تماس با ما - اشتراك پيك

با این "هدیه"

یک خبرهائی

در پیش است!

سیامک زند

روزنه های خبری همیشه در جمهوری اسلامی یا مسدود بوده، یا تحت کنترل و هدایت. یعنی یا مردم نباید بدانند و یا اگر هم چیزی را لازم است بدانند از آن نگاهی باید بدانند و یا ببینند که حاکمیت می بیند و می پسندد. نه تنها با اخبار و رویدادهای روز، که حتی با تاریخ ایران هم همینگونه رفتار شده است. کافی است نگاهی به کتاب های مدارس و حتی دانشگاهی بشود تا معلوم شود، همه آنچه را که فکر می کنند معلوم نیست!

بنابراین، مردم عادت کرده اند از بروز نشانه ها، خبرهای مهم و باصطلاح امنیتی- ملی را حدس بزنند. مثلا وقتی رهبر کج روی صندلی می نشیند اوضاع درحاکمیت از چه قرار است و یا وقتی با عصای کوتاه و قلمی خود که شبیه تعلیمی ژنرال هاست در پادگان های سپاه حاضر می شود باید منتظر چه رویدادهائی بود. وقتی هواپیما می افتد و عده ای فرمانده نظامی کشته می شوند، پیش زمینه اش چه می توانسته باشد. وقتی تغییراتی در برنامه صدا و سیما مشاهده می شود فلان حدس و گمان را باید زد و فهمید هوای مملکت قرار است تیره و ابری شود و یا آفتاب در آسمان حاکمیت است... و از این دست نشانه ها.

به همین دلیل، وقتی امروز صبح (چهارشنبه) سیمای جمهوری اسلامی یک نماهنگ عشقی را پخش کرد و بجای گل و بلبل و بغ بغوی همیشگی کبوترهای چاق و چله حرم امام رضا و جمکران به یکباره چند صحنه از فیلم های عشقی و دوران خوش بروروئی و بروبروی هدیه تهرانی را به همراه آن پخش کرد، ناگهان تنمان لرزید و از این هدیه ترس برمان داشت! آخه روز قبلش هم احمدی نژاد در خوزستان بجای اسلام و امت اسلامی خیلی ایران ایران و غیرت ملی کرده بود. از دو سه شب پیش هم در فیلم های تلویزیونی نمایش نیم تنه لخت بالای مردان مجاز شده بود، اما هنوز دوزاری ما تا صبح امروز و دیدن هدیه تهرانی در نماهنگ سیما نیفتاده بود. گویا یک خبرهائی قرار است بشود و بهتر است این روزها سر به هوا باشیم تا سر به زیر!

صدام و امریکا

از شعار تا عمل

عطاء الله مهاجرانی

 حتی ويتنامي هم

نباید بشویم، فقطه کره ای باید بشویم؟

از سایت دنیای اقتصاد

آيا باورتان مي‌شود يك جفت كفش زنانه توليد كشور ويتنام در تهران به قيمت 170هزار تومان عرضه شود و مشتري نيز داشته باشد؟

باور كنيد. اين خريد و فروش چند روز پيش در برابر ديدگان خبرنگار دنیای اقتصاد و چند نفر ديگر رخ داد. آيا اين اتفاق عجيب و غريبي است.

در دهه 1970 ويتنام غرق در جنگ و آتش بود. رهبران حزب كمونيست ويتنام با كمك تسليحاتي احزاب برادر و البته با همراهی رزمندگان مصمم ويتنامي در برابر تهاجم ارتش آمريكا مقاومت مي‌كردند. اقتصاد ويتنام به دليل جنگ‌هاي طولاني، فروپاشي كامل را تجربه كرده بود. در دهه 1980 ويتنام زندگي عادي را آغاز كرد. در دهه 1990 اقتصاد ويتنام آزادي را تجربه كرد و اكنون با شتاب در پي تسخير بازارهاي ديگر است. در دهه 1970 اما ايران صاحب چند كارخانه بزرگ توليد كفش بود و حتي بازار كفش اروپاي شرقي را نيز در تسلط خويش داشت. چه شد كه امروز ويتنام به ايران كفش صادر مي‌كند و كارخانه‌هاي ايراني دهه 1970 وجود ندارد؟
آيا بايد خريداران ايراني را نكوهش كرد چرا كفش ويتنامي خريداري مي‌كنند و كفش توليد ايران را نمي‌خرند؟ به نظر مي‌رسد حتي اگر نكوهش شوند فايده‌اي ندارد. تمايل را نمي‌توان بازور از بين برد. فقط مي‌توان با عرضه كالاي مرغوب رقابت كرد. چه شده است كه صنعت كفش ايران به چنين شرايط تاسف‌آوري رسيده است؟

