مصاحبه های لاریجانی در ژنو و هاشمی ثمره در واشنگتن
ریش وقیچی مناسبات با مصر
دردست اخوان المسلمین است

دیدار علی خامنه ای با مدعوین همایش ادیان در تهران
گفتگو خوب است
اما، به عوامل دیگری هم نیاز است!

شماری از رهبران و نخست وزیران سابق کشورهای اروپا، نخست وزیر سابق سودان و همچنین دبیرکل سابق سازمان ملل متحد که برای حضور در کنفرانس "گفتگوی ادیان" در ایران بسر می برند، روز گذشته به همراه محمد خاتمی با رهبر جمهوری اسلامی دیدار کردند. خبرگزاری های داخلی متن کوتاهی را بعنوان سخنان رهبر جمهوری اسلامی در این دیدار مخابره کرده اند که اگر این همه سخنان علی خامنه ای باشد، او برای اولین بار از زیاده گوئی پرهیز کرده و یا زمینه ای برای زیاده گوئی فراهم ندیده است. رهبر جمهوری اسلامی در این دیدار روی عوامل دیگری جز گفتگو تاکید کرد که جز قدرت نظامی تعبیر دیگری از آن نمی توان کرد. سخنی که نادرست نیست، اگر در کنار دهها عامل دیگر قرار گیرد. از جمله وحدت ملی، رضایت مردم از حکومت و پرهیز از تحریک و زبان تهدید و یا برخی دخالت ها در امور کشورهای منطقه و یا برخی عملیات تروریستی در خارج از کشور. علی خامنه ای در این دیدار روی نقش عدالت و مقابله با ظلم در عرصه جهانی تاکید کرد. نیم نگاهی به رفتار حکومت با مردم خود ایران و سلطه غارت و فقر و اختلاف فاحش طبقاتی در ایران هر خواننده و شنونده سخنان رهبر را نسبت به این تفسیر و توصیه بی نیاز می کند که "چراغی که به خانه رواست، به مسجد حرام است".

سرلشکر فیروز آبادی، رئیس ستاد کل نیروهای مسلح، برای چندمین بار در 3 سال گذشته، همه وزن فیزیکی و موقعیت نظامی- حکومتی خود را در حمایت از احمدی نژاد به میدان آورد. او در دانشگاه عالی دفاع ملی گفت:

افکار و اندیشه‌های آقای دکتر محمود احمدی‌نژاد رئیس‌ جمهور محترم کشورمان دارای جنبه‌های راهبردی حائز اهمیتی است؛ لذا وظیفه علما، اندیشمندان و استادان دانشگاه‌ها و بویژه دانشگاه عالی دفاع ملی است که این افکار را مدون کنند و به غنای علمی کشور بیافزایند.  افکار و اندیشه‌های راهبردی آقای احمدی‌نژاد از ظرفیت‌های بالایی در راستای پیشبرد امور انقلاب برخوردار است و باید به گونه‌ای طراحی شود که مدیران ، برنامه‌ریزان و سیاست‌گذاران کشور برنامه‌های خود را در راستای همین گام نو پایه گذاری و همانگ کنند. بخشی از افکار راهبردی و نوآوری‌های آقای رئیس‌ جمهور در کوچه پس کوچه‌های جریان‌های سیاسی و برخی مباحث رسانه‌ای گم می‌شود.

( همگان حق دارند از رئیس ستاد کل سئوال کنند، اگر شما با همین وزن برای حمایت از انتخاب مجدد احمدی نژاد به میدان بیائید، تکلیف چیست؟ این طرح های راهبردی قبلا در ستاد کل و دانشگاه عالی دفاع ملی تدوین نشده و سپس احمدی نژاد را برای اجرای آن از صندوق انتخابات گذشته بیرون نیآوردید؟ اگر در انتخابات آینده ریاست جمهوری علیرغم همه وزن شما و سپاه و بسیج و حزب غیر رسمی اما نیمه مسلح پادگانی، مردم به احمدی نژاد رای ندادند، تکلیف چه می شود؟ تشریف می برید کنار که مردم سرنوشتشان را خودشان دستشان بگیرند؟ و یا باز ستاد مقابله تشکیل میدهید؟ شما که بدون اجازه و همآهنگی با رهبر حرف نمی زنید، به این ترتیب و با این سخنان حرف اصلی و تصمیم قطعی برای انتخابات آینده ریاست جمهوری همان نیست که رهبر در دیدار با اعضای دولت گفت و تاکید کرد که بعد از این چهار سال، چهار سال دیگر هم برای سرنوشت کشور تصمیم بگیرید؟)

نیازی به توضیح است؟

همین دو خط، باندازه همه تفسیرها و طنزهای بی مزه و کم مزه ای که می نویسند لبخند تلخ سیاسی را بر لب شما نمی آورد؟ آنچه مردم می گویند، اگر سیاسی باشد بهترین شعار است و اگر طنز باشد، شنیدنی ترین و خواندنی ترین طنز. بعد از پیامکی که هفته گذشته رکورد را شکسته بود (مادر کردان: پسرم! اگر میدانستم وزیر می شی، میزاشتمت مدرسه)، حال این تصویر رکورد دار است!

عبدالله رمضان‌‏زاده سخنگوی دولت خاتمی با خبرگزاری ایلنا مصاحبه کرده و در 11 مورد آمار سازی، دروغگوئی اقتصادی و وضع وخیم اقتصادی کشور در دولت احمدی نژاد را بر شمرده است. اگر مجلس، واقعا مجلس بود، با همین یازده موردی که رمضان زاده بر شمرده رئیس جمهور را باید می کشیدند مجلس و گریبان او و آمار سازان کابینه اش را می گرفتند. حتی اقلیت باصطلاح منتقد و اصلاح طلب مجلس هشتم نیز حداقل در مقام درخواست استیضاح دولت وارد این میدان نمی شود.در حالیکه جان مردم از گرانی به لبشان رسیده و منتظر چنین تحول و تحرکی اند. این که آیت الله جنتی چه می گوید و یا رهبر چه می فرمایند، نان در سفره مردم نمی شود. این یازده سئوال را بخوانید:

بازار تبریز در روزهای اعتصاب علیه مالیات ارزش افزوده ای که دولت عقب نشست و اجرای آن را حداقل برای دو ماه به تعویق انداخت. این اعتصاب حداقل در بازار شهرهای مشهد، شیراز و تهران نیز روی داد. مالیات بر ارزش افزوده خود به خود تصمیم غلطی نیست و در تمام کشورهای اروپائی و شماری از کشورهای شناسنامه دار آسیائی نیز اعمال می شود. اما اشکال در تفاوت بر نظارت و رابطه دولت و مردم است. یعنی در آن کشورهای مردم می دانند با مالیاتشان چه می شود، با پول نفت دولت چه می کند، در آمدها حساب و کتابش چیست و... در مملکتی که مجلس آن در حسابرسی از تلویزیون بالای 500 میلیون سوء استفاده کشف می کند و کسی حاضر به پیگیری آن نیست و یا معلوم نیست بودجه نظامی آن چقدر است و نهادهای وابسته به بیت رهبری و خود بیت رهبری و یا بنیادها و درآمد امام زاده ها و امام رضا کجا می رود و با آن چه می شود، اجرای مالیات ارزش افزوده چگونه می تواند پیاده شود؟ با کدام نظارت مطبوعاتی و مجلسی و مردمی؟ اشکال اینجاست نه اصل مصوبه! فکری برای آن باید کرد.