بدنبال سکته قلبی و درگذشت ناگهانی «احمد بورقانی" معاون وزارت فرهنگ و ارشاد در زمان خاتمی و عضو هيأت رئيسه مجلس ششم، محمد خاتمی پيام تسليتی منتشر ساخت. در اين پيام آمده است:
احمد بورقانی، انسان بزرگوار و والامنشی که آگاهی، دينداری، تعهد و مردم دوستی را با متانت و تواضع مثال زدنی به هم آميخته بود از ميان ما رفت. انسان وارسته ای که با انديشه بلند و ايمان استوار و تجربه گرانسنگ در عرصه فرهنگ و سياست، سرمايه قيمتی ملک و ملت بود. بورقانی عزيز که خاندان شريفش به زيور درخشان شهادت آراسته بود هيچگاه چون سودازدگان رياکار اين نسبت را ابزار سوداگری و فخرفروشی نکرد و خود شاهدی بود الگو برای جامعه. دل همه دوستان و نزديکان و همه صاحبان فضيلت و ادب و آگاهی در فراق او ناآرام است. احمد بورقانی از جمله کادرهای مذهبی انقلاب 57 بود و نقش مهمی در جبهه تبليغات در دوران جنگ با عراق داشت. نقش مهمی که او در سالهای اصلاحات برای گشايش فضای سياسی – مطبوعاتی ايفاء کرد، به کينه ای هميشگی در دل مخالفان آزادی مطبوعات در حکومت و آنها که بعد از انقلاب و جنگ، انقلابی و جنگی شدند تبديل شده بود و چندين پرونده نيز برايش تشکيل دادند که منجر به احضار و مقدمه محاکمه و زندان او نيز انجاميد، اما پيشينه و نقشی که در انقلاب و دوران جنگ ايفاء کرده بود، هنوز سپر دفاع از او بود.

امشب، جمعه شب اول بهمن است. شبکه دوم تلويزيون جمهوری اسلامی، بخش هايی از دادگاه "آرش کمالی" بازجوی معروف ساواک (شاهنشاهی) را که در ابتدای پيروزی انقلاب دستگير شده بود پخش کرد. اين بازجو نوع برخورد خود و همکارانش را با فعالين سياسی که دستگير می شدند شرح می داد. پس از يادآوردی نام چند چريک و فعال سياسی، در پاسخ به يکی از پرسش های دادگاه گفت :" برخی از آنها هنگام بازجويی و در زير شکنجه کشته می شدند . در چنين مواقعی پرونده سازی می کرديم کهخودکشی کرده اند."

منيژه حكمت كارگردان فيلم‌ "سه زن" خطاب به دست‌اندركاران اين فيلم‌ نامه‌ای منتشر كرده و دلايل پرهيز از شركت دادن فيلم 3 زن در جشنواره‌ فجر را توضيح داد. او در نامه خود نوشت: من از شما عوامل خوب و دلسوز و حرفه‌يی فيلم "سه زن" عذرخواهی می‌كنم و اميدوارم مرا ببخشيد كه فيلم را به جشنواره فيلم فجر نبردم. جشنواره فيلم فجر ويترين سينمای ايران است. ديدن تلاش و كوشش خانواده سينما در اين روزگار سخت و طاقت‌فرسا، حق ماست. اما همان‌طور كه می‌دانيد فيلم "سه زن" با دغدغه‌های يك گروه فرهنگی و دلسوخته سينمای ايران ساخته شده است. يك سال و نيم كار و حساسيت برای ساخت يك فيلم فرهنگی، هويتی و ارزشمند كه حاصل يك تفكر جمعی است را بدست سليقه و تيغ سانسور نمی‌سپارم. بگذاريد بازی زيبای بازيگران خوب اين فيلم و تلاش و زحمت عوامل حرفه‌يی پشت صحنه آن حراج نشود . همه ما خوب می‌دانيم كه فيلم «سه‌زن» ماندگار است.
فيلم "سه زن" در بخش "پانوراما" جشنواره فيلم "برلين" پذيرفته شده است. خلاصه داستان چنين است: «مينو، سرگردان در پی دخترش می‌گردد كه درمی‌يابد ميراث كهنی را به يغما می‌برند. در اين حين مادرش می‌گريزد و در زمان گم می‌شود. حالا سه زن دور از يكديگر حرف‌ها، ترديدها و خيال‌های خود را در سفری بی‌انتها به تصوير می‌كشند. سفری در گذشته، درآينده و در زمان حال. در "سه زن" نيكی كريمی، پگاه آهنگرانی، مريم بوبانی، نازنين آقااحمدی، ستاره پسيانی، شهرزاد كمال‌زاده، نسيم اميرخسرو و بازيگران رضا كيانيان، شاهرخ فروتنيان، خسرو احمدی، مهرداد ضيايی، احمد ساعتچيان و آتيلا پسيانی بازی می کنند

کانون زنان ايرانی اعلام داشت: بيش از 900 تن از فعالان سياسی - اجتماعی ايران با امضای بيانيه ای خواستار آزادی سريع و بی قيد و شرط "ليلا حيدری" شدند. در بخشی از اين بيانيه که به ابتکار جمعی از زنان آذربايجانی تهيه شده، آمده است: ليلا حيدری هنگام ملاقات با همسر زندانی خود "بهروز صفری" (از فعالان سياسی آذربايجان) بازداشت و اكنون پنجمين ماه دستگيری خود را در بند 209 زندان اوين در حالی می‌گذراند كه به‌ گفته منابع خبری و بنا به گزارشِ گزارشكران حقوق بشر، بارها در زندان دچار حمله‌های قلبی و ميگرن شده است. دو بار در حين بازجويی بيهوش شده و حتی مسوولان بهداری نسبت به وضعيت او هشدار داده‌اند.

آمار رد صلاحيت های اين دوره اصلا خجالت آور است اما اين ها که اصلا شرم و حيای دموکراسی حاليشان نمی شود. به اين آمار دقت کنيد تا ببينيد عمق فاجعه تا کجا است:

استان خراسان رضوی 19 نماينده در مجلس دارد. اصلاح طلبان برای اين استان از 37 نفر خواستند ثبت نام کنند تا لااقل با رد صلاحيت احتمالی 50 درصد آن ها امکان ارائه کانديدا وجود داشته باشد. حالا فکر می کنيد از اين 37 نفر چند نفر تائيد صلاحيت شده باشند خوب است؟ انصافا چه فکر می کنيد؟ 20 نفر؟ 15نفر؟ 10 نفر؟ جالب است بدانيد فقط يک نفر!
استان اردبيل هفت نماينده در مجلس دارد. در اين استان هم فقط يک نفر اصلاح طلب تائيد صلاحيت شده است. در مازندران تازه وضع کانديداهای اصلاح طلب خوب است، برای 12 کرسی پارلمان تعداد هفت اصلاح طلب تائيد صلاحيت شده اند. در اين زمينه خجالت آورترين وضع ممکن را استان سيستان و بلوچستان دارد که از 15 کانديدای ثبت نامی اصلاح طلبان حتی يک نفر هم تائيد صلاحيت نشده و همگی به تيغ حذف گرفتار آمده اند. در چنين شرايطی آيا می توان گفت که برای اصولگرايان يک اقليت ضعيف هم پذيرفتنی است؟