دبيرکل جمعيت موتلفه هشدار داده است که دوم خردادی ها می خواهند مجلس ششم ديگری درست کنند. وقتی پس از دو سال و نيم، که مجلس و دولت در اختيار محاقظه کاران است و همه ی تبليغات رسانه ای در اختيار آنان است و شورای نگهبان هم آمادگی حذف گسترده نيروهای اصلاح طلب را دارد، دبيرکل منطقی ترين حزب جناح راست که لابد معتقد است اين امکان در شرليط غير دوپينکی برای اصلاح طلبان آماده است و می خواهد از راه امداد های غيبی جلو اين کار را بگيرد و اين هشدار را می دهد، در حوزه سياست دارای معنای مهمی است: يعنی زمينه ی اجتماعی رای جريانات اصلاح طلب آنقدر جدی است که عليرغم همه ی اين موانع باز هم امکان داشتن مجلس ششم وجود دارد. اين اعتراف مهمی است. اين را بايد جريانات اصلاح طلب باور کنند واين فرصت تاريخی را با اختلافات کوچک و بی ارزش از بين نبرند. حتی اگر اخبار 20:30 به آنها بگويد که مصاحبه های اختلاف انگيز آنان را پخش می کند.

ابطحی- آقای حداد عادل ديروز در افتتاح نمايشگاه مطبوعات، آن ها را تشويق کرده بودند تا در مورد افشای فساد بنويسند. نمی دانم چه تصادفی بود که بلافاصله مصاحبه ای را خواندم که با خانواده ی دختر خانم پزشک همدانی ترتيب داده بودند. خيلی دردناک بود. خدا کند راست نباشد. همان خانمی که ميگويند در بازداشت خودکشی کرده و خانواده اش نپذيرفته اند. دانشجويان ادعای شکنجه کرده اند. دوست داشتم کسی می گفت آيا اين موارد را هم جزء فساد است و اساساً از بين بردن حقوق انسانها و مواردی مثل شکجه و قتل، فساد تلقی می شود يا خير؟ اگر واقعاً اين موارد فساد است، کاش ايشان و يا کسان ديگری که اين خبر را خوانده اند گروهی را برای تحقيق می گذاشتند تا لااقل برای خودشان روشن شود که ماجرا چيست. اين بی اعتنايی به اين نوع اخبار و فراموش شدن گفتمان حقوق بشری زنگ خطر بزرگی برای امنيت اجتماعی و سياسی است. در آن دوره در مورد پرونده زهرا کاظمی که جمعی از اعضای هيأت دولت موظف به پيگيری شدند و گزارش علنی هم دادند، اما نتيجه عملی نگرفتند. اگر الان هر يک از مسئولان کشور، اين ماجرا را پی گيری کنند و اگر تخلفی ديدند اعلام نمايند با هماهنگی کاملی که بين قوای کشور هست، می توانند نتيجه بگيرند و لذا مسئوليت شرعی و مردمی و قانونی آنان سنگين تر است. و در نهايت اگر کارهای تجاوز به حقوق بشر هم فساد تلقی ميشود، آيا روزنامه ها امنيت دارند بنا به توصيه آقای حداد عادل اين فسادها را افشا نمايند؟ يا آن که فقط فسادی در روزنامه ها بايد افشا شود که ضمن آن فقط رقبای سياسی و صنفی آسيب ببينند؟!

