پاپ جان پل دوم، سرانجام پس از چند بار انتقال به بيمارستان و بازگشت به واتيكان درگذشت. با آنكه بموجب همه شواهد او جمعه شب و يا صبح شنبه درگذشته بود، واتيكان برای بهره گيری مذهبی و بازی با احساسات مردم، اين خبر را برای روز يكشنبه ذخيره كرد. يعنی اولين يكشنبه پس از رستاخير مسيح!
مراسم آرام و‌بی‌جنجالی كه به مناسبت مرگ وی در ميدان يكشنبه‌های واتيكان برپا شد، تفاوتی بنيادين با نمايش‌های توام با سينه زنی و قمه زنی بمناسبت‌های مشابه در كشورهای مسلمان و بويژه شيعه داشت، اما در عوام فريبی مذهبی و بازی با احساسات مردم شيوه‌ها يكسان بود. با تاريخ درگذشت آيت الله خمينی نيز در جمهوری اسلامی همينگونه بازی شد و با آنكه او روز 12 خرداد درگذشته بود، خبر را 14 خرداد اعلام كردند تا مقارن شود با 15 خرداد و يا درجريان انفجار مقر حزب جمهوری اسلامی با آنكه رقم واقعی قربانيان اين انفجار درابتدا 78 تن و بعدا به 84 تن رسيد، برای تداعی شمار شهدای واقعه كربلا، شمار قربانيان اين انفجار را 72 تن اعلام كردند.
انتخاب پاپ جان پل دوم شايد سياسی ترين انتخاب در تاريخ واتيكان بود. او از دوستان "رونالد ريگان" رئيس جمهور اسبق امريكا بود و در آغاز كشاكش‌های لهستان كه زمينه‌های فروپاشی اردوگاه سوسياليسم را می‌توانست و توانست فراهم كند به اين سمت انتخاب شد. به گفته "ياروزلسكی» آخرين رئيس دولت سوسياليستی لهستان و از قهرمانان جنگ دوم اين كشور، گماردن يك لهستانی در راس واتيكان بزرگترين اقدام تقويت كننده "لخ والسا" رهبر اپوزيسيون ضد دولتی لهستان بود. او دراين نقش با تمام نيرو ايفای نقش كرد، چنان كه بعدها خود را در مسكو به گرباچف رساند و كليساهای ارتدكس و كاتوليك روسيه را ترغيب به ايفای نقش اپوزيسيون دولتی كرد. گرباچف، در نخستين ديدار و مذاكره اش با وی گفت:"او سياسی ترين كشيش بود و اگر او نبود ديوار برلين به اين آسانی و زودی فرونمی ريخت!"
آن چهره به ظاهرا مهربان و مردم دوستی كه پاپ در سالهای پس از فروپاشی اتحاد شوروی به خود گرفت، مربوط به دوران پايان ماموريتی بود كه بخوبی از عهده آن برآمد. او حتی در اوج پيری و ناتوانی جسمی، پس از گشتی در امريكای لاتين خود را به كوبا رساند بلكه درآنجا نيز بتواند زمينه‌های سقوط كاسترو را فراهم سازد، كه ناموفق و نا اميد به واتيكان بازگشت!
خبر درگذشت پاپ را با همين صراحت بايد نوشت و انتشار داد، تا نسبت به انتخاب جانشين او هوشيار بود و نقش پاپ جديد را همسو با سياست‌های امريكا دريافت. حضور برلسكونی، متحد جورج بوش در راس دولت ايتاليا قطعا جاده را برای تامين نظر امريكا برای انتخاب جانشين پاپ هموارترخواهد كرد.
گردش به چپ در امريكا لاتين كه اكنون در هر انتخاباتی در اين منطقه جهان خود را نشان ميدهد، می‌تواند انگيزه ای جدی برای يافتن كشيش ديگری برای ايفای نقشی مشابه پاپ جان پل دوم در دوران فروپاشی اردوگاه سوسياليسم، در امريكای لاتين باشد.