چهارشنبه جُنگ ماه يابی در آسمان و اعلام ماه رمضان در ايران بر پا بود. بازهم مثل هميشه علما و مراجع دنبال ماه شب اول در آسمان بودند و مردم گوش به راديو و تلويزيون که آيا فردا (5 شنبه) رمضان است يا نيست و خوشبختانه ماه آن شب ديده نشد. تا ظهرروز بعد هر لحظه از راديو اعلام ميشد که امروز (5 شنبه) اول ماه رمضان نيست! اينطور بود که اغذيه فروشی های تهران باز بودند و می توانستی چيزی را در خيابان بخوری، بدون اينکه احساس کنی داری جرمی امنيتی را مرتکب می شوی يا احساس کنی که هر لحظه ممکن است گشت امر به معروف و نهی از منکر(که اين چند ساله برای جلوگيری از خوردن مردم در ماه رمضان بطور سراسری در حال گشت زنی هستند) بريزند و تو را ببرند .
ديروز بعد از مدت ها جامعه جوری شده بود که همه راحت بودند؛ آن کس که روزه بود برای خودش و آن کس که نبود هم برای خودش راحت بود. بدون اينکه به مردمی که روزه نيستند فشار آورده شود، بدون اينکه روزه خواری جرمی حساب شود. بدون اينکه اسلامی به خطر بيافتد و يا قلب مردم روزه دار جريحه دار گردد!!!
در اين سالهای اخير آن قدر فضای مملکت ما را امنيتی کرده اند که بتوانند با يک روزه خواری کوچک که جرمی نيست و فقط به خدای هر کس مربوط ميشود جرمی بزرگ همانند اقدام عليه امنيت ملی جلوه دهند و فرد را به جايی ببرند که عرب نی انداخت !
بعد از اذان ظهر بود که دفتر! اعلام کرد که امروز (5 شنبه ) اولين روز ماه رمضان هست. آن وقت بود که دوباره لرزه بر اندام مردم افتاد که الان است به خيابانها بريزند و روزه خوار بگيرند! حالا اشتباه ايشان بوده که ماه را سر ظهر ديده اند، مردم بايد تاوان بدهند! چه آن کسيکه می خواسته روزه بگيرد چه آن کسی که مايل نيست روزه بگيرد!
...

ماه رمضان از امروز شروع شد . باز برای تر و خشک روزه اجباری شد و بدون توجه به وضع جسمانی افراد يا مريضی برخی، دوباره آب خوردن و غذا خوردن و بسياری چيزهای ديگردر بيرون از خانه ممنوع شد وحتی بابتش طرف را می برند و کتک و شلاق می زنند. دوباره شکايت و مخفيانه غذا خوردن در خيابانها توسط عده ای از جوانان که يا نمی توانند و يا نمی خواهند روزه بگيرند شروع شد. بمناسبت همين ماه علاوه بر فرستادن طلاب و مبلغين به شهرها و روستاها هر 6 کانال صدا و سيما شروع به تبليغ و بيان وظايف مردم در اين ماه کرده اند. مثلا در يکی از اين برنامه ها خانمی از يک روحانی سئوال کرد که ما نمی دانيم که بچه مان می تواند روزه بگيرد يا نمی تواند. و آن اقا جواب داد اگر نمی تواند روزه بگيرد ببريدش مسافرت تا در مسافرت بتواند غذا بخورد! يعنی برای هر کاری راه فراری شرعی اش هست، حتی روزه! بچه را 30 کيلومتر از شهر دور کنند تا او بتواند غذا بخورد. که لابد کوپن بنزين اين نوع سفرها را هم دولت خواهد داد!
تا آنجا که مادر و پدرم می گويند،  مردم قبل از جمهوری اسلامی هم روزه می گرفتند و ای بسا سفت و سخت تر از حالا، چه نيازی به هزينه کردن سالی ميلياردها تومان، فرستادن اين همه طلبه و مبلغ و آيت الله و حجت الاسلام به شهر و روستاهاست؟ مگر اينکه پيچ ومهره روزه شُل شده باشد و اينها بروند که پيچ ومهره ها را سفت کنند. والا به اين لشکر کشی چه نيازی بود. البته هم امثال من و هم مردم کوچه و بازار خوب می دانند که اين لشکرکشی  نه از حب علی، که از بغض معاويه است. اين سپاه را برای تبليغ خودی ها برای انتخابات مجلس فرستاده اند به شهر و روستا و ده کوره تا عليه اصلاح طلبان حرف بزنند و از دولت تعريف و خودی ها را تبليغ کنند. 6 کانال تلويزيونی هم به بهانه رمضان و روزه مشغول همين کار است.

چندين سال پيش وقتی حکومت افغانستان دست طالبان بود و شب و روز مشغول ظلم به مردم افغانستان، در فضای باز سياسی دولت خاتمی روزنامه ها می توانستند از جنايت های اين قوم ماقبل حجر بنويسند و به همه نشان دهند که اسلام طالبان چقدر منزجر کننده است و همچنين چقدر دين اسلام روايت پذير است وهم می توان از آن تحجر طالبانی بوجود آورد يا هم می توان آزاديهايی مبتنی بر حقوق بشرامروز داشت (شيرين عبادی هم روی اين روايت تاکيد دارد.) بعدها که روزنامه همشهری در دوران الويری کادر بی نظير خود را داشت، من هر روز ستون هايی را که در مورد کارهای طالبان در افغانستان بود دنبال می کردم. يادم هست که حکومت طالبان از جديدترين تکنولوژی برای حکومت عصر هجری خود بهره برده بود تا بلکه مردم را بيشتر کنترل کند. اين گونه که به هر کس يک کارت الکترونيکی (مثل کارت عابر بانک) داده بود که هنگام حضور در مسجد و به جا آوردن نماز کارت بزند تا حضور خود را ثبت کرده باشد. با هر بار کارت کشيدن نام مسجد تاريخ و ساعت ذخيره می شد و هر فرد مجبور بود که اين کارت را همواره با خود داشته باشد که اگر در خيابان از آنها خواسته شد بتواند نشان دهد. اين کارت ها توسط ماموران خيابانی طالبان کنترل می شد. اگر فرد نمازی را به جا نياورده بود دستگير می شد و تنبه !
حالا رئيس جمهور ايران (که من از آوردن نامش شرم دارم( از آنجا که هر گاه به قم می رود برای بدست آوردن دل روحانيون حرف هايی می زند که مدت ها يا جنگ روانی دارد يا سر جنگ با مردم، اين دفعه هم گفته که می خواهد انقلابی در نماز بکند! از آنجا که با طرح امنيت اجتماعي(بخوانيد عدم امنيت جوانان در جامعه) دولت نشان داد که آنقدر نيروهای ناتوانی در تضمين امنيت کشور دارد که اگر نمی تواند امنيت فراهم کند بتواند در تذکر دهی به حجاب مردم توانا باشد و حجابی روی بی عرضه گی خود بکشد، باز می خواهد از همين شيوه های به قول خود انقلابی (به قول ما ديکتاتوری و سرکوبگرانه) در جهت نماز خوان ساختن مردم به کار برد! پس از فردا منتظر باشيد که گشت های ارشاد خيابان ها از شما در مورد نماز هم بازجويی کنند و برای بيشتر کردن جماعت پشت سر مصباح شما را به قم برای ادای نماز جماعت ببرند! چرا که شما بايست به بهشت برويد، اگر هم نخواهيد حکومت آنقدر شما را به بهشت هل می دهد که از ته جهنم بيرون بريزيد. مگر در اين 30 سال اينطور نبوده؟