آقای مهدی خزعلی، در یاداشت روزانه ای که در وبلاگ خود می نویسد، با عنوان "پیامی از یک دوست"امیرمحبیان"، پاسخی به اعتراض آقای امیرمحبیان که احتمالا هنوز باید نظریه پرداز- به سبک مجریان پیشگوی برنامه آب و هوا در تلویزیون ها- روزنامه "رسالت" باشد نگاشته است. توضیحی نیز، ما به بر توضیح آقای خزعلی افزوده ایم. هر دو را در ادامه می خوانید:
خزعلی: امروز از یک دوست پیامی دریافت کردم، آقای امیر محبیان پیام داده بود که سایت «پیک نت» مطلب شما را در صفحه اول درج کرده است و شایسته نیست سایتی که مخالف نظام است مطالب شما را درج کند. ضمن تشکر از دوست عزیز آقای محبیان، موارد زیر لازم به ذکر است:
اولاً: پیک نت و سایر سایت های خبری و تحلیلی خودشان مطلب را از سایت حقیر برداشته و منتشر میکنند و برای این کار نیز اجازه نمی گیرند، البته شایسته است اگر سایتها مطلبی را از سایت دیگر نقل میکنند منبع را اضافه کنند.
ثانیاً: تیتر انتخابی «پیک نت» ارتباطی به متن مقاله حقیر نداشته و کار حضرات آقایان پیک نتی است!
ثالثاً: از نظر این جانب مهم "ما قال" است نه "من قال" این که چه میگویند نه این که چه میگوید، در حالی که شما به "ما قال" و "من قال" اعتراض نفرموده و معترضید کدام رسانه آن را پخش کرده است؛ به اعتقاد حقیر فرقی نمیکند از کدام بلندگو سخن حق منتشر شود، ما باید تلاش کنیم از تمامی رسانه های دنیا سخن حق خود را منتشر نماییم.
رابعاً: مگر مطالب مسئولین ارشد نظام و ریاست جمهوری توسط تمامی رسانه های خارجی و بیگانه و حتی دشمن منتشر و نقد نمی شود، آیا شایسته است که سخنان آقای احمدی نژاد در روزنامه های اسرائیلی منتشرشود؟
خامساً: اگر نقد مسئولین ناگوار است، چرا رئیس جمهور تمامی گذشته انقلاب را نقد کرد تا رای آورد؟ و هر بار برای جبران نواقص و کاستی ها مافیای موهومی را مطرح و فضای کشور را ملتهب میکند؟ هرچند مطلب حقیر اشاره به فرد خاصی ندارد و فقط به سوژه و موضوع تئوریک اشاره دارد و قطعاً مسئولین ما از این گونه خطاها مصون و مبرا می باشند.

پیامی از یک همکار
نه دشمن و نه دوست

پیک نت: برای اطلاع آقای خزعلی نویسنده و همچنین آقای محبیان معترض تکرار می کنیم:
ا- مطالبی که ما از وبلاگ ها جهت انتشار در پیک نت انتخاب می کنیم با توجه به جای کمی که ستون دیدگاه ها از نظر عرضی دارد، "وبلاگ" را بصورت مخفف "و" می نویسیم و سپس اسم نویسنده را در ادامه آن. مثلا: و. مهدی خزعلی.
اگر هم یکبار و چند بار این "و" از قلم افتاده باشد و بیفتد، نه عمدی که سهوی است.
2- بارها در پیک نت اعلام کرده و به بهانه اعتراض آقای محبیان یکبار دیگر نیز اعلام می کنیم، که عناوین مطالب برگرفته شده از سایت ها و وبلاگ ها و خبرگزاری ها و روزنامه ها را ما خود انتخاب می کنیم. به چند دلیل. نخست آنکه اکثر این عناوین حرفه ای نیست، در حالیکه ارباب حرفه ای مطبوعات و درس خوانده های این مکتب خوب می دانند که "تیترزنی" خود یک حرفه در دل حرفه روزنامه نگاری است. چنان که در مطبوعات قدیم - و شاید اکنون هم- ، معمولا یکی دو نفر به این حرفه مشهور می شدند و نام آور. اگر آقای محبیان تمایل داشته باشد بداند اصول این کار چیست، بفرمایند تا در همین ستون شرحی دراین بار بنویسیم.
دوم آن که ملاحظاتی که نویسندگان مطالب و انتخاب کنندگان عناوین در ایران دارند، ما درخارج از ایران نداریم. به زبانی ساده تر: ما غم سانسور و روانه دادگاه شدن را نداریم!
به روزگاری که آقای محبیان هنوز تمرین انشاء نویسی هم سرکلاس مدرسه نمی کردند، ما در روزنامه های وقت این شمشیر داموکلس را بر فراز سر خود نه تنها دیده بودیم، بلکه بارها گردنمان با تیغ آن آشنا نیز شده بود. آن موقع سرهنگ فردوس و تدین و محرمعلی خان بودند و حالا مرتضوی قاضی و صفارهرندی وزیر و زبانم لال؛ نکند آقای محبیان روزنامه نگار! هم اینکاره شده است؟