محمدعلی ابطحی- در اخبار روزنامه‌‌‌ های عربی می‌‌‌ خواندم که دو سه روز پیش در پیشاور پاکستان، وابستگان به طالبان پس از آن که ۱۶۱ فروشگاه ادوات موسیقی را خراب کردند به سراغ مقبره‌‌‌ ی شاعری صوفی به نام رحمان بابا، که در زمان حیاتش اشعار عارفانه و عاشقانه‌‌‌ ای می‌‌‌ سروده رفته‌‌‌ اند و آن جا را منفجر کردند. یاد حوادث مختلف این سال‌‌‌ ها علیه صوفیان در کشور خودمان افتادم. صوفی جماعت بر اساس فلسفه‌‌‌ ی درویشی نمی‌‌‌ تواند خطری برای هیچ جماعت و حکومتی باشد. وقتی کسانی که اگر جزء حکومت نیستند، حداقل مخالفتی از حکومت نمی‌‌‌ بینند صوفی و درویش بی‌‌‌ آزار را آزار می‌‌‌ دهند، به این معناست که آن قدر آسیب پذیرند که صوفی را هم تهدید می‌‌‌ دانند.اینها که با صوفیان چنین می کنند افراطیون شیعه هستند. رشد افراطی‌‌‌ گری شیعی مثل طالبانیزم نه تنها آبروی اسلام را می‌‌‌ برد، بلکه این اندیشه می‌‌‌ تواند برای حکومت شیعه‌‌‌ ی ایران هم به اصلی‌‌‌ ترین مشکل سیاسی و امنیتی تبدیل شود. همچنان که طالبانی که با امکانات عربستان سعودی به وجود آمد اصلی‌‌‌ ترین نیروی رویاروی حکومت عربستان سعودی شد.

زیاد پیر نبود، ولی به سختی راه میرفت. حتا با عصا. بر دستش تکه کاغذ رسید خود پرداز بانک بود. به من که رسید گفت " من چشمم درست نمی بیند. ببین چقر پول توی حسابم مانده است ". خواندم. 442708 ریال. گفت" پس فقط حقوق ها را ریخته اند. همان 244000 تومان را" . به خواندنم شک کردم. کاغذ را از دستش گرفتم و نگاهی دوباره به آن انداختم. نه. درست دیده و خوانده بودم.
پرسید " پس چرا عیدی ها را نریخته اند؟ " نگاهش کردم. فهمید.
- آخر قرار بود عیدی ها را با حقوق پرداخت کنند.
- گفتم " حتمن بعدن میریزند".
کاغذ را از دست من گرفت و به راه افتاد. و من مانده بودم در این فکر که در کشوری که به قول سرانش خط فقر در تهران چیزی حدود 600 هزار تومان در ماه است، این مرد که حتمن عروس و نوه و... هم دارد، و در این شب عیدی نگاه همه هم به دستش هست با این 244 هزار تومان حقوق ماهانه حالا شما عیدی را هم به آن اضافه کنید چه طور میتواند در چشم عروس و داماد و نوه هائی که روز اول عید به عنوان بزرگ خانواده به دیدنش میروند نگاه کند و شرمنده فقرش نشود؟
بعد یاد آقا و آقازاده ها و سلاطین مختلف افتادم. از سلطان شکر بگیر تا سلطان کاندوم! و خانه هائی که فقط چیزی بیش از یک میلیارد تومان اتومبیل در پارکینگ شان خوابیده است.
ما در این سی سال آن قدر چیز ها و حرفهای اجق وجق دیده و شنیده ایم که کمتر متعجب میشویم، مثل این حرف جناب محصولی وزیر کشور که با صراحت اعلام میلیاردر بودن کرد و مفتخر به پاسدار بودن! و در این میانه کسی نبود از ایشان بپرسد، شما که سی سال پیش در ارومیه به رخت متبرک سپاه پاسداران در آمدید مگر حقوقتان در ماه چقدر بود که طی سی سال به میمنت و مبارکی میلیاردر شدید؟
پاری وقتها همه چیز آن قدر رو و عیان است که نمی بینشان.