 چند روز قبل يکی از دوستان سوال جالبی از من کرد. او پرسيد واقعا اگر شورای نگهبان به عنوان ناظر بر انتخابات و با توجه به قدرت حاصل از نظارت استصوابی که نتيجه تفسيرآن شورا از قانون اساسی است، در موضع حق و عدل نشسته و اهل خط و خط بازی نيست، پس چرا اکثريت قاطع کانديداهای جناج محافظه کار به هيچ وجه دغدغه تائيد صلاحيت را ندارند ولی در جناح رقيب، يعنی اصلاح طلبان هيچ فردی نيست که دغدغه رد صلاحيت را نداشته باشد ؟
نتوانستم به دوستم پاسخ قانع کننده ای داده و از شورای نگهبان دفاع کنم . پس از چند روز، به طور اتفاقی مصاحبه ای از آقای باهنر خواندم که در آن مصاحبه ايشان ضمن احترام ظاهری به رئيس مجلس خبرگان، از اينکه ايشان در محافل مختلف بر ضرورت انتخابات سالم و عادلانه و آزاد تاکيد کرده بودند ، تا حد زيادی آشفته و نگران شده بودند . موضع آقای باهنر باعث شد، قدری عميق تر به موضوع بينديشم . در نهايت پاسخی برای سوال دوستم پيدا نکردم بلکه متوجه شدم حق با آقای باهنر و همفکران ايشان است.
وقتی فرد و جناحی نه دغدغه تاييد و رد صلاحيت را دارد و نه از يکپارچگی ناظران و مجريان در انتخابات آتی ضرر می کند و نه مشکل رسانه ای دارد و قيمت نفت هم که بالا رفته و در آمد فراوان ايجاد کرده تا به هر نحو ممکن صرف بی کفايتی های مديريتی شود و فعلا هم که چرخ می چرخد و اگر هم نچرخيد، به ايشان و جناح حاکم در دولت و مجلس مربوط نيست، بلکه بطور قطع و يقين توطئه استکبار جهانی در کار است و ... واقعا" چرا ايشان از تاکيد رئيس مجلس خبرگان بر انتخابات آزاد گله مند نباشد؟ چرا شورای نگهبان از قدرت قانونی خود بهره لازم را نگيرد؟
مگر حاکميت يک پارچه برای کشورضرر داشته است ؟
مگر ايران و آينده آن هم مهم است؟
اگر ايران و سرنوشت آن هم مهم است ، فقط و فقط برای اين است که ما حاکم باشيم و اگر حاکم نباشيم ، ايران می خواهد باشد و می خواهد نباشد .

احمد توكلی گفته است: "كشتی اقتصاد دولت قطب نما ندارد".
قبلا آقای احمدی نژاد خودش گفته بود: "قطار هسته ای ما ترمز و دنده عقب ندارد".
بر همين سياق بنده نيز قصارات زير را می فرمايم:
- آمبولانس دولت فقط آژير و چراغ گردان دارد. اما ضمن حركت دور خودش می چرخد.
- موتور سيكلت دولت كلاه ايمنی ندارد. يا پليس می گيردش يا از مغز راحت می شود.
- تراكتور دولت گاوآهن ندارد. توی مزرعه كه راه برود زمين سفت تر می شود.
- ليفت تراك دولت بالابر ندارد. كف انبار الكی می چرخد.
- هلی كوپتر دولت ملخ ندارد. روی زمين مثل سورتمه راه می رود، البته به شرط آنكه بكسل شود.
- پيكان دولت كاربراتور ندارد، سمند دولت انژكتور. بنزين را می خورد اما موتور را راه نمي
اندازد.
- زانتيای دولت ا-بی-اس و ايربگ ندارد. منت الكی است روی سر آدم. آخر و عاقبتش هم ضربه
مغزی است.
- قايق دولت پارو ندارد. دنبال آب می رود.
- ويلچر دولت چرخ جلو ندارد. تكان بخورد كله پا می شود.
- گاری دولت اسب ندارد. فقط به درد سرازيری می خورد كه خودش برود پايين.
- موتور سه چرخه خدمت رسانی دولت اتاقك بار ندارد. فقط خودش را می برد.
- فرقون تبليغات دولت بلبرينگ چرخ ندارد. چند تا آجر كه ببرد صدای جيرجيرش محله را بر مي دارد.
در عوض اينها تا دلتان بخواهد دستگاه حمل و نقل دولت شاگرد شوفر بی تصديق دارد.

