شبهای قدر، كه همين شب هائی
باشد كه میگذرد، مناجات سيد
جواد ذبيحی بسيار بيش از
مناجات هائی كه اكنون در
جمهوری اسلامی خيلی غليظ تر و
كش دار تر پخش می شود به جان
و دل مینشست. درست مثل اذان
ظهرهای جمعه كه با صدای موذن
زاده اردبيلی پخش میشد.
آمدند آش را خوشمزه كنند،
آنقدر نمك زدند كه از شوری
نمی توان خورد!
سيد جواد ذبيحی هم خوش صدا
بود و هم خوش چهره. مناسباتی
هم به فراخور صدا و چهره اش
با اهل قدرت در زمان شاه
داشت. همان مناسباتی كه خيلی
از مداحان و روحانيون قم و
مشهد و اصفهان( غير از آنها
كه زندانی بودند و يا در
تبعيد و اكنون هم اكثرا در
حصر و خلع لباس و يا تحت
تعقيب و...) هم میخواستند
داشته باشند اما شرايط و
موقعيت ذبيحی را نداشتند.
همچنان كه زبان و كلام آرام و
نصيحت گونه حكومتی "راشد" را
نداشتند. ...
ادامه |