كنفرانسی كه برای تشكيل شورای حقوق بشر سازمان ملل ، اخيرا در ژنو برپا شده است ، حكايت آن دكان دونبشی است كه بر سر در آن نوشته بودند ماست بندی، اما تنها چيزی كه در آن دكان عرضه نمی شد ماست بود و لبنيات. می پرسيد چطور؟ جوابتان را در همين نوشتار خواهم داد. اما قبل از پاسخ به اين پرسش ، در باب " دكان دونبش حكايتی ازمرحوم دكتر مصدق به خاطرم آمد كه برای روشن شدن مطلب لازم به نقل آن حكايت است.
در خاطره ای از دكتر مصدق خواندم كه روزی محمد عليشاه در صاحبقرانيه دكتر مصدق را احضار می كند و می گويد چون شما (مصدق) با آقا سيد عبدالله بهبهانی مربوط هستيد، آيا ممكن است ميانه ی ما را با هم گرم كنيد؟ دكتر مصدق در نقل اين خاطره می گويد به شاه گفتم، شاه چه احتياجی به ايشان دارد؟ شاه گفت : مگر نمی بينيد كه عده ای دور ايشان جمع شده اند و در سياست موثرترند؟ مصدق می گويد: آقا ی بهبهانی دكانی باز كردند و در آن متاعی می فروشند كه آن متاع مشروطيت است، و مشتريان زيادی خريدار آن هستند، شما هم اگر چنين دكانی را باز كنيد، من ترديد ندارم كه دكان ايشان تخته می شود و مشتريان ايشان، همه در مقابل دكان شما جمع می شوند. شاه كمی بفكر فرو رفت و به مصدق گفت: حالا فهميدم كه سر شما هم بوی قرمه سبزی ميدهد. مصدق در ادامه نقل اين خاطره می گويد همان روز عصر كه فصل تابستان بود، مرحوم بهبهانی را در مهتابی خانه اش ملاقات كردم و قضيه را برای ايشان شرح دادم و آن مرحوم خنديد و گفت مطلب همين است كه شما به شاه گفتيد!
حال حكايت شركت كردن چند تن از مسئولين قوه قضا ئيه نظام ، در كنفرانس تشكيل شورای حقوق بشر سازان ملل است كه در واقع قصد باز كردن دكان دونبشی در مقابل دكان سازمان ملل را دارند، لابد با اين استدلال، حا ل كه قرار است با باز كردن دكان حقوق بشر، جهانی از خريداران متاع خيالی حقوق بشر در مقابل اين دكان بی متاع صف ببندند، چرا ما چنين دكانی را نداشته باشيم؟ و از همين رو برای شروع، كه در واقع به نوعی اعلام موجوديت هم هست، پيام طعنه آميزی برای برگزار كنندگان اين كنفرانس ارسال كردند كه ما نگران مردم اروپا و نقض مكرر حقوق بشر در آن قاره هستيم!
و اما پاسخ به اين پرسش كه چرا برگزاری چنين كنفرانسی در باب حقوق بشر را آن هم از سوی سازمان ملل، دكان می دانم، همينقدر بس كه با توجه به اسامی شركت كنندگانی كه در اين كنفرانس برای تشكيل شورای حقوق بشر به دور هم جمع شده اند، تا مبادا در گوشه ای از خاك زمين، زبانم لال حقوق ابنای بشر نقص شود ، خود دليل ادعای حقير بر دكان بودن اين نهاد بين المللی است !