آقای رهبر در بهترین فصل شیراز، که فصل و گل و گلابگیری است رفت به فارس و صد البته شیراز. سیمای جمهوری اسلامی در نمایش چاپلوسی ها هر چه هنر داشت به میدان آورد و آنجا که کم آورد از فیلم سفرهای استانی شاه مدد گرفت. پس از رسیدن "اقا" به شیراز چند دختر بچه که تمرینشان داده بودند برنامه ستایش و مجیز گویی را اجرا کردند: ای روح قدسی...ای قدوس.. ای نایب امام زمان...ای کلماتت موزون ....ای تجلی تمام ارمانها....."
میدانم که این صحنه آرائی شاهنشاهی حتی با تمسخر بسیاری از حکومتیان- اعم از روحانی و غیر روحانی- همراه بود، گرچه لب به دندان می گیرند و ناظرند. این شوی تلوزیونی یکی از جلف ترین و زننده ترین شوهایی بود که در سالهای اخیر از تلویزیون پخش شد، اما مهمتر آنست که گویا دستور واحدی برای چنین صحنه سازی ها و خودشیرینی ها صادر شده است، زیرا در سفر به استان یزد هم مشابه همین بازی به نمایش گذاشته شد. از واکنش های رهبر به این چاپلوسی ها و نمایش ها چنین بر می آید که او واقعا باورش شده و بصورت بیمارگونه ای از ان لذت هم می برد. نچه که من از تلویزیون دیدم حتی جلف تر از شوهای شیطان پرستان غرب بود.
انتقاد از دولت در سیم
همزمان با سفر رهبر به شیراز و حمایتی که از دولت احمدی نژاد در سخنرانی اش کرد، صدا و سیما نیز پخش برنامه هائی را در انتقاد از احمدی نژاد و سیاست های اقتصادی اش آغاز کرده که نشان دهنده فشار مردم کوچه و بازار است. پنجشنبه شب گذشته صدا و سِیما در 2 نوبت صبح و ظهر برنامه انتقادی از احمدی نژاد را پخش کرد. این برنامه از شبکه اول در ساعت 8 صبح برای تهران بود و در نوبت دوم ساعت 11 شب از شبکه اول پخش شد.
منتقد برنامه صبح سرپرست ویژه دادسرای اقتصادی بود که به نحوه برخورد احمدی نژاد با قضیه مفسدین اقتصادی انتقاد داشت. منتقد شب هم محسن رضایی بود که به جهت گیری های اقتصادی احمدی نژاد انتقاد داشت و بصورت مستقیم اسم دولت را برد.

در فرهنگ کهن ایران، واژه ی اندیشه برانگیزی وجود دارد:"خویشکاری"یعنی هر کسی کار خودش را درست انجام بدهد...مثلا رییس جمهور مسئول اداره امور اجرایی کشور است. اصلاح امور جهان یا رهبری جهان اسلام به او ربطی ندارد. دادستان کل کشور بایستی نگران پرونده های قضایی و حقوق مردم باشد...مثل پرونده دکتر زهرا که در همدان در بازداشتگاه کشته شد...پرونده های دانشجویان...همین حسینیه شیراز و...اما دادستان کل در باره واردات عروسک بیانیه می دهد...وزیر کشور معمولا در باره مسایل اقتصادی مصاحبه می کند و از دستاوردهای اقتصادی می گوید...استاندار لرستان در باره این که ما جزو پنج کشور اتمی دنیا هستیم حرف می زند...
سال ها پیش رفته بودم به اردوگاه نگهداری بیماران جذامی در تبریز...خاطره غریبی بود...دیدن راهبه های اروپایی که سالیان سال است در خدمت جذامیان عمر می گذرانند و فارسی را هم با لهجه آذری حرف می زنند...رفتم مدرسه ابتدایی کودکان جذامی ها...مدرسه مثل یک زباله دانی در میان باغ بود...تار و غبار گرفته. کثیف، آن چنان که نفست بند می آمد...در دفتر مدرسه با مدیر مدرسه صحبت می کردم. گفت علوم سیاسی خوانده، شروع کرد به تحلیل مسایل ایران و جهان. گفتم:"می دونی مهمترین مساله جهان چیه؟"
چند مساله ای را بر شمرد. مدام می گفتم نه! از اون مهمتر هم هست. دست آخر پرسید :" کدوم مساله؟"
گقتم:" مدرسه بابا باغی!" تو باید یه این مدرسه برسی. اگر به جای تو بودم. با کمک بچه ها مدرسه را جارو می کردم. رنگ می زدیم. از آموزش و پرورش کمک می گرفتم...تو برادر عزیز به درد این مدرسه نمی خوری. تو باید رئیس بشی...
آن مدیر مدرسه باباباغی تنها نمانده است...
انگار مدرسه و مدیر تکثیر شده است...

