سردبیر محترم پیک نت
امروز مطلب سایت را که خواندم (در مورد سخنان فرمانده کل سپاه برای سیزده آبان دیگر) فهمیدم چرا در یک ماه گذشته هر شب جلوی همانجایی که محافظین سر تا مسلح آنرا سفارت مصر می خواندند(!) گروهای ضد شورش قرق می کردند. خیابان شریعتی پایین تر از تجریش ورودی یکی از کوچه ها(همان سفارت مصر) را گاردیها بسته بودند وبه شدت از انجا مراقبت می شد .هر بار که از آنجا گذشتم از شلوغی داخل کوچه فهمیدم خبری هست اما امکان رفتن برای سردرآوردن از ماجرا ممکن نبود. یک بار هم تا ساعتها ترافیک تجمع پلیسها باعث شد چهار ساعتی آمد و شد خیایابان شریعتی بسته شود. چیزیکه از همه بیشتر به چشم میخورد لباس سپاهی ها بود و یه همههمه داخل کوچه . مانده بودم که اگر تجمع دانشجویی است (نزدیک 16 آذر بود) چرا مانند هردفعه به سرکوبی وحشیانه نینجامیده واگر نیست به چه علت از محله محافظت می کنند. حالا که خود سپاهیان بازگو کردند معلوم شد دست پخت چه کسانی بوده است .با تشکر

دراین سه ساله آنقدر چیز های عجیب و غریب شنیدیم که نمیدونیم کدومشو باور کنیم و کدومشو رد، ولی به هر حال رسمه زمونه این بوده که دین همیشه دست مایه انسانهای سیاس حاکم که سوار بر جهل عوام ناگاه است باشد بعد از بشقاب گذاشتن برای امام زمان بر سر سفره مقامات دولت نهم و همچنین اقامه نماز به امامت امام غایب حال پس از عید قربان که پایان مناسک معنوی حج است دادن ولیمه امام زمان بدعتی جدید در دولت نهم است که به بهانه این دلیل که امام زمان غایب از نظر هر ساله مشرف به حج در میان ماست باید ولیمه اش داده شود، در بعضی از خانواده ها این باور با برگزاری عصرانه ای زنانه و یا مردانه به صورت دوره ای تا عید غدیر برگزار شد و متمولین به مقدار سرمایه سفره رنگین برپا کردند

چقدر به شما اهمیت داده می شه. وقتی داری در معدود ساعتهایی که به صداوسیمای ایران نگاه می کنی ناگهان به فیض دیدن آگهی نایل می شوی و بعد از چندین دقیقه اعصاب خوردی کانال رو عوض می کنی یه بابایی داره از تهاجم فرهنگی حرف می زنه و بعدش آقا (علی خامنه ای) میاد برات صحبت میکنه "بسم الله الرحمن الرحیم " و یه چند تا کلمه دیگه میگه و بعد هم شروع میکنه به
جور کردن کار برای جوانان وطن. کارشون چیه؟ مبارزه با تهاجم فرهنگی. اما یه چند تا مشکل اساسی وجود داره
1- لباسای رهبر بافت کشوری است که با فرهنگ آن بعنوان فرهنگ بیگانه باید مبارزه شود. این یکی بدون مبارزه وارد ایران می شود.
2- رهبر اگر خیلی راست می گوید مبارزه با فرهنگ بیگانه را اول از خودش شروع کند و بعد هم به بقیه بگوید اینقدر عربی بلغور نکنید.
3- رهبر سلامش را که به عربی می کند، لااقل در خداحافظی یک کمی مبارزه با فرهنگ بیگانه کرده و به فارسی بگوید خداحافظ!
کلید ایرانی

