسی. در ونزوئلا که خود یکی از کشورهای مهم تولید‌کننده نفت است، امریکا تولید و فروش نفت آنرا فلج کرده و حتی برایش یک رئیس جمهور "گایدار" تعیین کردند که سنای امریکا و حتی سازمان ملل هم بردند و در خیابانهای پایتخت ونزوئلا نیز راه می رفت، اما دولت توانست بر همه فشارهای اقتصادی و سیاسی غلبه کند به همان دلیلی که در بالا نوشتیم. علاوه بر این دولت این کشور ارتباط خود را با مردم حفظ کرد، به مردم واقعیات را گفت، مخالفان را دستگیر نکرد و شکنجه نکرد تا به تلویزیون بیایند و اعتراف کنند، بلکه پیوند خود را با مردم قوی تر کرد و اجازه فریبکاری تبلیغاتی را به امریکا نداد. بخش خصوصی را حفظ کرد اما بر آن نظارت کرد و بخش های کلیدی اقتصاد را در اختیار خود نگهداشت. ما حتی در دوران شاه هم این لجام گسیختگی و سلطه مافیائی بخش باصطلاح خصوصی بر حکومت را شاهد نبودیم که اکنون در جمهوری اسلامی شاهدیم. صنایع کلیدی ملی شده بودند، آموزش دبیرستانی و حتی دانشگاهی مجانی بود، روسای دانشگاه ها را اگر دولت تعیین میکرد، روسای دانشکده ها را نمی توانستند آنگونه تحمیل کنند که در جمهوری اسلامی تحمیل می کنند. جز دوره محمد خاتمی که انتخابات روسای دانشگاه ها را بدرستی به دست شوراهای علمی خود دانشگاه ها گذاشت.

ما با این نگاه به رویدادهای ایران، باز هم درباره ابعاد دیگر "بیان رویدادها، همزمان با ارائه راه حل ها "خواهیم پرداخت و زیر پرچم "یاعلی! غرقش کن، من هم روش" نخواهیم رفت، زیرا میدانیم سرانجام تحقق چنین شعار ویرانی و نابودی و تکه تکه شده ایران است.

از فقر و بیکاری تا موی سر و ناخن دست

تحجر مذهبی و نفوذی حکومتی

خشم جامعه را متراکم کرده است

بند ناف ایران به هر حادثه ای وصل است

ارتش اسرائیل با چه هدفی

شیرین ابوعاقله را ترور کرد؟

این حمله را انگلیس دستور داده بود

شکست سنگین و پر تلفات

ارتش اوکراین در جزیره "مار"

نامه یک پزشک به پیک نت

فشار اقتصادی ستون فقرات

مردم ایران را خم کرده!

دو سرهنگ انگلیسی وامریکائی در جزیره "مار" کشته شدند

مزدوران اسرائیلی و افسران ناتو

در کنار ارتش اوکراین می جنگند

سرمقاله راه توده ۸۳۱

تسلیم- فروپاشی- تغییرات

۳راه حلی که ج.اسلامی دارد

جهان تک قطبی باید تغییر کند

گام تازه امریکا

برای تحریم بیشتر کره شمالی

عنوان اول پیک نت ۲۱ اردیبهشت

دو تضاد داخلی و خارجی
دربرابر جمهوری‌اسلامی است

آب پاکی روی دست وزیر خارجه لهستان ریخته شد

گفتگوی محرمانه و ۳ ساعته

بشار اسد و رهبر ج. اسلامی!

یک فرمانده نظامی عراق فاش کرده است

عراق از امریکا و فرانسه

سلاح می خرد و به ناتو پایگاه میدهد!

در کره جنوبی

یک نئوفاشیست نخست‌وزیر شد!