روزنامه"جمهوری اسلامی“ در هفته های اخير، گهگاه و متاثر از كشاكش روحانيون و دولتی های  نظامی و يا نظامی های دولتی شده، يا از حب علی و يا بغض معاويه سرمقاله هائی می نويسد كه در اصل بايد اين لالائی را برای اطرافيان خود می خواند و نه توده مردم مذهبی كه اهل قلم و كتاب و حتی روزنامه هم نيستند. در يكی از آخرين مقالات منتشر شده دراين روزنامه و با اشاره به جنجالی كه سيدی بنام كاظمی بروجردی در تهران و با ادعای ارتباط با امام زمان به راه انداخت از ترويج خرافات انتقاد كرده است. آن روزها كه كسانی را با شال سبز روی اسب سفيد می نشاندند و دم غروب درجبهه های جنگ به تاخ وا می داشتند تا بسيجی ها و سپاهی های خواب آلوده درون سنگر ها امام زمان را ناظر بر جبهه ها بدانند و آن روز كه مناره های مسجد دو چاه متروكه جمكران را بالا بردند و بازی در آمدن امام زمان از اين دو چاه را راه انداختند بايد حدس می زدند كه وقتی بنای حكومت بر خرافات و اوهام استوار شد، چه تضمينی وجود دارد كه بعدها كسان ديگری با همان ريش و عمامه و باصطلاح محاسن، همين ادعاها را نكنند؟

آيت الله و بقول روزنامه جمهوری اسلامی» شيادی كه خود را آيت الله هم جا زده" دستگير شد و رفت به اوين، اين كه درس خارج خوانده بود يا نه و شاگرد تنبلی در حوزه بود يا زرنگ چه اهميت دارد؟ اهميت مسئله دولتی شدن و حكومتی شدن خرافات است. وقتی رئيس مجلس خبرگان رهبری وقت و بی وقت امام زمان را خواب می بيند و حتی از او ليست نمايندگان مجلس را می گيرد و يا آيت الله خزعلی هر وقت دلش خواست يك سری هم می رود نزد امام زمان و بر می گردد و زمانی كه رئيس دولت خود را برگزيده امام زمان می داند و هاله نورانی امام زمان را بالای سر خود، با دستگيری كاظمی بروجردی چه مشكلی حل می شود؟ بروجردی دستگير شد، با احمدی نژاد كه در سخنرانی خود در جامعه اسلامی مهندسان همان ادعاهای بروجردی را به نوع ديگری طرح كرده چه می كنيد؟ اين خرافات و امام زمان بازی خيلی كارها دست ايران و جمهوری اسلامی خواهد داد. باشد تا صبح دولت بدمد!

بخش هائی از سرمقاله روزنامه جمهوری اسلامی را می آوريم كه حالا منع رطب می كند.
«رسانه ملی كه بايد دانشگاه باشد، متاسفانه در بخش معارف دينی و شعائر مذهبی به بلندگوئی برای گردانندگان سطحی نگر و ظاهربين محافل مذهبی تبديل شده است . پخش صحنه های مراسم مذهبی پر از مطالب خرافی و انحرافی از تلويزيون بيشترين تاثير را در ترويج اين جريان خطرناك دارد. پيدايش مدعيان نيابت امام زمان و كسانی كه مدعی اند و می شوند كه خود امام زمان هستند در اين اوضاع و احوال آشفته و گرويدن عده ای عوام به آنها پديده غريبی نيست . آيا باورتان می شود كه تعدادی زن در تهران و اصفهان و كرج و قزوين در همين سالها و ماه های اخير مدعی شده اند كه همسر امام زمان عليه السلام هستند و آيا باور می كنيد كه عده ای نيز دور آنها جمع شده اند و به آنها معتقد شده اند؟ اينها متاسفانه واقعيت های تلخی است كه وجود دارد.

تاسف بارتر اينكه افرادی در همين آشفته بازار ادعای خدائی كرده اند و توانسته اند عده ای را نيز دور خود جمع كنند و حتی فجايع ناگفتنی زيادی نيز ببار بياورند كه قلم چون به اينجا رسيد سر بشكست ...

از همه اينها تاسف بارتر اينكه اخيرا باورهای غلط و خرافی پشتوانه متكی بر قدرت نيز پيدا كرده است . افسانه هائی از قبيل « هاله نور » و ادعاهائی از قبيل علم و اطلاع از عاقبت كار توسط كسانی كه يكی از وظايف حتمی آنها مبارزه با اين امور است كار را دشوارتر و شيب اين مسير خطرناك را تندتر كرده است .»