اجلاس همكاری امنيتی كشورهای همسايه عراق در قاهره، پايتخت مصر گشايش يافت. دراين اجلاس، نخست وزير و وزير خارجه دولت جديد عراق "زيباری” در كنار ديگر وزرای خارجه و مقامات كشورهای همسايه عراق – از جمله ايران- حضور يافته است.
تلويزيون سی ان ان مصاحبه مشروحی در اين ارتباط با "عمرموسی” رئيس اتحاد عرب انجام داد، كه وی در آن بی آنكه از ايران نام ببرد، از اين كشورخواست تا واقعيات امروز عراق را بپذيرد و از دخالت در امور داخلی اين كشور پرهيز كند.
او از كشورهای همسايه عراق خواست تا بجای دخالت و دامن زدن به تشنجات نظامی و سياسی به دولت عراق كمك كنند تا بتواند صلح و امنيت را در اين كشور برقرار سازد.
اين سخنان شباهت بسيار به نكاتی داشت كه وزير خارجه عراق "زيباری” خود در اين اجلاس و در قالب سخنرانی خويش بيان داشت. او در همين سخنرانی مسئله عبور غير مجاز از مرزهای عراق را مطرح كرد و تشنج نظامی – سياسی در عراق امروز را ناشی از اين امر دانست، كه دراين بخش نيز روی سخن با ايران و كمال خرازی وزير امور خارجه جمهوری اسلامی بود كه در اجلاس حضور دارد. نخستين تفسيرهای مطبوعات منطقه از اين كنفرانس، جدائی بازهم بيشتر جهان عرب از ايران است. اين درحالی است كه انفجارهای اخير در لبنان و بغداد نيز به انديشه ضرورت فاصله گيری از جمهوری اسلامی و تحميل انزوای سياسی به آن بيش از پيش افزوده است. امری كه بی شك با انگيزه گوشه چشم بيشتر امريكا نيز همراه است!

فراندمی كه رفراندم گاز نام گرفته در بوليوی انجام شد و 58 در صد شركت كنندگان در آن به سئوال رئيس جمهور اين كشور پاسخ مثبت دادند. دراين رفراندم صدورگاز از طريق بنادر كشور شيلی به مكزيك و امريكا مطرح بود. حدود 60 درصد از 4/5 ميليون رای دهنده بوليويائی در اين رفراندوم شركت كردند. بسياری از سازمان های چپ بوليوی اين رفراندم را تحريم كرده بودند.
ناظران بين المللی سازمان ملل و سازمان ملت های قاره امريكا با حضور 22 عضو بر اين رفراندم نظارت داشتند. شيلی و بوليوی مناسباتی تيره با يكديگر دارند و رئيس جمهور بوليوی برای گريز از تنگنای اقتصادی اين كشور، استفاده از بنادر شيلی و آغاز آشتی با اين كشور را به همه پرسی گذاشت و با محاسبه جمع شركت كنندگان در آن اين همه پرسی را مثبت و موافق نظر خود اعلام داشت. اين درحالی است كه احزاب و سازمان های چپ بوليوی معتقدند اين ها بهانه ای بود برای تسليم شدن به امريكا جهت انتقال گاز بوليوی به اين كشور كه كمپانی های بزرگ امريكائی خواهان آن بودند و رئيس جمهور بوليوی فرمان آنها را به همه پرسی گذاشت. روابط بوليوی و شيلی بدليل تصاحب معادن مس بوليوی توسط شيلی بصورت تاريخی تيره است.