پیام ها و نظرات

صفحات اول

روزنامه های

امروز ایران

مسئولیت مطالب
ستون پیام ها
با نویسندگان است

شورش
در یک محله
شهر  ورامین

با سلام- شنبه ۲۶ اسفند ماه در نزدیکی میدان مرکزی شهر ورامین در ۵۰ کیلومتری جنوب شرقی شهر تهران، مأموران رفع سد معبر شهرداری برای جوانی که با یک وانت و یک بلندگو در حال فروختن جارو بود مزاحمت ایجاد کردند. به این ترتیب که ابتدا وی را متوقف کردند و شروع کردند به سرعت جاروهای وی را از پشت وانت تخلیه و توقیف کردند. این جوان که تمام دارایی خود را در معرض خطر می‌دید شروع به داد و بیداد کرد و در مقابل آنان مقاومت نمود. در همین حین اتومبیل گشت پلیس که از آن نزدیکی عبور می‌کرد توقف کرد و مأموران پلیس همراه با مأموران شهرداری شروع به ضرب و شتم جوان کردند. در همین حین جوان که دست یکی از مأموران که می‌خواست زنجیر بلندگوی پشت وانت را با قیچی مخصوص قطع کند گرفته بود توسط مأموران به زیر مشت و لگد گرفته شد. در همین هنگام رهگذران بتدریج تجمع کردند و شروع به اعتراض به مأموران کردند. به مرور تراکم جمعیت بیشتر شد و جمعیت شروع به شعار دادن کردند. جمعیت همزمان خطاب به مأموران شعار می‌دادند: «ولش کن» بعضی‌ها نیز با مأموران دست به یقه شده بودند و عملا فضا را برای مأموران تنگ کرده بودند. بتدریج درگیری بیشتر شد و مأموران کمکی نیروی انتظامی و لباس شخصی اداره‌ی اطلاعات شهر ورامین به کمک آمدند و سریعا جوان دوره گرد را داخل وانت کردند و همراه با مأموران از صحنه دور کردند. و نیروهای انتظامی پس از مدتی موفق به متفرق کردن مردم شد. به جوان دوره گرد نیز اتهام امنیتی وارد کرده اند و او را گرفتار کرده اند. مردم در صحنه‌ی جرم متفقاً می‌گفتند: آیا خوب است که این جوان به جای فروش جاری به کار خلاف یا دزدی بپردازد تا کسی مزاحم وی نشود؟

آغاز کار
شفق نیوز

با عرض سلام و خسته نباشید- بعنوان سایت شفق نیوز که بخشی از موسسه شفق در بغداد می باشد، فعالیتی خبری را بعمل می آوریم، برای همین و به نیت رساندن رسالتی که  برعهده داریم، خواهان آن هستیم در این بخش که به زبان فارسی اخباری را منتشر می نمائیم، اطلاع رسانی کنیم. همکاری و بذل نظر شما همکاران عزیز در جهت بهینه تر کردن این رسالت، باعث بسی امتنان است.

http://www.shafaaq.

com/fa

کارگران کارخانه "آهنگری":
جان ما را

یک سرهنگ سابق

سپاه به لب رسانده!

اندک اندک
جمع مستان می رسد

سلام بر دوستان پیک نت- از هفته قبل که زمزمه های کاندیداتوری خاتمی بالا گرفته و به نظر میرسد که این موضوع دارد یواش یواش جدی می شود, کم کم سر و کله سوپر انقلابی ها و سوپر اصلاح طلب هایی که در دوره اصلاحات ارکستر هماهنگی با کیهان شریعتمداری علیه او براه انداخته و پس از آمدن احمدی نژاد به یکباره غیبشان زد، دوباره در سایت ها پیدا شده است. گویا دوران لمیدن در «آب نمک» به پایان رسیده و اندک اندک جمع مستان می رسند.

گرگانی

بنای مسجد

در بوستانی

که ویران شد!

با سلام- تا همین چندی پیش در 3 را تهرانپارس بوستان کوچکی بنام "پامچال" در کنار خیابان پذیرای رهگذران و مسافرانی بود که خسته از راه، درآن پناه می گرفتند، یا از آب همیشه خنکش بهرمند میشدند. تقریبا هر روز پس از پایان کار روزانه قبل از رفتن به خانه این پارک پناه تن و روح خسته من هم بود. حالا مدتی است دور تا دور این پارک حفاظ کشیده اند و درختان زیبای این پارک را به منظور گودبرداری از ریشه درآورده اند و قصد دارند به جای آن مسجد بسازند . زبانم از بیان اندوه و تالم  قاصر است. فکر می کنم این حس تمام کسانی است که به این بوستان کوچک علاقمند بودند و حالا با نفرت به تابوئی نگاه می کنند بر ویرانه بوستان نصب کرده اند. تابلوئی که اعلام می کند در این محل مسجد ساخته می شود. چرا فکر نمی کنند که با نفرت و خشم به این تابلو و مسجدی که در زمین این بوستان بنا می شود نگاه می کنند؟

اجازه بدهید
هویت این ستون
باقی بماند

با سلام و احترام- در بخش " پیام ها و نظرات" گر چه اعلام کرده اید "مسئولیت مطالب ستون پیام با نویسندگان است" ولی اجازه ندهید این ستون تبدیل به پارکینگ عمومی شود. شما ها  زحمت میکشید و یک سایت با پرستیژ را عرضه می کنید که نه فقط تو سایتهای چپ از همه سرتره، بلکه جزو سایتهای درجه یک فارسی زبان به حساب می آید. حیف است با انتشار نامه ای ارزش کارتان پائین بیآید. خزانه داری امریکا که شعبه دارائی ورامین نیست که بگوید پول نداریم. امان از چپ های رو حوضی وطنی.

پیک نت: دوست گرامی ما بخشی از نامه شما را منتشر کردیم ولی خودمان هم متوجه نشدیم که اشاره شما به کدام نامه در این ستون است؟ سیل مطلب می آید و منتشر می شود و روی بعد جای خود را به مطلب دیگری می دهد. مشخص بفرمائید که مطلب مورد اشاره با چه عنوانی بوده و چه زمانی منتشر شده است. ضمنا، اجازه بدهید این ستون با همین تنوع نظر و مطلب باقی بماند. از خودتان سئوال کنید: اگر مطلب مورد اعتراض شما منتشر نشده بود، شما زحمت همین چند خط نوشتن و ورود به مسئله را به خود میدادید؟