درباره کتاب خاطرات "عزت شاهی" پیام های بسیاری دریافت داشته ایم. از داخل کشور بارها نام انتشاراتی کتاب را سئوال کرده اند، که همینجا یکبار دیگر می نویسیم: این کتاب را شرکت انتشاراتی "سوره" منتشر کرده است. آدرس این انتشاراتی نیز خیابان حافظ، خیابان رشت، کوچه جمشید جم است. با این دست از سئوال کنندگان تا اینجا می شویم بی حساب. اما پیام های دیگر، بویژه از داخل کشور. عمدتا از ما خواسته اند تا خلاصه ای از وقایع آن سالها بنویسیم زیرا نسل جدید آن رویدادها را بخاطر ندارد و فقط گهگاه از دهان این و آن شنیده است و یا مطالبی را بصورت تحریف شده در مطبوعات خوانده و یا از تلویزیون شنیده است. ارسال کنندگان این پیام ها هم حق دارند و هم ندارند. حق دارندۀ چون واقعیت را می گویند، اما بی انصافی می کنند زیرا ما همین شیوه را داشته ایم و با این پیام ها کمی از این شیوه گسترده تر استفاده می کنیم.
کمیته های انقلاب، در همان اولین روزهای پس از سقوط سلطنت و بویژه سقوط پادگان های نظامی بدست مردم تشکیل شد. در هر محله مساجد و برخی خانه های مصادره شده سران رژیم شاه تبدیل شدند به کمیته و جوان هائی که اسلحه بدست آورده بودند خود را به این مراکز معرفی کردند. خواه ناخواه شماری از مبارزان سیاسی طیف چپ و مذهبی نیز مانند همه مردم دستشان به اسلحه رسیده بود. برخی بیشتر و برخی کمتر. حتی شماری از ماموران ساواک و گارد شاهنشاهی نیز با هویت های جدید و جعلی وارد این کمیته ها شدند. کمیته ها خیلی زود نقش پلیس و انتظامات را در شهرها پیدا کردند و بعدها با فرمان آیت الله خمینی، آیت الله مهدوی کنی نیز رسما مسئول آن شد. سپاه پاسداران، مدت ها پس از کمیته ها و از درون آنها شکل گرفت. کمیته ها، تا سالها مستقل از شهربانی و موازی با آن فعالیت می کرد. سلسله اختلافاتی که بین پلیس و کمیته ها از یکسو و رقابت بین کمیته ها و سپاه از سوی دیگر سرانجام منجر به ادغام پلیس در کمیته ها و تاسیس نیروی انتظامی شد. یعنی همین نیروئی که اکنون می شناسیم. کمیته ها- بویژه در ابتدای فعالیت خود- همانگونه که عزب شاهی در خاطرات خود میگوید تمام دستگیری ها، بازجوئی ها، اعدام ها و ... را برعهده داشت و پس از استقرار اسدالله لاجوردی در زندان اوین و بعنوان دادستان انقلاب مرکز رابطه تنگاتنگی با وی برقرار کرد. این ارتباط را گروه و باند عزت شاهی در کمیته ها با لاجوردی برقرار کردند. دسته بندی ها در کمیته ها از همین مرحله اشکال جدید به خود گرفت، که امثال علی فلاحیان؛ علی اکبرناطق نوری و... به آن پیوستند. عزت شاهی، بموجب مندرجات خاطراتش هم اندیشی نزدیکی با تفکر احمدی نژاد و مصباح یزدی دارد و شاید به همین دلیل نیز خاطرات او در دولت احمدی نژاد منتشر شده است. فصل مهمی از تاریخ مقابله های خونین پیش و پس از دهه 60 با سازمان های سیاسی و بویژه مجاهدین خلق و همچنین جنگ کردستان با تاریخ کمیته ها پیوند دارد. حال بخش دیگری از خاطرات عزت شاهی را دنبال می کنیم. دراین بخش به یکی از غیرانسانی ترین اعدام ها می رسیم. اعدام شکرالله پاک نژاد. درحقیقت همان خط و اندیشه ای که شکرالله پاک نژاد را اعدام کرد، بعدها قتل عام زندانیان سیاسی و در ادامه آن، قتل های زنجیره ای را سازمان داد و اکنون سران و فتوا دهندگان آن جنایات می روند تا در صدر مجلس خبرگان رهبری بنشینند و برای حادثه آفرینی های آینده آماده شوند. فاجعه اینجاست!
شکرالله پاک نژاد عضو گروهی بنام "گروه فلسطین" بود و دفاعیات او در دادگاه شاه، یکی از روان ترین، ساده ترین و درعین حال شوربرانگیزین دفاعیات سیاسی بود. محاکمه او زیر فشار سازمان ها و مجامع حقوق بشر جهانی بصورت نیمه علنی برگزار شد و به همین دلیل عکس های آن به مطبوعات راه یافت، گرچه متن دفاعیات پاک نژاد هرگز در مطبوعات منتشر نشد. این دفاعیات بعدها در سطحی وسیع، بصورت شبنامه دست به دست شد. بخش هائی از این دفاعیات را نیز بصورت مستقل می آوریم. ترور ناتمام شعبان بی مخ و دستگیری و اعدام تیمسار سجده ای رئیس کمیته مشترک ضد خرابکار، انفجار حزب جمهوری اسلامی، که در واقع با آن انفجار کمر مذهبیون معتقد به آرمان های اصلی انقلاب را شکستند، آشنائی بیشتر با گروه فرقان که شجره انصارحزب الله و برخی گروه بندی های لباس شخصی ها به آن باز می گردد و... نیز دراین فصل آورده می شود. فرقانی ها را بعدا جمهوری اسلامی اعدام کرد، اما همان ها که حکم اعدام فرقانی ها را دادند، بدست آنها موفق شده بودند سد بزرگی بنام آیت الله مطهری را برای رسیدن جمهوری اسلامی به فلاکت امروز از سر راه بردارند. کاری که با مجاهدین خلق کردند. در خاطرات عزت شاهی، برای نخستین بار از طرح ترور آیت الله خمینی در سالهای اول انقلاب یاد می شود، اما او جزئیات بیشتری را دراین بار نمی گوید.