به اقتضای مسائل امروز ايران، كوشيديم از خاطرات علم آن بخش هائی را استخراج كنيم كه وصف الحال امروز جمهوری اسلامی و سمت و سوئی كه گرفته و می رود باشد. ابتدا می خواستيم فقط روی انتخابات مجلس و انتخابات انجمن ها كه همان انتخابات كنونی شوراها باشد تكيه كنيم. در آن ميان به دو يادداشت بسيار جالب برخورد كرديم. يكی آن يادداشتی كه علم 7 سال پيش از انقلاب سال 57 از ضرورت اصلاحات با شاه صحبت می كند و نكات بسيار واضحی را به او توصيه می كند كه طبق معمول اين ميخ نيز بر سر سنگی شاه فرو نمی رود و واكنش تند هم نشان می دهد. ديگری توصيه ايست كه كندی رئيس جمهور اسبق و ترور شده امريكا به شاه می كند و به او می گويد كه علی امينی يگانه شانس باقی مانده شاه است. اين توصيه را نيز شاه بعدها، پس از بركناری و خانه نشين ساختن علی امنينی مسخره می كند. حيف بود اگر در جهش سرسام آور قيمت ها در هفته ها و روزهای اخير و همزمان با آغاز ماه رمضان در ايران امروز، اشاره به همين موضوع در زمان شاه نكنيم. به همين دليل يادداشتی را هم از خاطرات علم در همين ارتباط استخراج كرده ايم كه می خوانيد. شاه نيز تورم را مزخرف می دانست. شاه نيز معتقد بود اگر به مردم رو بدهد آنوقت در باره گرانی و تورم شكايت می كنند.  علم می گويد مردم از تبليغات يكسويه و تملق شاه خسته شده اند؛ بازهم شاه گوش نمی كند. به انتخابات مجلس كه می رسد علم به شاه می گويد "آخر حسن و حسين كه هر دو وفادارند و در خط ما هستند، لااقل اجازه بدهيد مردم بين اين دو آزاد انتخاب كنند". شاه بازهم زير بار نمی رود. شاه همه را در خط دربار و حزب رستاخيز می خواهد و ميگويد از هر "ايسمی” تنفر دارد و خط ميانه هم "چس فيل" است و لازم نيست و هر كس جز اين بيانديشد "مرتد" است.
از اين يادداشت ها و سرنوشت ها، كسانی كه به شيوه شاه در جمهوری اسلامی می‌انديشند عبرت خواهند گرفت؟ ... ادامه