این فجایع

نه ازاتاق خواب

که از خیمه

نظام امنیتی

بیرون می آید

و. جمهور- مهدی محسنی

مرد 65 ساله با دوربين مدار بسته‌ای كه در اتاق خواب خانه نصب كرده بود از صحنه رابطه با زنان فيلمبرداری می‌كرد. پس از تهيه فيلم از طعمه‌های خود، آن‌ها را به جای بدهكاری‌اش در اختيار طلبكاران خود قرار می‌داد. ماموران در بازرسی خانه اين مرد همچنين 120 ساعت فيلم از رابطه متهم با زنان و دختران جوان كشف كردند. ( روزنامه  انتخاب)

آنچه که در بالا اشاره شد مربوط به جنایات مردی است که با سواستفاده از نقاط ضعف بیش از 37 زن و دختر آنها را مجبور به پذیرش خواسته هایشان می کرده است.

جدای از بررسی شخصیت مجرم از جنبه های روان شناختی و دلایل وقوع اینگونه جرایم که می تواند بنیان بسیاری از خانواده های را دچار تزلزل نماید، بررسی رفتار گروههای مختلفی که مورد سو استفاده قرار گرفته نیز بسیار مهم می نماید.»

احمد برای اين كه طعمه‌هايش از او شكايت نكنند خود را مأمور اطلاعات، وكيل و مأمور پليس معرفی می‌كرد.»

باید پرسید به چه دلیلی برخی خانواده ها بدون بررسی کافی -مثلا تماس با مراجع ذی صلاح- فردی را به عنوان مامور بهزیستی، وکیل دادگستری و یا مامور اطلاعات به خانه ی خود راه می دهند و در مورد صحت و ستم ادعای او تحقیق نمی کنند.

فرهنگ بررسی و پرسشگری از ماموران مختلف وبه تبع آن احترام به این حق از سوی ماموران نهاد ها و سازمانها و حتی اصرار به انجام این کار می تواند از برخی حوادث و وقایع تاسفبار جلوگیری کند.

«احمد با پرسه زدن در مقابل دبيرستان‌های دخترانه اقدام به شناسایی دخترانی می‌كرد كه با پسر دوست بودند. او با تهيه عكس و فيلمبرداری از راه رفتن دختران با پسرها، آن‌ها را مجبور می‌كرد به خانه‌اش بيايند. او دختران دانش‌آموز را تهديد می‌كرد كه اگر به خانه او نيايند، عكس و فيلم را برای پدرشان می‌فرستد.»

دسته ی دیگری از کسانی که مورد سو استفاده قرار گرفته اند را دختران دانش آموز تشکیل می دهند. آنها از ترس افشای روابط عاطفی شان و احتمال عواقب آن در خانواده تن به خواستهای این فرد می داده اند.

باید پذیرفت در این مسئله بخش عمده ای از تقصیر متوجه خانوادهاست. دادن آگاهی لازم و کنترل مناسب روابط دختران و حتی پسران دانش آموز وظیفه ی هر خانواده است.
این کنترلها به معنای ایجاد محدودیت هایی نیست که خود عامل تشدید پنهانکاری فرزندان گردد. بلکه با کانالیزه کردن روابط دختران و پسران کم سن وسال می توان از بسیاری وقایع نامطلوب جلوگیری نمود.

مورد دیگر در این اتفاق دخالت دیرهنگام مامورین انتظامی است. دلیل این امر هم به عدم اعتماد شهروندانی بر می گردد که مورد سو استفاده واقع شده اند و یا برای حفظ آبروی خود از افشای این جنایات سر باز می زنند.

باید این فرهنگ در جامعه نهادینه گردد که پلیس امن ترین و محرم ترین عامل در حوادث اینچنینی می تواند باشد. البته تغییر ساختار و رفتار نیروی انتظامی می تواند کمک شایانی به باور این مسئله بنماید.

نکته ی دیگر در این باره آگاهی دادن و اطلاع رسانی در مورد این وقایع است. بر خلاف نگاه سنتی نه تنها انعکاس حوادث اینچنینی به جامعه لطمه نمی زند بلکه مردم را در مواجهه با این رخدادها آگاه تر می نماید.

یک نگرانی بجا در این حادثه سرنوشت 120 ساعت فیلم گرفته شده از طعمه های متهم است. نیروی انتظامی و دستگاه قضایی باید ضمن انجام مراقبت های لازم، پس از سرانجام یافتن پرونده، نسبت به انهدام فیلمها اقدام نمایند تا زمینه ی سو استفاده ی دیگری فراهم نگردد.