بازنشستگان در برابر مجلس

گرانی اتوبوس در سال 88 به گرانی نرخ تاکسی خواهد پیوست. بعد از خودسوزی فردی در برابر مجلس، اکنون بازنشستگان با پرچم ما نان میخواهیم خود را به مقابل مجلس رسانده اند. در هفت تپه، اعتراض و شورش کارگرانی که براثر واردات شکر به خاک سیاه نشسته اند، ادامه دارد. کارگران کارخانه های نساجی کشور بیکار و بی حقوق اند. گرانی چون بختک روی آجیل و شیرینی شب عید افتاده است. دانشگاه ها به انبار خشم متراکم تبدیل شده اند. برنجکاران و چایکاران، همان وضع فلاکت بار و له شده در زیر چرخ دنده واردات را دارند که چغندر کاران و پنبه کاران ... ایران. تنها 24 ساعت پس از نمایش آماده افتتاح بودن نیروگاه اتمی بوشهر، حتی خبرگزاری های داخلی نیز نوشتند که این حرکت نمایشی خطر را علیه ایران بیشتر کرد. بخش عظیمی از زنان ایران برای گرفتن حقوق برابر خویش در برابر حکومت اند و بخش دیگری زیر فشار فقر در همین صف قرار دارند. روحانیون غیر حکومتی روز به روز حساب خودشان را از حساب حکومت بیشتر جدا می کنند. خبرگزاری امنیتی "فارس" که از زیر مجموعه های کیهان شریعتمداری شده، در این آشفته بازار و در این سانسور شدید خبری در ایران، یاد مرگ آیت الله منتظری افتاده و به استقبال مرگ او رفته است. گره کار فرومانده حکومت را می خواهد با مرگ آیت الله منتظری که البته آیت الله را خورده و حسینعلی اش را نوشته باز کند. مثل رهبر که گره کار فرومانده خود را می خواهد با اخراج مجاهدین خلق از عراق باز کند! میرحسین موسوی می گوید شاید بیایم و شاید نیآیم. شاید کار به جائی برسد که رهبر با همه کینه ای که نسبت به او دارد، گذشته را فراموش کرده و از او بخواهد وارد میدان شود و برای اوضاع آشفته کشور کاری بکند. خاتمی علیرغم فشار عظیمی که از دو طرف- موافقان و مخالفان- به او وارد می آید آهسته آهسته جلو می آید. احمدی نژاد که ماجرای دفن جنازه در دانشگاه امیرکبیر در گرماگرم کارزار انتخاباتی دانشجویان را بیش از پیش در برابر او قرار داد، به یکباره یاد دانشجویان دختر خوابگاه افتاده و برای شنیده گلایه های آنها رفته است. از سرلشگر فیروز آبادی رئیس ستاد کل نیروهای مسلح و بزرگترین حامی دولت احمدی نژاد در مراسم روز گذشته تجلیل از یکی از شهدای جنگ بنام "حاج علی" درباره عیدی امسال پرسیدند. او گفت. از نان و آب و کار و آزادی نگفت بلکه گفت به سربازان مرخصی می دهیم! همه این مجموعه همراه با بحران اقتصادی که به سرعت برق و باد خود را به ایران رسانده می تواند به بهمنی بزرگ تبدیل شود. این بهمن مردم را به سمت یک شورش می برد و یا به سمت صندوق های انتخاباتی؟