سازمان سیاسی- نظامی حماس در انتخابات پارلمانی فلسطین به یک پیروزی جنجال برانگیز دست یافت. بموجب این پیروزی، حماس 76 کرسی از 135 کرسی نمایندگی پارلمان را بدست آورده است و جنبش الفتح که تاکنون دولت را دراختیار داشت 46 پارلمان را برده است. بدنبال اعلام نتایج این انتخابات، تظاهرات جوانان کم سن و سالی که به طرفداری از الفتح به خیابان آمده و نتیجه انتخابات را مخدوش می‌دانند و شادی جوانان و نوجوانی وابسته به حماس که با پرچم‌ها و کلاه‌های سبز در خیابان‌ها، زمینه‌های یک درگیری خیابانی را میان نسل بسیار جوان و حتی نوجوان فلسطینی را نمایش می‌دهد. در 48 ساعت گذشته، تلویزیون‌های پربیننده جهان تفسیرهائی را پیرامون این انتخابات و نتیجه آن پخش می‌کنند که هسته مرکزی آن تروریست بودن حماس است. حتی جورج بوش نیز در یک مصاحبه چند کلمه ای تلویحا به این مسئله اشاره کرد.
همان اندازه که خطر رویاروئی‌های خونین در خود فلسطین و میان جوانان و نوجوانان وابسته به فتح و حماس جدی است، این تفسیرها و برداشت‌های اولیه غیر جدی و عمدتا انحرافی. حساب جمهوری اسلامی و تفسیرها و شادباش‌هائی نیز که منتشر می‌کنند، مانند دیگر حساب‌هائی که روی حوادث و رویدادهای خاورمیانه و کشورهای منطقه دارد، اغلب دور از آینده نگری و برمبنای لحظه و محاسبات روزانه است.
در میان تمام اخباری که پس از اعلام نتایج این انتخابات منتشر شده، شاید یگانه خبر جدی که سمت و سوی آینده را نشان میدهد امتناع الفتح برای تشکیل یک کابینه ائتلافی با حماس است. آنها گفته اند که می‌خواهند نقش اپوزیسیون را در برابر دولتی داشته باشند که حماس تشکیل میدهد.
بدین ترتیب، حماس که تاکنون بر محور انفجار و ترور فعالیت می‌کرد، حالا می‌بایست در چارچوب یک دولت و قوانین حاکم دولتی فعالیت کند.
1- خلع سلاح گروه‌های وابسته به حماس و تقویت ارتش دولتی( همان گرفتاری که جمهوری اسلامی سالهای با وجود کمیته‌ها و سپاه پاسداران داشت و اکنون با گسترش بیشتری میان سپاه و بسیج و نیروی انتظامی و هسته‌های ترور و تخریب انصار و استشهادیون و انواع گروه‌های دیگر داخلی دارد) و عرفات نیز پس از تشکیل دولت گرفتار آن شد.
2- برقراری امنیت داخلی و متعهد شدن به جلوگیری از حوادث مرزی با اسرائیل.
3- پرهیز از هر گونه حادثه سازی در خاک اسرائیل و تلاش برای پاک کردن سابقه خود.
4- از خیابان به پارلمان آمدن و محاصره در چارچوب قوانینی که با توجه به بافت و ساختار متکثر فلسطینیان( هم مذهبی و هم سیاسی) باید تصویب شود.
5- رفتن به سوی مذاکرات مستقیم با اسرائیل و امریکا و دیگر کشورها.
6- جدا کردن حساب خود از جمهوری اسلامی برای نشان دادن استقلال خود.
7- سخن گفتن و ارائه برنامه برای تمام مشکلات و مسائل داخلی و منطقه ای و حتی جهانی فلسطینی‌ها و نه صرفا مقابله با اسرائیل و ایجاد انفجار و ترور.
به این ترتیب، آنچه از دل انتخابات فلسطین بیرون آمده ریسمانی است برای از آسمان به زمین کشیدن حماس و تبدیل این نیروی نظامی- تروریستی به نیروئی سیاسی- حکومتی؛ و در واقع وداع حماس با حماسه!

اگر در میانه میدان تنگ و دشوار جنگ داخلی در خود فلسطین نیز بالا گرفت نیز به سود اسرائیل است که خود را در خاک فلسطین خواهند بلعید.

8- بهره برداری بسیاری جدی امریکا و اسرائیل از نتیجه این انتخابات، برای ترساندن کشورهای مسلمان منطقه و کشاندن آنها بدنبال سیاسیت های خصمانه و براندازانه امریکا و اسرائیل در برابر جمهوری اسلامی. ما نتیجه هشتم را شاید زودتر از 7 نتیجه دیگر شاهد خواهیم شد. جبهه مستحکم تر اعراب برای همسوئی با امریکا و اسرائیل جهت تهاجم خانمانسوز علیه ایران.

بدین ترتیب است که باید گفت بازنده بزرگ انتخابات فلسطین جمهوری اسلامی. هم در خود فلسطین، بدلائل یاد شده در 7 بند اول و هم بدلیل نکته مهم بند هشتم در حساس ترین موقعیتی که برای تهاجم به ایران بدست آمده است.