این روز ها که باز مانند سال 1333 کشور ما کودتایی را -البته این بار به جای مرداد در 22خرداد - پشت سر گذاشته و به اقتضای روز وبر خلاف آن سال ها بحث انرژی اتمی جایگزین نفت شده است. دائم این جمله از اظهارات سپهبد زاهدی نخست‌وزیر هنگامی که لایحه کنسرسیوم را روز 29 مهر 1333 به مجلس می‌داد و در توجیه آن می گفت: «ما با این قرارداد توانستیم کلاه بزرگی سر انگلیس و آمریکا بگذاریم.» در گوشم زنگ می زند *
بی تردید سخنان صد من یک غاز جلیلی که می گوید در ژنو کشور های ١+۵ را مات کردیم! و احمدی نژاد که همزمان با بیان ذلیلانه: "حاضریم سوخت اتمی خودرا از امریکا بخریم" از توفیق دولت خود در کنفرانس ژنو لاف می زند در این تداعی معانی نقش عمده ای دارند.
اما تا کی ملت ما باید تاوان دروغ و دغل دولتمردان و مسئولان خود را بدهد؟ بر می گردد به این که چگونه این قضایای تکراری را آسیب شناسی کنیم .
این که گلایه کنیم و توقع داشته باشیم مسئولان مطابق مصالح و منافع ما حرکت کنند هر چند توقع به جایی است اما تمام ماجرا نیست . چرا که به کرات دیده ایم مسئولانی وظیفه شناس بر سر کار آمده اند اما هر چه گذشته از راه درست و صداقت با ملت فاصله گرفته و نهایتا در چاه ویل ناراستی و نادرستی افتاده اند !
در کشور ما اگر ناصرالدین شاه ها درست شد حاصل بی خبری مردم بود . حاصل تحمیل این فرمان شاهنشاهی بود که وقتی از گذرگاهی می گذشت نوکران و میرباشی ها و چماقدارانش به مردم خطاب می کردند: شاهنشاه عبور می فرمایند. کور باشی و دور باشید. با همین شعار، شاه نگون بختی که سرانجام نیز به تیر غیب گرفتار آمد نیز خود کور بود و دور از ملت. همان بلائی که حالا سر "رهبر معظم" آورده اند.

وقتی خبر جزئیات تازه ای از مذاکرات ابران  با گروه ۵ بعلاوه یک را در روز نامه کیهان به قلم سردبیرآن یعنی برادر حسین شریعتمداری خواندم ، چنان حس ناسیونالیستیم بر انگیخته شد که بی اختیار بلند گفتم ،” کیهان یه دونه باشی ” . حال تا نگوئید چرا این همه ذوق زدگی، بخوانید متن مقاله سردبیر کیهان را که جزئیات تازه ای از مذاکرات اخیر در ژنو را برملا ساخت.

کیهان : “خب! آقایان شروع بفرمائید! این اولین جمله ای بود که دکتر جلیلی دبیر شورای عالی امنیت ملی و مسئول تیم مذاکره کننده ایران اسلامی بعد از رسمی شدن نشست ژنو و پس از رد و بدل تعارفات دیپلماتیک خطاب به نمایندگان کشورهای موسوم به ۱+۵ بر زبان آورد. نمایندگان هر یک از ۶ کشور آمریکا، فرانسه، انگلیس، آلمان، چین و روسیه، به طور جداگانه موضوع واحدی را پیش کشیدند؛ «جمهوری اسلامی ایران درباره پیشنهاد قبلی ۱+۵ با عنوان توقف در مقابل توقف -FREEZE- تاکنون چه اقدامی انجام داده و چه نظری دارد»؟ بعد از پایان اظهارات نمایندگان ۱+۵، لبخندی بر لب دکتر جلیلی می نشیند، از آن لبخندها که در عرف دیپلماتیک ترجمان تعریف شده ای دارد و سپس خطاب به نمایندگان ۶ کشور طرف مذاکره می گوید؛ «همه شما آقایان تازه کار هستید بنابراین، ایرادی بر شما نیست که از تاریخچه مذاکرات اطلاع چندانی نداشته باشید و در حالی که جمهوری اسلامی ایران بارها تأکید ورزیده هرگز فرآیند غنی سازی را متوقف نمی کند، امروز، از آن نقطه عبور شده آغاز کنید». دکتر جلیلی سپس از خاویر سولانا می پرسد؛ مگر جنابعالی موافقت با «بحث پیرامون بسته پیشنهادی ایران» را به عنوان موضوع نشست امروز به اطلاع آقایان نرسانده اید؟ ”

