اسم انور خامه‌ای را سر كلاس مطبوعات سياسی چند باری شنيده بودم. فكر ميكردم كه مرده. وقتی هم كه از انجمن صنفی زنگ زندند برای مراسم بزرگداشتش باز هم خيال می‌كردم كه عمرش را داده به شما . راستش برای محكم كاری از سجاد هم پرسيدم . گفت : فكر نمی كنم زنده باشه.
باور كنيد اگر با دو چشم خودم آن پيرمرد كوتاه قد و چشم فرو رفته را كه دستانش می‌لرزيد و موهای اندكش روی پيشانی ريخته بود را نديده بودم هنوز نمی توانستم به خودم بقبولانم كه انور خامه‌ای متولد ۱۲۹۵ زنده است و همچنان روزنامه نگاری می‌كند .
دستخظ پيرمرد انصافا ديدنی بود . مثل موبايلی كه روی ويبره گذاشته باشی يا مثل نوار قلب كج و معوج و درهم.با خط عجيب و غريبش داستان زندگی اش را نوشته بود و يكی از بچه‌های انجمن قرائتش كرد.
قبل از اين چند نفری هم صحبت كردند تا مثلا از انور تجليل كنند. نمونه اش احسان نراقی . نراقی از همه چيز گفت . از خاطراتش با سيمون دبوار و دوبچك و ژان پل سارتر . كلی هم فحش به كمونيسم و چپ‌ها داد . خلاصه نيم ساعتی حرف زد . اينقدر كه همه گمان كرديم شايد مراسم تقدير از نراقی است. ... ادامه

در اجلاس اخير آژانس بين‌المللی انرژی هسته‌ای، برخلاف برخی برآوردها، چين، روسيه، هند در كنار اروپايی‌ها و آمريكا و كانادا خواستار تعليق برنامه غنی‌سازی اورانيوم از سوی جمهوری اسلامی ايران شدند. اين سه كشور مانند كشورهای غربی بر ضرورت همكاری همه‌جانبه و گسترده ايران با بازرسان آژانس تأكيد كردند و مانند آنان با اين كه «چرخه كامل سوخت هسته‌ای» داشته باشد، مخالفت كردند. ... ادامه