شورای عالی قضائی به ریاست رئیس قوه قضائیه، بند 4 لایحه قانون مجازات اسلامی را تصویب کرد. بموجب این بند که نام آن "جرم سیاسی" است متخلفین از این قانون به حبس از شش ماه تا دو سال یا اجبار به اقامت(تبعید) در محل معین یا منع از اقامت در محل معین از دو تا سه سال و محرومیت از حقوق اجتماعی به مدت پنج سال محکوم خواهند شد.
1 ـ فعالیت‌های تبلیغی مؤثر علیه نظام
2 ـ برگزاری اجتماعات یا راهپیمایی‌های غیرقانونی
3 ـ نشر اکاذیب یا تشویش اذهان عمومی از طریق سخنرانی در مجامع عمومی، انتشار در رسانه‌ها، توزیع اوراق چاپی یا حامل‌های داده (دیتا) و امثال آن.
4 ـ تشکیل یا اداره جمعیت غیرقانونی یا همکاری مؤثر در آنها
5 ـ تلاش برای ایجاد یا تشدید اختلاف بین مردم در زمینه‌های دینی، مذهبی، فرهنگی و نژادی
تبصره یک : چنانچه جرم سیاسی همراه با یکی از جرائم دیگر ارتکاب یابد، مرتکب به مجازات اشد محکوم خواهد شد.
تبصره دو : صرف انتقاد از نظام سیاسی یا اصول قانون اساسی یا اعتراض به عملکرد مسئولان کشور یا دستگاه‌های اجرایی یا بیان عقیده در ارتباط با امور سیاسی، اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و نظایر آن جرم محسوب نمی‌شود.

گفت وگویی که سه شنبه هفته پیش با دکتر دانش جعفری داشتم، حواشی زیادی داشت. وزیر سابق اقتصاد دراین گفت وگو حرف های زیادی زد که تمایلی به انتشارش نداشت. دانش جعفری در جلسه خداحافظی اش سنت شکنی کرد و خیلی چیزها گفت اما یک نکته بامزه باقی مانده که فکر می کنم مطرح کردنش بد نباشد.
از وزیرسابق اقتصاد پرسیدم:
"با وجودی که به عنوان سخنگوی اقتصادی دولت انتخاب شده بودید، چرا حتی یک بارهم رودر روی خبرنگاران قرار نگرفتید؟
دانش جعفری- دردولت نهم همه نقش سخنگوی اقتصادی را بازی می کردند. حتی وزیر اطلاعات و وزیر کشورهم به خود اجازه می دادند دراین مورد اظهارنظرکنند.
با رئیس جمهور دراین مورد خیلی صحبت کردم وشرط کردم، درصورتی نقش سخنگوی اقتصادی را می پذیرم که هیچ عضو کابینه از جمله شخص رئیس جمهور درمورد مسایل اقتصادی اظهارنظر نکند، اما احمدی نژاد نپذیرفت ومن هم زیر بار مسئولیت سخنگوی اقتصادی نرفتم.( وبلاگ نوشته های یک روزنامه نگار)