نویسنده مقاله در ادامه می نویسد :نمایندگان کشورهای ۱+۵ باتفاق آقای سولانا اعلام می کنند که برای شور و تبادل نظر به سالن دیگری می روند و سپس در جلسه حاضر خواهند شد ولی بعد از بازگشت و اعلام آمادگی برای شروع جلسه، دکتر جلیلی که اقدام آنها را نامناسب تشخیص داده بود، خطاب به آنان می گوید که قصد دارد مدتی در باغ محل برگزاری اجلاس قدم بزند و به این ترتیب، پاسخ هوشمندانه و مقتدرانه ای به حرکت قبلی آنها می دهد. نمایندگان ۱+۵ و سولانا، در ایوان مشرف به باغ منتظر می مانند و سرانجام، خاویر سولانا نزد جلیلی رفته و می پرسد آیا دارید «تمرکز» می گیرید؟ و بعد از آن که پاسخ مثبت دکتر جلیلی را می شنود، خطاب به او می گوید «اما جنابعالی تمرکز ما را برهم زده اید!”

حکایتی از ملانصرالدین مشهور است که روزی به حمام رفت و چون حمام را خلوت دید شروع به آواز خواندن کرد و از صدای خودش خوشش آمد و با خود گفت حیف این صوت داودی نیست که مردم نشنوند ؟ فی الحال از حمام بیرون آمد و بر مناره مسجد رفت و به مصداق ” ان انکرا الاصوات لصوت الحمیر ” شروع به اذان کرد ، شخصی عبور می کرد با شنیدن صدای نکره ملا به داخل مسجد رفت و به ملا گفت ، این چه صوتی است؟ با این صوت منحوس بی وقتت مردم آزار می کنی ، ، ملا شرمنده شد از مناره پائین آمد و با خودش گفت ای کاش حمامی بر مناره مسجد می ساختند و من در آن حمام می خواندم تا آن وقت همگان می فهمیدند چه صدای خوبی دارم .

حال حکایت کیهان و کیهانیان است گویی که هنوز عصر جاهلیت است و ملت از ماهیت این نوع مذاکرات بی خبرند. فقط جهت اطلاع دوستان خوش باور باید گفت وزیر خارجه ایالات متحده روز دوشنبه در مصاحبه با CNN ضمن ‘مثبت خواندن مذاکرات هسته‌ای هفته گذشته با ایران گفت:

“انتظار ما از ایران بسیار بیش از این‌هاست“. که ترجمه این جمله می شود یعنی آش را با جاش می خواهیم . وی همچنین گفت در دیدار با جمهوری اسلامی ایران سه موافقتنامه به دست آمد که به قدرت های جهان فرصت می دهد تا تعهد جمهوری اسلامی ایران به مذاکرات را ارزیابی کنند. همچنین جناب وزیر امور خارجه آمریکا فرمودند:

ا- ایران توافق کرده است تا محموله های اورانیوم با غلظت پایین را برای پردایش به خارح ارسال کند ( یعنی به کشور برادر روسیه تا بعد با قیمت بالاتر به خودمان بفروشد)

۲-  به بازرسان اجازه نظارت بر تأسیسات اتمی خود را بدهد،

۳-  با قدرتهای جهانی اواخر ماه جاری میلادی برای دور دیگری از مذاکرات، دیدار کند.(که ترجمه این جمله هم می شود یعنی باز باید امتیاز بدهد) حال پرسش اینجاست که که چرا همان چهار سال پیش که همین جماعت گروه ۵+۱ برای توقف غنی سازی روسیه را بعنوان شریک پیشنهاد داده بودند ، مورد قبول واقع نگردید ولی امروز با میل رغبت پذیرفته می شود؟ آیا غیر از آن است که ابتدا قصد پاکسازی داخل کشور را داشتید تا به جهانیان بگوئید حالا ما هستیم و بی مخالف و همه چیز در کف با کفایت ما ست ؟ و حالا باب مذاکره باز است ؟

اما از این مباحث خانمان برانداز و کهریزک رو که بگذریم باید گفت بدور از همه واقعیت های ملموس مذاکرات ژنو، شیرینکاری های دکتر خلیلی در مقاله کیهان کماکان خواندنی است. برای صدق عرایض نگارنده ، لطفا یک بار دیگر جزئیات مذاکرات ژنو را با قلم سردبیر کیهان بخوانید. آن وقت ضمن تصدیق عرایض حقیر خواهید دید که شما هم بی اختیارچون من خواهید گفت: کیهان، یه دونه باشی !