جديدا سريال هايی از صدا و سيما پخش می شود که شباهت بسياری به فيلم های زمان شاه دارد. همان ادبيات، نمايش همان بدبختی ها، با اين تفاوت که در آن زمان بدبختی ها يک فيلم می شد ولی حالا از هر کدام يک سريال می سازند و اين نشان از عميق شدن بدبختی ها دارد. از زنان درمانده يک سريال می سازند، از اعتياد يک سريال ديگر. اين تکرار يک تراژدی است که چندان هم طنز نيست. حالا همه اين بدبختی ها را داشته باشيد، درد اين بسيجی ها را هم داشته باشيد. در دشان کافی شاپ هاست. پريروز رفتيم به سمت کافی شاپ فنجان که می گفتند برای پسر علی پروين است .ديدم شيشه هايش شکسته و مغازه اش نابود شده است. پرس و جو کردم و فهميدم که لباس پلنگی ها ريخته اند آنجا و همه چيز را نابود کرده اند و بالای سر درش هم نوشته اند "مرگ بر منافق". اين لباس پلنگی ها، شايد همان نقابلدارهائی باشند که مجری طرح امنيت اجتماعی شده و مواد فروش ها و اوباش محلات را می گرفتند، شايد هم گروه ضربت تازه ای باشد که از يک جائی سازمان داده شده اند. هرچه باشد و باشند، اين زنگ خطر به صدا در آمده که گروه گروه با نام ها و لباس ها و اسامی مختلف، گروه هائی دارند شکل می گيرند که در آينده سياسی کشور نقش آفرين خواهند شد.
از انقلاب احمدی نژادی انتظار جز اين داشتيد؟

امين شعبانی نماينده سنندج در مجلس:
وزير کشور پاسخ بدهد که چرا سردبير هفته نامه محلی كه اعتبارات آن از سازمان همياری شهرداری‌ها تامين می‌شود يك فرد غيربومی و بازنشسته انتخاب شده است و عملكرد نمايندگان مجلس در بين مردم منعكس نمی‌شود.
تغيير و تحولات مديران استانی در هر دولت اتفاق می‌افتد. در كردستان در چند سال اخير به فرزندان كرد اعتماد شده بود و به عنوان فرماندار و مديران كل انتخاب شده بودند، اما در دولت نهم اين افراد بركنار و مديران كم تجربه و غير بومی جايگزين آنان شدند.
مديران بومی جابجا شده‌اند و مديران غير بومی جايگزين شده‌اند. در مديريت استان‌های ايلام و كرمانشاه حداقل بايد از مديران بومی استفاده می‌شد، نه بر عكس.