اما ترس من از اينکه ماجرای ما با آمريکا به يک جنگ منتهی شود، چندان شديد و فراگير و فلج کننده است که قدرت تامل و نوشتن و تمرکز بر امور را از دست داده‌ام. شدت ترس من تنها به اين جهت است که به هيچ روی مساله را فهم نمی‌کنم. نمی‌دانم به کدام سو می‌رويم. در مقابل چه چيز، برای تحصيل چه چيز مقاومت می‌کنيم. و اصلاً اين کارهايی که می‌کنيم مصداق مقاومت است يا نه.
احساس می‌کنم سوار اتوبوسی شده‌ايم و راننده به سمت دره‌ای مخوف در حرکت است. مجاز نيستيم مسافران را از نگرانی خود نسبت به احتمال سقوط در دره مطلع کنيم.
قطع نامه تصويب می‌کنند، رئيس جمهور لبخند می‌زند و غربی‌ها را به واسطه تصويب اين ورق پاره‌های احمقانه تمسخر می‌کند. تحريم می‌کنند، قهقهه سر می‌دهند و اعلام می‌کنند هيچ توفيقی حاصل نشده است، بلکه وضع و اوضاع ما در نتيجه تحريم‌ها روز به روز بهتر می‌شود.
ما ظاهراً بايد نتيجه بگيريم که غربی‌ها صغيرند و هر روز ناخواسته به خود آسيب می‌زنند، و زمينه را برای بهتر شدن وضعيت ما فراهم می‌کنند. به تبليغات رسمی کشور دل ببندی، تعجب نمی‌کنی اگر امروز و فردا، کشورهای غربی از مسئولان ما بخواهند کمک‌های کارشناسی برای مديريت مطلوب جهان به آنها بفروشند.
مطمئن هستم اگر فردا بمب‌های آمريکايی، مراکز نظامی و اقتصادی کشور را هدف بگيرد، اخبار 30ر8 مسئولان کشور را نشان خواهد داد در حاليکه از خنده روده بر شده‌اند و از اين همه بلاهت آمريکايی‌ها قادر به کنترل خنده خود نيستند. شايد هم با چهره‌های اندوهناک، به ديدار اجساد کشته شدگان بروند و در مصاحبه تلويزيونی ازآنها به منزله سند جنايت آمريکا، سخن بگويند.
من يک شهروند ايرانی‌ام. علوم سياسی هم خوانده‌ام. نزديک به يک دهه است در اين زمينه تدريس هم می‌کنم. کم و بيش طی سه دهه پس ازانقلاب، تجربه سياسی دارم. اما به هيچ وجه قادر به فهم و تفسير رفتار مسئولان کشور نيستم. احساس ترس شديد از افق آينده کشور می‌کنم. اما از هيچ‌کس توضيح قانع کننده‌ای نمی‌شنوم.
از اين که در مقابل خطری که نزديک شدن آن را به جد احساس می‌کنم، بايد سکوت کنم، عميقاً احساس خيانت می‌کنم. گاه آرزو می‌کنم کاش دستمان به جايی بند بود و به جای اعتراض التماس می‌کرديم و فرياد می‌زديم که دوستان ما غلط کرديم که دمکراسی خواستيم. غلط می‌کنيم که از حقوق بشر دفاع کنيم. شما لطف کنيد اتوبوس را به دره پرتاب نکنيد ما هم قول می‌دهيم اعتراضی به سمت و سوی حرکت اتوبوس نکنيم.(خلاصه شده، از ادوار نيوز)

آفتاب- تاج زاده: فشار زيادی از سوی قشرهای مختلف به آقای خاتمی وارد می‌شود برای اينکه ايشان نامزدی انتخابات مجلس هشتم را بپذيرد.
دانشگاهيان، صنعتگران، هنرمندان، فرهنگيان، زنان،‌احزاب، سياسيون و قشرهای مختلفی که به آقای خاتمی دسترسی پيدا می‌کنند به صورت مکتوب يا حضوری خواهان اين هستند که خاتمی در انتخابات مجلس هشتم نامزد شود.
استدلال تمامی اين گروه‌ها اين است که کشور در شرايط ويژه قرار دارد و مخاطرات بسياری ايران را تهديد می‌کند و مجلس هم شأن خود را متاسفانه از دست داده است. بنابراين اگر خاتمی در انتخابات نامزد شود، مجلس در راس امور قرار می‌گيرد، مشارکت مردم گسترده‌تر می‌شود، و ساير چهره های ملی نيز برای نامزدی مجلس ترغيب می‌شوند و به اين ترتيب مجلسی مقتدر تشکيل می‌شود، کشور نجات پيدا می‌کند و زمينه برای اصلاح‌ سياست‌ها فراهم می‌شود.
بر اين اساس اين فشارها روزمره است و بسياری از گروه‌ها و احزاب چنين درخواستی را دارند منتهی آقای خاتمی حاضر نشده در انتخابات مجلس هشتم نامزد شود اما به دليل همين شرايط ويژه و مخاطره‌آميز پذيرفته‌ است در انتخابات حضور فعال داشته باشد.
آقای خاتمی پذيرفته‌ است که از همه نيروهای معتقد به ايرانی آباد، آزاد و سربلند در انتخابات حمايت کند به ويژه اصلاح‌طلبان که شايد به اين ترتيب مجلس مقتدری تشکيل شود و راه نجات برای کشور فراهم شود.