باند نظامی امنيتی برای سلطه کامل بر نظام جمهوری اسلامی نيازمند حملات هوائی اسرائيل به ايران است. چرا که چنين حمله ای تندروهای جمهوری اسلامی را در افکار عمومی بسياری از کشورهای اسلامي- بجز در ايران- محبوب می کند ودر درون نظام سياسی موضع تندروها را برای قبضه کردن کامل قدرت تقويت می کند.

اشتباه نکنيد! سخنان احمدی نژاد عليه موجوديت اسرائيل در تريبون های جهانی نه از سر غفلت وبی اطلاعی است و نه اشتباه لپی و و يا گاف سياسی .
هم رئيس جمهور شدن احمدی نژاد کاملا برنامه ريزی و سازمان دهی شده بود و هم حرفهائی که وی مخصوصا عليه موجوديت و کيان اسرائيل بر زبان می راند کاملا هدفمند و حساب شده است.
احمدی نژاد مهره يک باند نظامي- امنيتی بنيادگراست که از مدتها پيش در کمين قبضه کامل قدرت در جمهوری اسلامی بوده است. اين جريان پس از انتخابات اخير رياست جمهوری بر اين تصور بود که می تواند با کنار زدن سريع رقبا و جناح مقابل نظام حاکم را يکدست کرده و همه اهرم های قدرت را در اختيار بگيرد. اما به دو دليل زير چنين نشد و تحولاتی در بالا به وقوع پيوست که راه بر هدف های اين جريان سد شد:
۱- نگرانی اکثريت هيئت حاکمه ايران از انتخاب احمدی نژاد و قدرت گری نظاميان موجب آن شد که :
ائتلاف اعلام نشده وسيعی از روحانيان مدرن و سنتی و مديران و کارگزاران نظام حاکم به رهبری هاشمی رفسنجانی شکل گيرد و راه را بر غلبه کامل نظاميان سد کند. اکثريت اعضای مجلس و اکثريت اعضای خبرگان که بخاطر مخالفت با کابينه خاتمی و اصلاح طلبان به نظر می رسيد با جريان نظامی همراه هستند پس از انتخاب احمدی نژاد در موضع مخالف نظاميان قرار گرفته و عملا در چارچوب همين ائتلاف وسيع قرار گرفتند.
۲- علی خامنه ای که در گذشته برای به حاشيه راندن و تضعيف رقبا و منتقدان خود در حاکميت به قدرت سرکوب و ارعاب نظاميان متکی شده بود و همين امر نيز مايه زياده خواهی و پيش روی بيش از پيش نظاميان و نيروهای امنيتی شد، پس از انتخاب احمدی نژاد زيرفشار ائتلاف روحانيان و مديران نظام از باند نظامی فاصله گرفت و بی طرفی اختيار کرد. خامنه ای در حالی که زير فشار ائتلاف روحانيون و مديران برای دست کشيدن از حمايت از نظاميان قرار گرفته بود خود نيز از قدرت گيری آنان دچار دلهره و نگرانی شده بود.
بدينسان بود که "مجمع تشخيص مصلحت نظام" به رياست هاشمی رفسنجانی و نيز "مجلس شورای اسلامی» فرصت يافتند در فضائی که بی طرفی "رهبر" پديد آورده بود در برابر پيشروی و قدرت گيری بيشتر نظاميان مقاومت کنند. مجلس با رد صلاحيت سه گزينه احمدی نژاد برای وزارت نفت و مجمع تشخيص مصلحت به رياست هاشمی با دارا شدن بخشی از اختياران رهبر و رئيس جمهور پيشروی نظاميان را متوقف کردند.
از آن زمان به بعد باند نظامی امنيتی بر آن شده است تا با توسل به تنش فزايی در مناسبات ايران و جهان خارج و نظامی تر کردن فضای کشور شرايط درونی را برای زير فشار قرار دادن جناح مقابل و قبضه کامل قدرت مناسب کند. اين که احمدی نژاد از تريبون های داخلی و خارجی مدام عليه موجوديت اسرائيل به سخنان تحريک آميز دست می زند، به همين منظور است.
باند نظامی امنيتی برای سلطه کامل بر نظام جمهوری اسلامی نيازمند حملات هوائی اسرائيل به ايران است. چرا که چنين حمله ای تندروهای جمهوری اسلامی را در افکار عمومی بسياری از کشورهای اسلامي- بجز در ايران- محبوب می کند ودر درون نظام سياسی موضع تندروها را برای قبضه کردن کامل قدرت تقويت می کند. برعکس ادامه تحريکات باند نظامی اگر مايه وحدت جهانی عليه رژيم اسلامی و دفاع از حقوق بشر و پشتيبانی از فضای باز سياسی در ايران شود و بويژه با واکنش نظامی خارج همراه نگردد افول باند نظامی را در ايران حتمی، تسريع و آسان می کند.

اگر روند افزايش دستمزد كارگران را با افزايش تورم مقايسه كنيم ، به جرات می‌‏توان ادعا كرد كه اين افزايش دستمزدها موجب رفاه حال كارگران نشده، بلكه در قالب افزايش قيمت‌‏ها، به جيب عده‌‏ای تاجر و كاسب سرازير شده است .
كارگری كه امروزه 122 هزار تومان دريافت می‌كند به مراتب وضعيت اسف‌‏بارتری از كارگر سالهای گذشته با حقوق 12 هزار تومان دارد. 20 سال قبل حقوق دريافتی كارگر جوابگوی تورم حاكم بر جامعه بود، ‌‏البته نقطه ايده‌‏آلی را ايجاد نمی‌‏كرد، اما به نوعی هزينه‌‏ها با دستمزد كارگران سر به سر می‌‏شد .
در قالب افزايش دستمزد، نقدينگی به زندگی كارگر تزريق شد و عوارض سوء اقتصادی را كنترل نكردند. دستمزد را به عنوان ابزاری برای ادامه زندگی كارگر افزايش داديم اما هزينه‌‏های سرسام‌‏آوری را نيز بر دوش كارگر گذاشتيم كه در نهايت، كارگران نتوانستند زيربار اين تورم مقاومت كنند .
اكنون بر اثر نبود شغل و معضلی به نام بيكاری، در يك خانواده 5 نفره، يك نفر كار می‌كند 5 نفر خرج می‌كنند و همين امر باعث می‌‏شود كه در آمد اندك كارگر بين 5 نفر توزيع شود . در صورتی كه اگر هر فرد جويای كار می‌‏توانست به آسانی شاغل شود، مجبور نبود از حقوق تنها نان‌‏آور خانه هزينه كند .
اكنون بسياری از جوانان بيكار ما، روز را به سرگردانی در خيابانها می‌‏گذرانند و برای تامين نيازهايشان به دستمزد كارگری پدرشان چشم دوخته‌‏اند . اگر بپذيريم كه هر كدام از اين خانواده 5 نفری می‌‏توانند 122 هزار تومان حقوق بگيرند ، آنگاه دستمزد اين خانواده حدود 500 هزار تومان می‌شود ، اما متاسفانه در حال حاضر اين گونه نيست .
در حال حاضر ، برای تامين هزينه سبد يك خانوار پايين‌‏تر از خط متوسط ، ماهيانه 250 هزار تومان بودجه لازم است. بنابراين نمی دانم چگونه حقوق 122 هزار تومانی را برای يك ماه يك خانواده كارگری تصويب می‌كنند و شب راحت می‌خوابند.