اگر ما حساسيت دنيا روی انرژی هسته‌يی را درك نكنيم و فكر كنيم كه دنيا نمی‌خواهد ما از انرژی هسته‌يی بهره بگيريم، چنين طرز فكری ما را در موضع گيری دچار اشتباه می‌كند.
اولين كاربرد انرژی هسته‌يی به صورت نظامی اواخر جنگ جهانی دوم در هيروشيما و ناكازاكی در اين بوده است كه توسط آمريكا عليه مردم ژاپن استفاده شد و آمريكا سالها از آن به عنوان يكی از افتخارات خود ياد می‌كرد و اكنون سايه شوم تسليحات هسته‌يی، بشريت را واقعا به وحشت انداخته و باعث شده كه كشورها در يك رقابت قرار بگيرند تا جايی كه در قرن بيستم ميزان سلاح‌های هسته‌يی به حدی شد كه برای نابودی كل كره زمين كافی بود بنابراين بايد اين حساسيت را نسبت به انرژی... ادامه

اسم انور خامه‌ای را سر كلاس مطبوعات سياسی چند باری شنيده بودم. فكر ميكردم كه مرده. وقتی هم كه از انجمن صنفی زنگ زندند برای مراسم بزرگداشتش باز هم خيال می‌كردم كه عمرش را داده به شما . راستش برای محكم كاری از سجاد هم پرسيدم . گفت : فكر نمی كنم زنده باشه.
باور كنيد اگر با دو چشم خودم آن پيرمرد كوتاه قد و چشم فرو رفته را كه دستانش می‌لرزيد و موهای اندكش روی پيشانی ريخته بود را نديده بودم هنوز نمی توانستم به خودم بقبولانم كه انور خامه‌ای متولد ۱۲۹۵ زنده است و همچنان روزنامه نگاری می‌كند .
دستخظ پيرمرد انصافا ديدنی بود . مثل موبايلی كه روی ويبره گذاشته باشی يا مثل نوار قلب كج و معوج و درهم.با خط عجيب و غريبش داستان زندگی اش را نوشته بود و يكی از بچه‌های انجمن قرائتش كرد.
قبل از اين چند نفری هم صحبت كردند تا مثلا از انور تجليل كنند. نمونه اش احسان نراقی . نراقی از همه چيز گفت . از خاطراتش با سيمون دبوار و دوبچك و ژان پل سارتر . كلی هم فحش به كمونيسم و چپ‌ها داد . خلاصه نيم ساعتی حرف زد . اينقدر كه همه گمان كرديم شايد مراسم تقدير از نراقی است. ... ادامه