سر دبیر محترم، 30 سال پس از انقلاب، فکر می‌کنم اگر 30 سال پیش اینترنت وجود داشت و ما هم به همین گستردگی با اینترنت دسترسی داشتیم، انقلابی صورت می گرفت؟
بدین معنی‌ که درآن دوران بدلیل آشنا نبودن به طرز فکر و درجه اعتبار فرهنگی، اعم از اخلاقی‌، سیاسی، داشتن اشراف لازم و کافی‌ به محیط و موارد مورد مختلف خودمان، فکر می کردیم همه روشنفکر و عالم و فقط یک بد داریم که آنهم باید برود.‌هر از سالی‌ و ماهی‌ یک مقاله یک نفر می نوشت و ما از درد تشنگی هزار کپی از آن منتشر می کردیم. حالا شما به دور برتان در سایت‌های فارسی‌ نگاه کنید. جز در موارد استثنائی و افراد استثنائی، در بیشتر موارد تعصب، بی‌ اطلاعی، کینه توزی - چه چپ چه راست- حرف آخر را می زند. البته شاید سایت شما بیشتر از بقیه منطقی‌ و متساهل باشد. این همه صغرا و کبرا چیدم برای آنکه بنویسم مقاله خانم نگاهی است در مورد خانم "پیلین" معاون مک کین کاندیدای ریاست جمهوری از حزب جمهوریخواه امریکا و رابطه آن با عقل امریکائی نمونه ای از همان تعصبی است که به آن اشاره کردم.
این مقاله نشان میدهد که ایشان شناخت کافی‌ از جامعه ایکه در باره اش مینویسد ندارد ولی با اطمینان و بدون اینکه لاآقل بگوید (نظر من اینست) نوشته است.
نه خانم پیلین را میشناسم و نه با امپریالیسم خون خوار در ارتباطم، اما چنین مقاله ای ترجمه و رونویسی است از
اخبار تلویزیونی درایران. ضمنن مقاله "قومیت ها" مثل اکثر مقالات و تفسیر‌هایتان
بسیار خوب بود. موفق باشید.
پیک نت:
دوست گرامی وقتی نویسنده ای مقاله اش را امضاء می کند و ما با اسم او منتشر می کنیم، یعنی نظر نویسنده است. خانم افسانه نگاهی هم مقاله و نظر خودش را امضاء کرده و ما هم با اسم ایشان منتشر کردیم و حقیقتا هم نام خود ایشان است. شما اگر نظر دیگری دارید، با اسم واقعی خودتان بنویسید تا منتشر کنیم. ضمنا فکر نمی کنید آن جامعه ای که درباره آن صحبت می کنید و می کنیم، روی شاخ تلویزیون ها و تبلیغات می چرخد؟ اگر یک شب تلویزیون ها برنامه نداشته باشند میلیون ها امریکائی نمی دانند صبح چه باید بخرند و چه باید بخورند. ماجرای انتخابات امریکا هم حادثه ایست در همان جامعه و متاثر از تبلیغات. ما در همین روزها نگرانیم که با یک حادثه و باز شدن یک توپخانه تبلیغاتی بالای 50 در صد رای دهندگان امریکا را ببرند به آنجا که می خواهند. با یازده سپتامبر و اسامه بن لادن و حالا احمدی نژاد چنین نکردند و نمی کنند؟ با همین ماجرای گرجستان چنین نکردند؟ با برنامه اتمی ایران چنین نمی کنند؟

چند شبی است که درباره فریبکاری فرقه ها در شبکه اول سیما مطالبی مطرح می شود. اما اگر به این برنامه و ساختار آن دقت کنیم می بینیم که خود این برنامه بر اساس فنون نه چندان ماهرانه فریبکاری ساخته شده است.
مثلا، ظاهر برنامه طوریست که گویی با یک برنامه علمی و تحقیقی و با حضور یک پژوهشگر واقعی مواجهیم، اما این چه برنامه تحقیقی است که همه از یک موضع دفاع می کنند و فقط نظرات همدیگر را تایید میکنند و حتی یک نظر مخالف را هم مطرح نمی کنند؟
آیا این اسمش فریبکاری نیست که تکه های فیلم افراد را طوری پخش کنند که اول و آخر حرفهایشان معلوم نیست و فقط یک تکه که معنای مورد نظر آنها را می رساند گزینش کنند و پخش کنند؟ اگر فریبکار نیستند چرا فیلم را کامل پخش نمی کنند؟