|
|
|
"گذشت
زمانه" خاطرات بزرگ علوی
صادق هدایت
این حکایت دیگری
به قلم بزرگ علوی است |
|
|
|
آنچه
هدایت را بمثابه شخصیت برجسته ایران در
تمام دنیا معرفی کرد، فقط فروتنی و صافی و
خلق آئینه وار او نبود، بلکه در وهله اول
جلوه دادن شمائل ایرانی گری در طول تاریخ
بود. امثال آبجی خانم، داود گوژپشت،
مازیار و کوزه گر نقاش و قلمدان ساز
نمایندگان آن مردمی هستند که در طول دو
هزار و اندی سال تاریخ ایران را ساخته اند
و بقای ایران را تضمین کرده اند. این
ایران را او همیشه دوست داشت و آن را می
پرستید، نه آن جانورانی را که وقتی دری به
تخته خورد گیوه های خود را ور کشیدند و
فرار را بر قرار ترجیح دادند. |
|
|
ای وای
"مریم" خانم...
خدیجه مقدم- (کانون زنان ایرانی) |
|
|
"گُودی پران"
علیرضا الهی
|
پس از 20 و اندی سال
-
در آن سالهای دور و پشت سرمانده، سالهائی که دولت دمکراتیک در
افغانستان بر سر کار بود و طالب های هنوز "طالبان" نشده و به
حکومت نرسیده در شهر و روستای افغانستان دولتی ها و طرفداران
انقلاب افغانستان را در خلوت و تاریکی شکار می کردند، یک
مسابقه قصه نویسی در کابل اعلام شد. بانی این مسابقه دکتر
"ظاهرطنین" بود، که در آن روزگار معاون سردبیر روزنامه "حقیقت
انقلاب ثور" ارگان مرکز حزب و دولت دمکراتیک افغانستان بود و
امروز نماینده دولت کرزای در سازمان ملل! ...
ادامه |
|
|
|
|
ترانه نوروزی امسال
عید مبارکی
به گویش گیلکی
با صدای ناصر مسعودی |
حالا که خیلی ها برای تعطیلات نوروزی می
روند شمال زیبای ایران – گیلان و
مازندران- ما هم امسال ترانه نوروزی را به
گویش گیلکی و با صدای "ناصرمسعودی" برای
شما انتخاب کرده ایم. این ترانه در سال
1350 با ارکستر سازهای ملی رادیو ایران به
سرپرستی "مهدی مفتاح" ضبط شده است. آهنگ
آن از "علی اخبارپور" است و شعر هم از
"مهدخت مخبر" |
|
|
|
نسیان سیاسی، از زهر مار مهلک
تر است
آیت الله منتظری
شاهد هنوز زنده!
جعل خط و امضاء- برکناری و قتل |
|
|
|
نامه
ناصر امینی
خبرنگار سالهای پرحادثه دهه 30
گزارش
سال 83 در شماره 23 پیک هفته ما را از خاطرات ناصر
امینی از
اینجا می توانید بخوانید! |
|
مجسمه فردوسی37 ساله شد!
می آیند و می روند
و او همچنان هست! |
|
مجسمه
حکیم طوس و سراینده شاهنامه،
در میدان فرودسی تهران 37
ساله شد.وقتی لته سنگ بزرگ
مرمرین زیر چکشهای
بنیانگذار مجسمهسازی نوین
ایران شکل میگرفت، تقویم
حوالی سالهای 1348 تا 1350
را نشان میداد. حالا 37 سال
از حضور همیشگی حکیم توس که
"ابوالحسنخان صدیقی" حجم و
در یکی از میدانهای اصلی شهر
تهران جای داد، میگذرد.
|
|
|
|
آرزوی بهار
سیاوش کسرائی-
1336
در گذرگاهی چنین باریک
در شبی این گونه دل افسرده و تاریک
کز هزاران غنچه لب بسته امید
جز گل یخ، هیچ گل در برف و سرما نمی روید
من چه گویم تا پذیرای کسان گردد
من چه آرم تا پسند بلبلان گردد
من در این سرمای یخبندان چه گویم با دل
سردت
من چه گویم ای زمستان با نگاه قهر پروردت
با قیام سبزه ها از خاک
با طلوع چشمه ها از سنگ
با سلام دلپذیر صبح
با گریز ابر خشم آهنگ
سینه ام را باز خواهم کرد
همره بال پرستوها
عطر پنهان مانده اندیشه هایم را
باز در پرواز خواهم کرد
گر بهار آید
گر بهار آرزو روزی به بار آید
این زمین های سراسر لوت
باغ خواهد شد
سینه این تپه های سنگ
از لهیب لاله ها پرداغ خواهد شد
آه اکنون دست من خالی است
بر فراز سینه ام جز بته هایی از گل یخ
نیست
گر نشانی از گل افشان بهاران باز می
خواهید
دور از لبخند گرم چشمه خورشید
من به این نازک نهال زردگونه بسته ام امید
هست گلهایی در این گلشن که ازسرما
نمیمیرد
و اندرین تاریک شب تا صبح
عطر صحرا گسترش را از مشام ما نمی گیرد
دی 1336
|
|
|
|
پرندگان مهاجر
به چهار محال و بختیار
باز گشته اند |
|
این مناجات دیجی تالی هم
خالی از لطف نیست! |
|
|
|
|