دو یادگار

فراموش نشدنی

در فستیوال فیلم برلین

فستیوال فیلم برلین، هر یادگاری از خود بر جای گذاشته باشد، فیلم "آفساید" را بعنوان یکی از دیدنی ترین فیلم های این فستیوال فراموش نشدنی ترین یادگار را از خود بجای گذاشت. فیلمی که دشوار بتوان تصور کرد در ایران اجازه نمایش عمومی آن داده شود. این فیلم، بعنوان بهترین  فیلم فستیوال برنده جایزه نقره ای شد. جایزه طلائی فستیوال را یک فیلم از بوزنین بُرد.

جایزه نقره طلانی به کارگران "آفساید" جعفرپناهی تعلق گرفت. وقتی خبرنگاران دوره اش کردند تا مصاحبه کنند، بیم زده چند جمله ای گفت، از جمله اینکه: ما وقتی دراینجا جایزه می گیریم و بر می گردیم به چشم جاسوس و مزد بگیر خارجی قلمداد می شویم. وقتی هم که فیلمی را می آوریم که جایزه نمی گیرد متهم می شویم که اشغال به فستیوال برده ایم و دست خالی برگشته ایم.

داستان این فیلم یک گروه دختر ایرانی است که با هر ترفندی شده خود را به داخل استادیوم فوتبال می رسانند تا بازی را ببیند.( پیش تر در پیک هفته درباره این فیلم نوشته ایم)

از یادگارهای دیگر فستیوال فیلم برلین، نمایش فیلم "به آهستگی" ساخته مازیارمیری بود. داستانی فیلم عبور از خط قرمزی است که نمایش آن در جمهوری اسلامی ناممکن است. زن و شوهری از میان مزدبگیران جامعه، که دور از هم زندگی می کنند و شوهر به سفر چند روزه همسرش به مشهد (شهر صیغه!) مشکوک می شود. مرد، در سرانجام همه جدال های درونی اش با این تردید کنار می آید تا با همسرش زندگی کند، اما محیط و سنت های آن با این تردید کنار نمی آیند. جدال بین فرد و محیط و سنت! مازیار 37 سال دارد.

سالروزتولد

صادق هدایت

درتهران

سالروز تولد صادق هدايت، با معرفي برگزيدگان چهارمين مسابقه‌ داستان كوتاه‌نويسي هدایت برگزار شد.

اين مراسم در خانه هنرمندان ايران برگزار شد و ناهيد كبيري اجراي برنامه را برعهده داشت و محمدعلي اسلامي ندوشن و محمد صنعتي از صادق هدايت سخن گفتند.

در بخش مسابقه داستان برگزيده، ‌«استار‌ت‌گاه» از خليل رشنوي معرفي شد و چهار داستان «تو مي‌ميري به همين سادگي» - حسين يعقوبي، «رفع ايرادات ظاهري ازتصاويرمورد‌دار» - مهدي باتقوي، «سپيدار و باد» - جواد پويان و «فيدل» - حامد حبيبي، تقدير شدند.

ناهید كبيري در سخنرانی خود از جمله گفت:

اسلامي ندوشن در این مراسم درباره ديدارش در زمان دانشجويي با هدايت گفت:

او در يك جهت در زندگي خيلي مرا كمك كرد و پرهيز از ابتذال را به‌من ياد داد. او به‌ همه‌ تعين‌هاي آن‌زمان اعم از مقام، پول و حتا شهرت پشت پا زد و اين پشت پا به ابتذال بود.

صادق هدايت شیفته ايران باستان، زبان پهلوي، فردوسي و شاهنامه بود. در عين حال با ادبیات خارجی آشنايي داشت.

هدايت پايه‌گذار داستان‌نويسي تحليلي در ايران بود. مسائل رواني و روان‌شناسي، مسائل اجتماعي در داستان های او جا داشت.

رگه‌هاي خوش‌بيني هدايت در «حاج‌آقا» منعکس است اما بزودي به بدبيني گذشته بازگشت و مقدمه‌اش بر «گروه محكومين» حاصل این بدبینی بود. وعده های سطحي حكومت را هرگز نپذيرفت.

تنهايي او بيش از همه در «بوف كور» منعكس است و بي‌پناهي در «سگ ولگرد». هدايت پايه نويسندگي را گذاشت كه بعد از او تقريبا هر كس داستان نوشت، تحت تاثير او بود.

محمد صنعتي نیز دراین مراسم گفت: نخستين سنگ بناي اسطوره درباره‌ هدايت انتشار «دارالمجانين» محمدعلي جمال‌زاده است كه هدايتعلي با شهرت «بوف كور» در دارالمجانين، قصه مي‌نويسد، آن‌ها را مي‌سوزاند و خود را مي‌كشد.

هدايت كه زماني نسخه‌هاي «بوف كور» را در اختيار محمدعلي جمال‌زاده مي‌گذاشت، در سال‌هايي از او گریخت و نوشت: عطايش را به لقايش بخشيدم.

هدايت روشنفكري اجتماعي، كافه‌نشين و بذله‌گو بود كه ديگران از او چهره‌اي عبوس ساختند يا دوستان روشن‌فكرش، او را به چنين انزوايي كشاندند.

بيانيه‌ هيأت داوران "مديا كاشيگر"، "بهناز عليپور گسكري" و "حسين قديمي" در پایان این مراسم خوانده شد و نفر اول، تنديس صادق هدايت و بقيه لوح تقدير گرفتند.

کانون نویسندگان

فراخوان

ضد سانسور

علیه استبداد

هوای ایران تاریک شده

گفتگو با سید علی صالحی