پیک نت یک روزنامه اینترنتی و در عین حال تحلیلی- خبری است. هیچ سایت خبری و یا تحلیلی و یا خبری- تحلیلی در جهان نیست که نسبت به رویدادهائی که منتشر می کند بی طرف باشد. اگر هم چنین ادعائی را هر سایت، نشریه یا رسانه صوتی و تصویری کرد، شما باور نکنید. به همین دلیل، پیک نت نیز در 8 سالی که منتشر می شود، جهت گیری سیاسی ویژه خود را پیوسته داشته و حفظ کرده، که خوانندگان پیگیر آن، با این ویژگی آشنا هستند.
هیچ روزنامه خبری – اعمم از چاپی و یا اینترنتی- نمی تواند نسبت به اخبار روزانه بی اعتناء باشد و نام خود را نیز روزنامه بگذارد، بویژه در ارتباط با آن کشوری که به زبان آن و برای مردم آن منتشر می شود. به همین دلیل و با توجه به اینکه از جمله اخبار مهم دو سال گذشته ایران، خطر حمله امریکا به تاسیسات اتمی و نظامی کشور بوده است، پیک نت اخبار مربوط به این مسئله را- که امیدواریم هرگز تحقق نیابد- با سمت گیری نظری و سیاسی خود پوشش داده است. در ابتدا بندرت نشریه ای اخبار این خطر را- ناباورانه- پوشش می داد و تنها بتدریج که شمار اخبار مربوط به آن در مطبوعات جهان بیشتر شد و در داخل کشور نیز مقامات عالی نظامی و غیر نظامی کشور در باره این خطر سخن گفتند و اخبار مانورهای نظامی برای مقابله با حمله و طرح های دفاع ملی (غیرعامل) منتشر شد، حساسیت ها جلب شده و دیگران نیز اخبار مرتبط را منتشر کردند. بنابراین، ما در ارتباط با خطر حمله به ایران کار خبری کرده ایم، نه اعلام نظر خودمان را. ضمن آنکه با توجه به دیدگاهی که داشته و داریم، اخبار مرتبط را با جهت گیری هشدار به همگان منتشر کرده ایم و این از ویژگی های پیک نت است. همیشه مفسران بعد از حادثه زیاد خواهند بود، مهم آنست که قبل از حادثه نسبت به وقوع آن هشدار بدهید و یا اخبار آن حادثه در حال وقوع و یا شرف وقوع را پوشش بدهید و نظرات را به آن جلب کنید.
درباره خطر حمله به ایران، ما اینگونه عمل کردیم و این سیاست را در آینده نیز ادامه خواهیم داد. نه تنها درباره خطر حمله به ایران، بلکه درباره هر رویداد دیگری. هستند کسانی که تصور می کنند اخبار احتمال حمله امریکا به ایران را پیک نت زیاد برجسته کرده است. نمونه این اظهار نظر را در اینجا بخوانید.
برای روشن ساختن موضع خود، بار دیگر این را تاکید می کنیم که از نظر ما خطر حمله به ایران و یا برخاستن جنگ در کشور همچنان مطرح است و ما نمی توانیم نسبت به آن بی‌تفاوت بمانیم. حتی نسبت به اخباری، نظیر خبری که روز گذشته از قول اوباما رئیس جمهور جدید امریکا در آن کشور منتشر شد و ما با عنوان "پیشنهاد اوباما به روسیه..." آن را منتشر ساختیم. البته برخی خبرگزاری های داخلی کشور نیز بعد از ظهر دیروز با انگیزه ها و سیاست های خود به آن خبر پوششی وسیع دادند. یعنی این جمله را از آن خبر برجسته کردند:"اقدام نظامی همچنان روی میز امریکاست. دیروز از نظر آن خبرگزاری ها این بخش خبر مهم بود و از نظر ما آن بخش که خود انتخاب کرده و عنوان اول پیک نت ساختیم. زیرا بنظر ما در مقطع کنونی (یعنی هفته ها و چند ماه آینده) آن بخشی که ما منتشر کردیم پراهمیت تر از آن بخشی است که امثال خبرگزاری "فارس" آن را با امید به حفظ حالت نظامی در کشور و در چنین حالتی رفتن به سوی انتخابات ریاست جمهوری آن را برجسته کردند.. و این یعنی سمت گیری سیاسی با توجه به ارزیابی اوضاع سیاسی کشور!
ما امروز خطر جبهه اعراب علیه ایران، حوادث بسیار مهم پاکستان و احتمال شکل گیری دولت مستقل بلوچستان، بازگشت طالبان در قدرت و یا سهیم شدن در دولت افغانستان، جدا شدن بخشی از ایران و پیوستن به جمهوری نو استقلال بلوچستان، تمرکز غیر عادی قوای نظامی امریکا در مرزهای افغانستان و دو برابر شدن نیروهای امریکائی مستقر در افغانستان، مستحکم تر شدن روزافزون پیوند عراق با کشورهای عرب خاورمیانه و عرب خلیج فارس و نتایج فاجعه بار سیاست سرکوب برای رسیدن به حکومت وحشت ملی در داخل را برجسته می بینیم. به همان اندازه که خطر حمله به تاسیسات اتمی و نظامی ایران و غرق شدن ایران در یک یا دو جنگ منطقه ای در دو سوی شرق و غرب کشور را جدی می بینیم. بنابراین، طبیعی است که درانتظار پوشش دادن ما به اخباری در این ارتباط باشید. ما از این سادگی که با رفتن بوش و آمدن اوباما ورق برگشته و آب ها از آسیاب افتاده است فاصله داریم. همچنان که از این خوش بینی که جمهوری اسلامی میتواند به این آسانی سیاست نظامی و منطقه ای خود را عوض کند فاصله داریم. میان این دو تیغ تیز حوادثی روی خواهد داد، که برای انتشار آنها زمان را از دست نخواهیم داد.