تماس با ما - اشتراك پيك

زاهدان

در تیر رس

جنگی منطقه ای

دو انفجار در زاهدان که اولی به کشته شدن 11 سپاهی سر نشین یک اتوبوس سپاه منجر شد و دومی که ظاهرا و براساس اظهارات مقامات محلی یک مقر برق در زاهدان را هدف گرفته بود، می تواند آغاز فصل جدیدی در شرق و جنوب شرقی کشور باشد. آنچه که درباره مقر و ایستگاه برق زاهدان گفته می شود، حتی اگر اظهارات مقامات محلی نیز ملاک باشد، این مرکز از راه دوره و با موشک های برد کوتاه زده شده است. پرتاب موشک به شهر کویته پاکستان(مرکز بلوچ های این کشور) که بلافاصله گفته شد عملی انتقامجویانه از جانب سپاه پاسداران ایران بوده و کشتاری که به همراه آورد نشان داد که در اینسوی مرز هم می دانند مقر برق زاهدان از کدام فاصله و چگونه زده شد! این که در شلیک به سمت مقر و ایستگاه برق زاهدان کسی کشته نشد یک خوش شانسی است، اما این که در شلیک به کویته بلوچستان پاکستان شمار زیادی از مردم کشته شدند یک فاجعه است. فاجعه ای که می تواند عملا به یک جنگ محلی در شرق و جنوب شرقی ایران بیانجامد. جنگی که از دو پشتوانه مهم تسلیحاتی در افغانستان و پاکستان برخوردار است. سیل سلاح های مدرنی که ماه گذشته به افغانستان انتقال یافت، حتی در همان زمان نیز این نگرانی را تشدید کرد که این سلاح ها نه برای جنگ در داخل افغانستان ومقابله با طالبان، بلکه برای کارهای بزرگتری به این کشور منتقل شده است. در عین حال که طالبان نیز خود دشمن قسم خورده حکومت شیعه ایران است.

راه حل متوقف ساختن آنچه در زاهدان شروع شده، نه بگیر و ببند های امنیتی و اعدام با جرثقیل است و نه موشک پرانی واحدهای سپاه پاسداران در منطقه. دفتر خاطرات جنگ دو ساله کردستان را سپاه باید ببندد و برای آنکه چنین شود، ابتدا باید فرماندهان سپاه سرجایشان نشانده شوند و سیاست و مدیریت و دیپلماسی جای این نوع ماجراجوئی ها را بگیرد.

احمدی نژاد می خواهد همه را در شیشه کند. لحظه درآمدن این غول از شیشه را تصور کنید!

غول

درشیشه

احمدی نژاد

سایت امروز

اخيراً كه سفري به خوزستان داشتم از دوستي دو مطلب شنيدني از سفر اخير هيأت دولت به اين استان شنيدم كه هرچند بر دانستني هاي من نيفزود اما بر حيرت من بسيار افزود. اين برادر كه در بعضي از ديدارهاي رئيس جمهور با مردم حضور داشته مي گفت كه در ديدار خانواده هاي ايثارگران اهواز با رئيس جمهور كه در تالار صنعت نفت اهواز برگزار شد، آقاي احمدي نژاد مانند روشي كه در اكثر شهرها براي جلب قلوب مخاطبان خود به كار مي گيرد در حضور استاندار خوزستان - كه من (نگارنده) از سال 59 او را از دوران دانش آموزي اش در ماهشهر به خوبي مي شناسم و از كادرها و مديران زحمتكش دوران جنگ بوده و مراتب مسئوليتي قابل اعتنايي داشته و قبل از تصدي مسئوليت شهرداري آقاي احمدي نژاد و در زمان خود به مراتب از ايشان مسئوليت هاي مهم تري برعهده داشته است- خطاب به جمع حاضر پرسيده بود آيا از استاندار خوزستان راضي هستيد؟ وقتي جمعيت يكصدا پاسخ دادند نه، در ادامه پرسيد آيا در اتاق مسئولان استان به سوي شما باز است؟ تا پاسخ شنيد خير، مطابق معمول كه متاسفانه نشان داده است مديران زير مجموعه او از كمترين حرمتي در نزدشان برخوردار نيستند، خطاب به حاضران به استاندار كه در سالن در رديف اول نشسته و رنگ رخسارش از خجالت سرخ و سرخ تر مي شد اشاره كرد و گفت: اگر اين آقاي استاندار به حرف شما گوش ندهد و در اتاقش بر روی شما باز نباشد گوش او را می گیرم که خدمتگزار شما باشد!

اما حادثه دوم شنیدنی تر است:

آقاي رئيس جمهور در جمع مردم خرمشهر كه سالهاست با مشكل كمبود آب آشاميدني مواجه بوده و هستند وقتي همين شگرد را به كار مي گيرد و از مردم مي شنود هنوز مشكل آب دارند در حالي كه در اين ديدار وزير نيروي دولت ايشان و استاندار خوزستان حضور داشتند خطاب به حاضران مي گويد اگر تا 6 ماه ديگر مشكل آب آشاميدني شما حل نشود من اين آقاي وزير نيرو را به جاي آب در شيشه مي كنم و تحويل شما مي دهم!

ظاهراً مانند بعضي عكسهاي بدون شرح كه در نشريات چاپ مي شوند اين عبارات نيز نياز به شرح و تفسير ندارند. در اينجا كسي به دنبال آن نيست كه مسئولان و وزراء را از تقصير و قصور در رسيدگي به مردم تبرئه كند و يا دلسوزي و نگراني جناب رئيس جمهور را نسبت به مشكلات مردم ناديده بگيرد و يا معتقد باشد ايشان نبايد در اين موارد نگراني خودشان را ابراز نمايند، بلكه سخن بر سر نحوه نگرش و تعامل رئيس جمهور با بدنه مديريتي كشور و مديران منصوب خود است.

آيا اين گونه با رفراندم هاي احساسي مي توان ميزان رضايت مردم از مديران خود را بدست آورد

اينكه ايشان در پاسخ بعضي رسانه ها به طنز متوسل مي شوند و سعي مي كنند با دستاويز طنز و فكاهي از پاسخ بگريزند در شأن يك مسئول نيست؛ مانند پاسخي كه به خبرنگاري كه از گراني سرسام آور قيمت گوجه فرنگي از ايشان پرسيد و پاسخ شنيد "كاري ندارد بيايند از مغازه هاي اطراف منزل ما خريد كنيد!" و يا در مورد ديگري به ياد دارم وقتي خبرنگاري از ايشان در مورد تغيير كابينه سوال كرد با شوخي به او گفت چي تغيير كابينت؟ و راهش را گرفت و بدون هيچ توضيحي رفت! البته شايد به گمان برخي لبخندهاي ايشان براي ملتي كه تشنه لبخند هستند آن هم در اوج سختي ها و فشارهاي داخلي و خارجي غنيمتي باشد